บทที่63
อี้หลานชะงักเท้าที่กำลังมุ่งหน้าไปยังเรือนต้นหลิวของนาง ก่อนจะเปลี่ยนเส้นทางกลับไปยังห้องหนังสือ วันนี้อากาศหนาวจนนางหายใจเป็นไอควันชัดเจน แต่ชงอวิ้นอวี้กลับสวมเสื้อตัวในเพียงตัวเดียว น่ากลัวเขาอาจจะไม่สบายได้
อี้หลานเดินดุ่มๆ กระชับเสื้อคลุมของตัวเองอย่างดี เดินผ่านห้องเขาจึงให้คนรับใช้ไปหยิบเสื้อคลุมของชงอวิ้นอวี้มาให้นางด้วย ยืนรอไม่นานก็ได้มาไว้ในมือ เสื้อคลุมตัวใหญ่ที่มีกลิ่นหอมของชายหนุ่ม
อี้หลานเดินยิ้มๆกอดกระชับเสื้อคลุมตัวใหญ่ไว้ในอ้อมกอด แต่ก่อนที่นางจะเดินออกจากหัวมุมหน้าห้องหนังสือของเขา ชายหนุ่มในชุดออกงานกลับเดินผ่านหน้าไปเสียก่อน
อี้หลานเอียงคอมองแผ่นหลังกว้างที่เดินห่างออกไปเรื่อยๆ ได้แต่คิดว่าเขาคงมีงานจำต้องออกไป สายตามองขึ้นฟ้าอย่างสงสัย เห็นว่าใกล้ค่ำแล้วก็อดห่วงไม่ได้ ช่วงนี้เขาออกไปไหนตอนย่ำค่ำบ่อยๆกันนะ
หารู้ไม่ว่า ชงอวิ้นอวี้เพียงหลบหนีการกินข้าวเย็นร่ว
