Ep.3 แค่นอนเฉย ๆ เพียงเท่านั้น
1366 คำ
Ep.3 แค่นอนเฉย ๆ เพียงเท่านั้น
" ก็ดี " ฉันก็ยิ้มให้มันไปแบบเจื่อนๆ
ไม่ใช่ว่าฉันไม่พอใจอะไรนะ เพราะคนอย่างไอ้ไฟนอลทุ่มเทให้ผู้หญิงได้......ทุกคน!!!!! และหลายๆ คนพร้อมกันอีกด้วย
" ไปละนะ" มันผิวปากอย่างแฮปปี้และจะลุกขึ้นแต่
"โอ้ย!!! " มันร้องจ๊ากทันที ที่ฉันแอบดึงขนขาอ่อนๆ ของมัน
" มึงอย่าเนียน!!! " ฉันพูดอย่างแกล้งๆ
" ไรหว่าา!! "มันบ่นเสียงเบาๆ
" ล้างจานก่อนเลย ค่อยไป!! " ฉันมองไปที่ถ้วยมาม่า และแก้วน้ำนั้นอย่างดุดัน
" แต่ว่า....กูมีนัดกับสาวนะเว้ย" มันพยายามส่งสายตาอ้อนวอนมาทางฉัน และท่าทีมันก็รีบจริงๆ
" แล้ว? " ฉันถามอย่างนิ่งเฉย
" เดี๋ยวเสื้อเปื้อน ...เดี๋ยวมือมีกลิ่นน้ำยาล้างจาน...ทำไงอะ? " ผมแบะปากถามและทำหน้าตาน่าสงสาร คงนึกว่าน่ารักน่าดู
" แล้ว? "จริงๆ ฉันก็ไม่ได้อยากให้คนอย่างมันล้างถ้วยจานของฉันหรอกเพราะอะไรนะเหรอ!!
เพราะมันทำแตกมานับไม่ถ้วนแล้วนะสิคะ
แค่อยากจะแกล้งถ่วงเวลาเล่นๆ
มันนิ่งไปพักใหญ่ ก่อนจะก้มหน้านิดๆ ขำมันว่ะ!!
ฉันจึงเลือกที่จะเบือนหน้าหนีมัน เพื่อที่จะแอบยิ้มขำในความหน้าเหวอๆ ของไอ้ไฟนอล..
.....
...
" โอเคๆ กูจะล้าง" ไฟนอลยังไม่ทันพูดจบดี
ฮื้ดดด ฮื้ดดด... เสียงโทรศัพท์จากแอพไลน์ของมันสั่นขึ้น
Line
Alicce calling you...
" เออ ... " มันหันมามองทางฉันอย่างลำบากใจ ก่อนจะกดรับโทรศัพท์
" ฮัลโหลครับ อลิซ" ไฟนอลตอบปลายสายด้วยน้ำเสียงหล่อๆ
" รถติดนิดหน่อยนะครับ อีก 10นาทีคงถึงแล้วครับ" ไฟนอลก้มหยิบกุญแจรถ ก่อนจะเดินสวนฉันออกไปทันที ด้วยใบหน้ายุ่งเหยิงๆ
" ขอโทษนะ....ที่นัดครั้งแรกก็ไม่ตรงต่อเวลาซะแล้ว" ไฟนอลเปิดประตูพร้อมกับพูดเสียงอ่อนๆ กับปลายสาย
" ได้สิ อลิซอยากได้อะไร หรือทำอะไร วันนี้ไฟนอลพร้อมเปย์ทุกอย่างเลยนะ แค่ได้เห็นรอยยิ้มของ อลิซ.." เสียงนั้นหายไปพร้อมกับเสียงปิดประตูห้องของฉัน
....
...
...
ฉันมองประตูห้องนั้นอยู่สักพัก... มันมึนอึนไปบ้าง
ช่วงนี้คงเรียนและทำกิจกรรมทุนหนักไปจริงๆ แหะเรา
" จะมาก็มา จะไปก็ไปนะ...นี่กูเพื่อนนะเว้ย!! ไม่ใช่สถานสงเคราะห์อะ.. " ฉันได้แต่บ่นคนเดียว และยกถ้วยจานไปล้างเก็บตามเคยๆ
การที่มีเพื่อนเป็นพวกคุณชายพวกนี้นะ คงต้องชินชา กับการเอาแต่ใจ และทำอะไรไม่เป็นของพวกมันไปด้วย แถมจะใช้อะไรก็ยากเย็นเหลือเกิน....
แต่พอมองพวกเครื่องใช้ดีๆ ต่างๆ ในห้องที่มี ก็เพราะพวกมันทั้งนั้นแหละที่ซื้อเข้ามาให้ฉัน โดยที่ฉันไม่เคยขอเลย สักชิ้น!!!
ฉันก็นั่งเล่นไอจีไปเรื่อยเปื่อย มันก็อยากนอนแต่ก็นอนไม่หลับ...จนเวลาเลยไปเกือบ ตีสองกว่าๆ
" สงสัย เพราะกินกาแฟตอนอ่านหนังสือแน่ๆ เลย" ฉันพยายามนวดตา และขมับเพื่อให้ผ่อนคลายมากขึ้น
ฉันพยายามหลับตา และปิดไฟในห้องทุกดวง
อาจเพราะฉันนอนดึกมาเกือบทุกวันจนเคยชินเป็นนิสัย... เนื่องจากมีเพื่อนบางคนมันชอบก่อกวน ไม่ให้ได้หลับได้นอนดี แต่วันนี้เพื่อนคนนั้นมันหายหัว เลย...ยังไม่ค่อยชินมั้ง..
ในขณะที่ฉันพยายามสั่งสมองให้หลับ พักบ้างเถอะๆ
จงหลับ..
จงหลับ..
ก๊อกๆๆๆๆๆ
" ไอ้ฟายนอล...." ฉันตะโกนอย่างหงุดหงิดที่แค่อีกนิดเดียวฉันก็เกือบจะหลับอยู่แล้วเชียว
ฉันเปิดประตูไปด้วยความโมโห เพราะรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นมัน!!
" ไอ้เพื่อนนรก" ฉันมองมันตาขวางๆ
จริงๆ ยามของหอพักนักศึกษานี้ค่อนข้างเคร่ง ไม่ให้คนนอกเข้าออก แต่มันมาบ่อยจนยามเข้าใจว่ามันอยู่หอนี้แล้วละ
" อะไรของมึงอีกเนี่ย!!!!!! " ฉันกำลูกบิดประตูห้องแน่น อย่างคับแค้น
" ก็.......แวะมาล้างจานไง" มันตอบด้วยหน้าด้านๆ
" ตอนเกือบตี3เนียนนะ? " ฉันชี้ที่นาฬิกาเรือนแพงบนข้อมือของมัน
มันยักไหล่เล็กน้อย ก่อนจะเบี่ยงตัวเดินเข้ามาในห้องอย่างไม่ต้องเชื้อเชิญใดๆ
" มึงง่วง มึงก็นอนไปดิ กูแค่แวะมาล้างจาน" มันพูดก่อนจะพับแขนเสื้อและกำลังจะถอดนาฬิกาออก
"กลับคอนโดไปเลย กูล้างให้หมดแล้ว"ฉันพูดอย่างเอือมระอา
" เฮ้อ" ก่อนที่มันจะถอนหายใจและทิ้งตัวลงบนเตียงของฉันอย่างเหนื่อยล้า
" ไมไม่กลับคอนโดไปอีกเนี้ย? " ฉันยืนเท้าเอวอย่างไม่เข้าใจ ในตัวไอ้เพื่อนบ้านี่
" กลับไปก็นอนไม่หลับ!! " ไฟนอลยีหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
" ทำไมอีกอะ?? " ฉันถามไปแต่ก็พอรู้ว่าทำไม...
ปกติแค่มันออกไปดูหนัง สุดท้ายก็จบที่คอนโดมันทุกรายไป
" คนนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิดอะดิ หลอกเขาไปนอนด้วยไม่ได้สินะ"ฉันถามมันอย่างรู้ทัน
มันก็พยักหน้าเล็กน้อยอย่างเซ็งๆ
"ผู้หญิงนะ เขาไม่ได้ง่ายกันทุกคนหรอกนะ ไอ้ฟายเพื่อนรัก! " ฉันลูบหัวปลอบใจหมาหัวเน่าเบา
" แต่ถ้ายากแบบมึงก็อยู่บนคานไปเถอะ" ไอ้ไฟนอลวกกลับมาจิกกัดฉันต่อได้
ก็จริงที่ฉันไม่ได้เปิดใจให้ใครเลย...แต่อยู่โสดๆ แบบนี้กับพวกมันก็สบายใจแล้วนี่นา
......
....
...
" มึงอะ กลับ... " ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยปากพูดจบ อิไฟนอลก็...แทรกทันที
" ขอดูดบุหรี่แป๊บนึงนะ" มันเดินออกไปริมระเบียงทันที
ไม่นานมันก็เดินหน้าเจื่อนๆ กลับมา ฉันก็นั่งบนเตียงรอส่งมันกลับ!!
" อย่าดึงเชิง!! กูง่วง" ฉันชี้ไปที่ประตูทางออก!!!
" นอนคนเดียวมันเหงานะ" มันยังคงบ่นอู้อี้
"ไม่ต้องเอาความเหงามาลงที่กู!!! "ฉันลุกขึ้นเพื่อเดินไปผลักไสไล่ส่ง และพยายามจะผลักมันออกจากห้องให้ได้แต่ มันก็ไม่ยอมง่ายๆ
"ไม่เอา กูจะนอนกับมึง!! " มันพูดออกมาอย่างเร็วและรัว ก่อนจะวิ่งหลบหลีกกลับไปที่เตียงของฉัน
" นี่ไอ้ไฟนอล!!!! กูเพื่อนมึงนะ" ไม่ใช่พอคืนนี้ไม่ได้นอนกับผู้หญิง แล้วจะมานอนกับกูแทนได้ หะไอ้.. [<_%¥+ฉันเดินตามไปด่ามันยังไม่ทันจบ
....
..
" คือ...คือ...กูกลัวผี!!!! " มันตอบก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัวทันที เหมือนมันลงหลักปักฐานแล้วแน่ๆ
" หะ??? " ฉันแทบจะถลึงตาใส่หน้ามัน
" คือ..อลิซเขาชวนดูหนังผีอะ" มันเล่าด้วยหน้าตาน่าสงสาร
ใช่คะ ไอ้ไฟนอลนะ เป็นคนเก่งมากเรื่องหาเรื่องชาวบ้าน แต่มันเก่งแค่กับคน คนเป็นๆ เท่านั้น
แต่สิ่งที่มันกลัวที่สุดในชีวิตก็คือ......ผี....ผีที่เราก็ไม่รู้ว่ามีอยู่จริงรึเปล่าเนี่ยแหละ
“ไอ้ฟายยนอลลล!!” ฉันกุมขมับอย่างเหนื่อยใจกับมัน
....
...
ฉันกับมันยืนเขม็งจ้องกันสักพัก!!
" อะ เอาหมอนข้างกั้นไว้ก็ได้นิ" กูไม่ปล้ำมึงหรอก!! แค่นอนเอง "มันยกหมอนข้างมากั้นก่อนจะชิงหลับตาก่อนฉันซะอีก"
ฉันยังคงยืนนิ่ง แบบ เอ๋อๆ งงๆ เพราะมันเอาแต่ใจและพูดเองเออเอง!!
ฟุบบบ มือของฉันถูกดึงให้ลงไปนอนที่เตียงโดนไม่ทันได้ตั้งตัว
"นี่ กูไม่ปล้ำมึงหรอก.....มันผิดผี เดี๋ยวฟ้าผ่าตาย!! " มันพูดกวนๆ ขึ้นทั้งที่หลับตา
" ไอ้#] €*!! มึงกลับไปนอนคนเดียวเลยไป" ฉันถีบมันเบาๆ
" มึงนั่นแหละ" อย่าปล้ำกูก็แล้วกัน มันลืมตาขึ้นมาสบตาของฉันอย่างยั่วยวน
" หล่อแต่ปัญญาอ่อนแบบมึง กูขอบายว่ะ!! " ฉันพลิกตัวนอนหันหลังให้ไอ้ไฟนอลจอมหลงตัวเองทันที
" คนบ้าอะไร กลัวผีขึ้นสมอง" ฉันบ่นขึ้นเบาๆ
- ผู้เขียน
