เวลาดำเนินไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน เนื่องจากอาหารสดที่ซื้อไว้ยังไม่หมดวันนี้จึเลยไม่ต้องแวะตลาด ภูริชจึงได้ขับรถพาพลอยลลินณ์กลับบ้านเลย
มาถึงบ้าน หญิงสาวตรงดิ่งเข้าครัวเพื่อปรุงอาหารมื้อเย็น ส่วนภูริชนั้นได้ขึ้นไปด้านบน ไม่นานร่างสูงก็เดินลงมาในชุดลำลองดูสบายตัว
"วันนี้ทำอะไรกิน?" ชายหนุ่มเดินมาหยุดที่โต๊ะยาวที่มีไว้สำหรับเตรียมอาหาร พิงสะโพกใส่ขอบโต๊ะ ยกมือกอดอกยืดคอชะเง้อหน้าเพื่อดูอาหารที่อยู่ในกระทะ
"ฉู่ฉี่ปลากับผัดบรอกโคลีใส่กุ้งค่ะ" พลอยลลินณ์ตอบโดยไม่ได้หันหน้าไปหาคู่สนทนา เพราะกำลังสนใจสิ่งที่อยู่ในกระทะ มือเล็กเอื้อมไปหยิบขวดเครื่องปรุงมาเหยาะใส่เมื่อชิมแล้วยังไม่ได้รสชาติที่ต้องการ
"ดูน่าอร่อยเหมือนคนทำนะ" ภูริชพูดขึ้นมาเสียงเรียบแต่ทว่าแฝงไปด้วยความลามก
"พูด..พูดอะไรคะ อะไรอร่อย?" ทำเอาคนที่โดนดึงไปรวมกับรสชาติอาหารทำหน้าไม่ถูก ตวัดสายตามามองเพียงนิดก่อนจะหันหล
