ตกลงกันก่อน
1633 คำ
“คุณเจนยัยนั่นละ” เสือเดินตรงมาถามเจนจิราที่นั่งอยู่หน้าห้องของน้องชาย ในมือเธอก็พิมงานยุกยิกใส่ไอแพดเครื่องบาง
“ในห้องค่ะ” เจนจิราพูดจบก็ไม่เห็นร่างเสืออีกเลย
“พี่เสือดูรีบๆ ในห้องนั่นมีอะไรดีเหรอคุณเจน” สิงค์เดินตามพี่ชายมาแต่ไม่ทัน จึงต้องมาถามเอาความกับเลขาสาวคนสวย
“คุณนิราค่ะ” เจนจิราตอบด้วยใบหน้าเรียบเฉยก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อ
สิงค์จึงเดินกลับเข้าห้องทำงานตัวเองไปอีกคน เมื่อวานสิงค์หนีงานไปหาสาว และเจอเสือเข้าพอดี เลยต้องไปด้วยกัน ส่วนงานที่ค้างก็อยู่ที่โต๊ะในสภาพเดิม แถวเพิ่มขึ้นอีกด้วย สิงค์ต้องรีบปั่นงานแล้วละ
เสือเปิดประตูเข้ามาในห้องเสียงดัง หวังจะแกล้งคนที่อยู่ข้างในให้ตกใจเล่น แต่ทุกอย่างกลับเงียบกริบ เสือจึงเดินมาที่โซฟาที่มีนิรานอนหลับอยู่
“สงสัยต้องเพิ่มโบนัสให้เจนจิราแล้วละ” เสือยิ้มอย่างพอใจในผลงานของเจนจิราที่นอนหลับอยู่อย่างเหนื่อยอ่อน
หน้าหมองคล้ำที่เขาเห็นก่อนหน้านั้น ถูกแต่งแต้มให้ดูสดใสขึ้น แม้จะไม่ได้ขาวมากเหมือนผิวที่โผล่พ้นชุดเดรสแบบเปิดไหล่นี่ แต่มันก็ดูน่ามองมากขึ้น ไหนจะมือที่คล้ำกว่าทุกที่ในร่างกาย ก็ถูกสกินแคร์เนื้อดีปกปิดจนดูสว่างขึ้นมานิดหน่อย
นี่ปกติเสือนั่งสำรวจผู้หญิงแบบนี้ด้วยเหรอ ไม่ใช่ถูกใจก็จับขึ้นเตียงขย่มๆ อย่างเดียวเหรอ ไม่ได้สังเกตผู้หญิงพวกนั้นด้วยซ้ำ ว่าจะมีสีผิวแบบไหน แต่นิรา เขากลับไล่มองทุกส่วนในร่างกาย อย่างละเอียดละออ
“อื้อออออ” นิราปัดมือที่เกลี่ยไล้ไปมาที่แก้มออก ตอนนี้อาการเมาค้างกำลังเล่นงานเธอ เธอปวดหัวอยากนอนนิ่งๆ แต่อะไรสักอย่างก็ยังเอาแต่ไล้วนที่แก้มเธอจนรู้สึกรำคาญ เธอปัดออกไปหลายรอบมาก แต่ก็ยังเหมือนเดิม
“อืออ! โอ้แม่จะนอน” นิราที่นึกว่าตัวเองอยู่บ้านดุเสียงดัง คงจะเป็นเจ้าโอ้แมวส้มพันธ์ุเปอร์เซียของเธอนั่นแหละที่เอาหางมากวนหน้าเธออยู่
“หืมมม แม่???” เสือเลิกคิ้วสงสัย ก็เมื่อคืนคือครั้งแรก แล้วยัยนี่ไปขโมยลูกใครมาเลี้ยงอีกละ
“ไอ้โอ้ แม่จะตีแล้วนะ คุณ” นิราลืมตาขึ้นมาหวังจะดุแมว แต่ก็ต้องหน้าซีด เมื่อแมวที่เธอกำลังจะดุ กลายเป็นเสือตัวใหญ่ที่คร่อมทับร่างเธออยู่
“เมื่อคืนครั้งแรก?? แล้วไอ้โอ้นี่ลูกใคร?” เสือถามนิราที่มองเขาด้วยความตกใจ
“โอ้ก็ลูกชั้นไงคะ” นิราบอกเสียงเบา
“มีผัวมาแล้ว ตลกตายละ ลูกติดผัวรึไง” เสือแค่นยิ้มส่งไปให้
“ไม่ใช่ซะหน่อย ฉันโสด แล้วโอ้ก็ลูกแมวด้วย ไม่ใช่ลูกคน” นิราถอยหนีทั้งที่อยู่ใต้ร่างเสือ ก่อนจะขยับอย่างทุลักทุเล
“ว้ายคุณ” นิราที่ถอยออกมาจากใต้ร่างของเสือร้องอย่างตกใจ เพราะตอนที่เธอจะหลุดพ้นจากร่างเสือ เขากลับจับเธอให้โก่งโค้งไปกับโซฟา แล้วถลกกระโปรงรัดรูปเธอขึ้น
“จะทำอะไรเนี้ยคุณ” นิรารีบเอามือมาดึงชุดปิดขาขาวเนียนของตัวเองไว้อย่างเขินอาย
“เจ็บรึเปล่า” เสือถามก่อนจะทาบทับไปกับแผ่นหลังที่โก่งโค้งของเธอ ทั้งขยังขยับเอวยั่วเย้ากับบั้นท้ายงามงอนที่มีกางเกงในกั้นอยู่ เขาอยากจะกินเธอแล้วนะสิ
“คุณจะทำแบบนี้กับฉันอีกไม่ได้นะ เมื่อคืนฉันแค่เมา ไม่ใช่ว่าฉันจะยอมให้คุณทำเรื่องแบบนี้อีกแล้วนะ” นิราแผดเสียงดังลั่นพยายามขยับหนี แต่เสือกดสะโพกเธอไว้แน่น
“ทำยังไงถึงจะยอม ฉันหิวอะ หิวเธอ” เสือพูดไปตามความรู้สึกที่เกิดขึ้นตอนนี้
เขาหิวเหรอ เธอก็หิว หิวมาก เธอไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อคืน ตอนที่นั่งจ้วงข้าวอย่างเร่งรีบก็โดนตามตัวไปทันที ทั้งที่กินได้นิดเดียว
“ฉันก็หิว อ๊ะ หิวข้าววว ฉันหิวข้าว” นิราบอกออกไปก่อนจะโดนเสือขยับเอวสอบใส่แรงๆ เธอจึงต้องตะโกนบอกเขาเสียงดังๆ ไอ้คนข้างหลังเธอนี่หื่นที่สุดเลย
“คุณ อ๊ะห์ ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยนะคะ ฉันหิว” นิราบอกเสียงอ่อน ถ้าเธอแข็งใส่เขา เขาต้องไม่ปล่อยเธอแน่
“จะกลับไปกินที่คอนโดไหม” เสือขยับตัวไปใกล้ แล้วก้มลงไปถามเธอที่เขากดให้โก่งโค้งกับโซฟา ยิ่งก้มลงจุดนั้นของเขายิ่งโดนตัวเธอมากขึ้น ยัยนี่ยั่วยวนชะมัด
“คุณขยับออกก่อน ฉันเหนื่อยนะ อยู่ท่านี้นานๆ มันเมื่อย คุณก็หัดเก็บอารมณ์บ้างสิโตแล้วนะ” นิราดุเสือที่ทำตัวเหมือนเด็ก อยากได้อะไรก็ต้องได้รึไง ตาบ้านี่
พรึ่บบ
“มาตกลงกันก่อน ถ้าถูกใจจะพาไปกินข้าว” เสืออุ้มเธอมาวางลงบนตัก ก่อนเขาจะเอนหลังไปกับโซฟา
“เราไม่มีอะไรต้องตกลง เราไม่ได้เป็นอะไรกัน พลาดก็คือพลาด ตอนนี้ฉันกินยาคุมแล้ว คุณไม่ต้องห่วง” นิราพูดเสียงเบา
“คิดว่ายานั่นจะได้ผลกี่เปอร์เซ็นต์กัน” เสือถามนิราด้วยใบหน้าจริงจัง พอต้องมาคุยเรื่องแบบนี้กลับไม่ได้ลำบากใจอย่างที่คิด
“……. ก็น่าจะ50/50” นิราไม่กล้าบอกไปมากกว่านี้ มันมีเคสที่ตั้งท้องทั้งที่กินยาคุมให้เห็นเยอะแยะ
“มาทำงานให้ฉันจนกว่าจะมั่นใจว่าไม่ได้ท้อง” เสือยื่นคำขาด
“แต่ฉัน….” นิราจะเลือกอะไรดีละ เธอมีทางเลือกอื่นอีกไหมเนี้ย อยู่กับเสือเธอเปลืองตัวมาก
“5 หมื่น กับงานเลขา แต่ถ้าอยากได้เพิ่ม ก็มานอนกับฉัน” เสือคิดว่าผู้หญิงทุกคนคงจะกระโจนเข้าใส่แน่ๆ ถ้ายื่นข้อเสนอแบบนี้ออกไป
“ใครเขาจะอยากนอนกับคุณ ปล่อยได้รึยัง ฉันหิวแล้ว ฉันจะรับแค่งานเลขาเท่านั้น” นิราพูดจบก็ตั้งท่าจะลุกจากตักแกร่งที่กักขังเธอมาเนินนาน
“ไม่เปลี่ยนใจเหรอ ฉันเด็ดนะ เทคนิคก็แพรวพราว ฉันว่าเธอต้องติดใจแน่ๆ” เสือพูดอ้อยอิ่งอยู่ชิดลำคอระหง ที่เขาใช้มือรวบผมสีดำของเธอไปไว้ด้านข้าง
“ไม่ค่ะ ฉันไม่ชอบของเหลือจากคนอื่น” นิราพูดจบก็ลุกขึ้นทันที เสือได้แต่นิ่งงันกับคำพูดเธอ เธอหาว่าเขาเป็นของเหลือเหรอ
“พูดดีๆ นะนิรา ตอนนี้ผมเป็นเจ้านายคุณแล้วนะ” เสือขู่ทันที
“งั้นฉันลาออกค่ะ” นิราเชิ่ดหน้าขึ้นทันที เอะอะอะไรก็ ขู่ๆๆ
“คุณนี่มัน! ไปกินข้าวเถอะ เถียงกับคุณแล้วเหนื่อย” เสือยอมแพ้ ยัยนี่ทำเขาเหนื่อยตั้งแต่ครั้งแรกเลย
“ฉันไปชุดอื่นได้ไหม ไม่ชอบชุดแบบนี้เลย ตอนทำงานก็ด้วย ฉันจะไม่ใส่แบบนี้อีกแล้ว” นิราเงยหน้าขึ้นถามเสือ ที่ลุกจากโซฟามายืนตรงหน้าเธอ
“ไม่ได้ ฉันชอบของสวยๆ งามๆ ถ้ามาแบบหน้าจืดๆ นะ จะลดเงินเดือนให้หมดเลย” เสือมองหน้าที่งอง้ำทันที ที่เขาพูดจบ ยัยนี่รู้สึกอะไรแสดงออกทางสีหน้าหมดเลยรึเปล่า หรือเป็นแค่ตอนอยู่กับเขากันนะ
“แต่มันโป๊ นี่งานเลขานะคะ ไม่ใช่พริตตี้” นิราพูดเสียงเบา เธอไม่มั่นใจถ้าต้องแต่งแบบนี้ไปไหนมาไหนตอนกลางวัน คนได้ล้อเธอกันพอดี ว่าหน้าดำตัวขาว
“อย่าเรื่องมาก” เสือดุก่อนจะเดินนำออกไป ไม่สนใจนิราที่เดินตามไปอย่างหมดหนทาง
“ลงไปรอหน้าบริษัท เดี๋ยวตามไป” เสือพูดจบก็เดินหนีเธอไปอีกทาง นิราจึงต้องลงไปรอเขาที่หน้าบริษัททันที
ในขณะที่ยืนรอ มีแต่คนมองเธออย่างสนใจโดยเฉพาะพวกผู้ชาย นิราแทบจะมุดหน้าไปกับพื้นดิน ไม่รู้คนพวกนั้นยิ้มอะไร คงจะล้อเลี้ยนผิวเธอแน่ๆ
“พนักงานใหม่เหรอครับ ไม่เคยเห็นเลย” ผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาทักนิรา ทั้งยังมองสำรวจเธอทั้งตัว ก่อนจะยิ้มกรุ่มกริ่ม
“ค่ะ” นิราตอบนิ่งๆ พลางหันหน้าไปทางอื่น จึงไม่เห็นว่าผู้ชายคนนั้นจับจ้องแต่ทรวงอกเธอ
“ชื่ออะไรครับ แผนกไหน ทำความรู้จักกันไว้ก็ดีนะ ผมรองผู้จัดการฝ่ายขาย” ผู้ชายคนนั้นยังชวนคุย
“บอกให้ลงมารอ ไม่ใช่ยืนอ่อย ไปเถอะหิวแล้ว” เสือพูดก่อนจะจับมือนิราออกไป ไม่สนใจผู้ชายที่ยิ้มเจือนๆ เมื่อเห็นหน้าเขา นี่เขาไม่ต่อยหน้ามันก็ดีแล้ว มันบังอาจมองเธอด้วยสายตาแบบเดียวกันกับเขา
“คุณนี่จิตใจปกติปะเนี้ย ฉันไม่ได้อ่อย ฉันยืนของฉันเฉยๆ เถอะ” นิราปวดหัวกับเจ้านายคนใหม่เหลือเกิน
“ไปกินที่คอนโดนะ สั่งไปแล้ว” เสือจับมือนิราเดินตามไป ไม่สนใจสายตาพนักงานทั้งหลาย ที่มองเขากับเธออย่างสนใจใคร่รู้ ว่าคนที่ท่านประธานลากไปด้วยเป็นใครกันแน่
- ผู้เขียน
