พิศวาสรักเด็กฝาก NC20+

8. จะยั่วกันไปถึงไหน

“ผมขอแสดงความยินดีกับโรงแรมแห่งใหม่นี้ด้วยนะครับ” อนุวัฒน์ ลูกค้าระดับวีไอพีคนหนึ่งเข้ามาแสดงความยินดี มือยื่นมาจับกับภูริชแต่สายตากลับมองเลยไปด้านหลังซึ่งมีผู้ช่วยคนสวยของเจ้าของโรงแรมยืนอยู่ พยายามส่งสายตาแพรวพราวตามแบบคนเจ้าชู้ตลอดเวลาซึ่งเขาใช้วิธีนี้สานต่อความสัมพันธ์กับสาว ๆ มานักต่อนักแล้ว

“ขอบคุณครับ” ภูริชยกยิ้มให้เพียงนิดแล้วดึงมือจากอนุวัฒน์อย่างนุ่มนวล พอมองตามสายตาของวีไอพีหนุ่มเขาก็ต้องหงุดหงิดในใจ ค่อย ๆ ขยับร่างใหญ่ของตัวเองบดบังวิสัยทัศน์ของคนตรงหน้าอย่างแนบเนียน ในใจก็นึกโมโหคนตัวเล็กอย่างไม่มีเหตุผลที่เธอนั้นบังอาจแต่งตัวสวยเกินความจำเป็น

“ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ” ภูริชพูดขึ้นหลังจากที่คุยกับอนุวัฒน์คุยกันต่อไม่กี่คำเพราะเขาต้องไปทักทายแขกคนอื่นต่อ

“โอเคครับ แล้วพบกันใหม่นะครับ” คำแรกอนุวัฒน์เอ่ยกับชายตัวโต ส่วนคำหลังเขาชะโงกข้ามตัวของภูริชไปพูดกับพลอยลลินณ์ ดูก็รู้ว่าวีไอพีหนุ่มจอมเจ้าชู้คนนี้ถูกใจผู้ช่วยสาวนักหนา แต่จะให้เธอออกอาการปฏิเสธอย่างโจ่งแจ้งก็ใช่ที่ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาทจนเกินไปเธอจึงยิ้มอ่อนและผงกศีรษะให้เล็กน้อยเท่านั้น

“ไปกันได้แล้ว” ภูริชพูดขึ้นก่อนจะหมุนตัวแล้วใช้ฝ่ามือดันแผ่นหลังเล็กให้เธอก้าวเดินนำหน้าเขาให้คนตัวเล็กได้หลุดพ้นจากสายตาวิบวับคู่นั้น

งานเปิดตัวโรงแรมใหม่ของภูริชผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แต่กว่าแขกเหรื่อจะทยอยกลับกันหมดก็กินเวลาไปเกือบ ๆ ตีหนึ่ง พลอยลลินณ์หอบร่างอันเมื่อยล้าเดินตามหลังภูริชเพื่อไปขึ้นรถยนต์ที่จอดอยู่ลานกว้างหน้าโรงแรม แต่ทันทีที่เธอเดินพ้นเขตประตู สายลมเย็นยะเยือกยามค่ำคืนก็วิ่งเข้ามาปะทะกับร่างกายของเธอจนรู้สึกหนาวสะท้าน ร่างบางยกแขนสองขึ้นกอดอกทันควัน ฝ่ามือเร่งลูบขึ้นลงบริเวณต้นแขนเปลือยเพื่อมอบความอบอุ่นให้ผิวบางบริเวณนั้น

“แล้วก็ใส่ซะโป๊” ภูริชเอ่ยตำหนิเสียงเรียบ มือหนาคว้าเสื้อสูทที่พาดอยู่บนท่อนแขนแข็งแรงของตนเองส่งให้หญิงสาวรวดเร็วจนเธอรับแทบไม่ทัน

“อ๊ะ” พลอยลลินณ์อุทานขณะที่เคลื่อนมือออกการจากกอดอกคว้าเอาเสื้อสูทแบรนด์เนมเนื้อหนาไว้อย่างทันท่วงที ใบหน้าเล็กเงยมองคนตัวโตพร้อมทั้งความสงสัยในแววตาหวานของเธอ

“ใส่ซะ หนาวไม่ใช่เหรอ?” ชายหนุ่มปรายตาไปมองต้นแขนเนียนที่ตอนนี้มีไรขนแข่งกันยืนตั้งตรงไปทั่วทั้งแขน

“ขอบคุณค่ะ” พลอยลลินณ์เอ่ยขอบคุณพร้อมทั้งจับเสื้อสูทตัวใหญ่คลุมไหล่ตัวเองไว้ เธอรู้สึกอบอุ่นผิวกายทันทีที่เนื้อผ้ามาปกปิดส่วนของผิวเปล่าเปลือย กลิ่นน้ำหอมประจำตัวชายหนุ่มโชยออกมาจากเสื้อที่กำลังห่อหุ้มกายเธอเป็นระยะ ๆ และเธอก็เผลอสูดดมกลิ่นหอมนุ่มนั้นอย่างลืมตัว

วันรุ่งขึ้น วันนี้เป็นวันหยุดของพลอยลลินณ์ แต่เธอได้นัดแนะกับแป้งหอมกับแก้มใสผู้เป็นเพื่อนใหม่ของตนว่าจะลงเล่นน้ำทะเลด้วยกัน ซึ่งหญิงสาวทั้งคู่ก็เป็นแฟนเพื่อน ๆ ของภูริชนั่นเอง เมื่อคืนทั้งสามคนได้คุยทักทายกันแล้วรู้สึกถูกชะตาจนได้เป็นเพื่อนกันในที่สุด

วันนี้พลอยลลินณ์จึงขอติดรถเจ้านายหนุ่มมายังโรงแรม และเมื่อเธอมาถึงก็เป็นเวลาที่แป้งหอมและแก้มใสออกมาจากโรงแรมมองหาตนอยู่พอดี

“พลอยมาพอดีเลย” แป้งหอมร้องเอ่ยทัก ร่างบางจึงเร่งเดินเข้าไปหาสองเพื่อนใหม่ทันที

“เดี๋ยวเราไปเล่นน้ำตรงโน้นกัน คนไม่ค่อยไปเล่น” ผู้เป็นเจ้าถิ่นอย่างพลอยลลินณ์แนะนำคนทั้งคู่พลางก้าวเท้าเพื่อที่จะเดินนำหน้าคนทั้งคู่ไปยังตำแหน่งนั้น แต่เธอก็ต้องชะงักเพราะมีมือนุ่มของแป้งหอมเอื้อมมาคว้าแขนเธอเสียก่อน

“เดี๋ยว ๆ เราไปเปลี่ยนชุดกันก่อน” แป้งหอมพูดขึ้นแล้วยกถุงผ้าในมือชูให้เธอเห็นนั่นแสดงให้เห็นว่าเธอได้เตรียมชุดเล่นน้ำมาอีกชุด ไม่ได้จะลงเล่นในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นอย่างที่เธอคิด จากนั้นแป้งหอมก็ลากเธอและแก้มใสไปยังห้องเปลี่ยนชุดทันที

ในตอนแรกตอนเห็นชุดที่แป้งหอมเตรียมมา ทั้งพลอยลลินณ์และแก้มใสต่างพากันปฏิเสธไม่ยอมใส่อย่างที่แป้งหอมร้องขอ แต่หญิงสาวก็เอาข้ออ้างว่าถ้าคลอดลูกแล้วอาจจะไม่ได้ใส่มาออดอ้อน ด้วยความที่แก้มใสเห็นว่าแป้งหอมนั้นกำลังตั้งครรภ์อยู่ซึ่งฮอร์โมนคนท้องจะทำให้แป้งหอมเกิดความน้อยใจได้ แก้มใสจึงจำใจต้องยอมใส่ชุดว่ายน้ำเป็นเพื่อนและนั่นก็ทำให้พลอยลลินณ์ตกกระไดพลอยโจนต้องจำใจใส่ชุดน้อยชิ้นนี้ด้วยอีกคน

"ว้าว! พวกเธอสวยจัง" แป้งหอมเอ่ยขึ้นเสียงสดใสทันทีที่เห็นเพื่อนหญิงสองคนออกมาจากห้องเปลี่ยนชุด ส่วนตัวเธอนั้นได้ทำการเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว

"เราว่ามันโป๊ไปนะ" แก้มใสพูดขณะที่พยายามดึงระบายกระโปรงที่ปิดแค่เพียงแก้มก้นให้มันยืดลง ลำพังแค่ช่วงบนที่เนินเนื้ออกที่ใหญ่ล้นทะลักออกมาจากฟองน้ำก็ดูโชว์มากพอแล้ว แล้วยังมีช่วงล่างที่อวดเรียวขาขาวเนียนนี่อีก ทำให้เธอรู้สึกเก้อเขินที่ต้องออกไปอวดหุ่นให้คนด้านนอกได้เห็น

"นั่นสิ เราก็ว่ามันโป๊นะแป้งหอม" พลอยลลินณ์เอ่ยเสริมคำพูดของแก้มใส พยายามดึงส่วนของขากางเกงว่ายน้ำลง ถึงไม่ได้เว้าสูงไปตามง่ามขาแต่มันรัดจนสามารถเห็นส่วนนูนของจุดสงวนได้ชัดเจน รู้สึกกระดากอายที่ต้องใส่ชุดกึ่งเปลือยแบบนี้และกำลังจะเปลี่ยนใจกลับไปใส่ชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นตามเดิมก็ถูกแป้งหอมเร่งเร้า

"ไม่โป๊ ๆ ไปเล่นน้ำกันเถอะ" แป้งหอมพูดขึ้นแล้วเดินอ้อมมาด้านคนทั้งคู่ รีบดันหลังบางของเพื่อนทั้งสองอย่างเร่งรีบ เพราะกลัวว่าถ้าชักช้าเพื่อนสองคนอาจจะเปลี่ยนใจไม่ยอมใส่ชุดว่ายน้ำเป็นเพื่อนตนเองก็ได้

พลอยลลินณ์และแก้มใสจึงต้องรีบคว้าเสื้อยืดสีขาวมาสวมทับชุดว่ายน้ำ จะให้เธอเดินออกไปทั้งชุดนี้ออกไปเลยเธอก็ไม่กล้าพอ จากนั้นทั้งสามสาวก็ได้พากันออกไปเพื่อเล่นน้ำทะเลตามจุดประสงค์ที่ตั้งไว้

ภูริชและธันวาเดินออกมาสูดอากาศด้านนอก ทั้งคู่เดินไปยังจุดที่ไกลจากบริเวณหน้าโรงแรมซึ่งไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยว แล้วสายตาคมกริบที่ตั้งท่ามองสำรวจความเรียบของชายหาดก็ไปสะดุดกับสามสาวที่กำลังเล่นน้ำกันสนุกสนาน แล้วหัวใจแกร่งก็เต้นรัวราวกับมีใครมาตีกลองอยู่ด้านในเมื่อได้เห็นร่างบางของพลอยลลินณ์ยืนขึ้นจนลำตัวพ้นผิวน้ำ

‘แม่งจะยั่วกันไปถึงไหนวะ’ ภูริชสบถในใจแต่ก็ไม่ยอมละสายจากหุ่นยั่วยวนเพศตรงข้ามของหญิงสาวเลยสักนิดแม้ว่าในตอนที่เขาทิ้งตัวลงไปบนเก้าอี้ผ้าใบด้านหลังก็ตาม ใครมันจะละตาจากร่างกายขาวเนียนที่แสนจะทรมานความเป็นชายได้ลง เนินอกขาวที่พ้นออกมาฟองน้ำทูพีชตัวเล็กกระเพื่อมสั่นระริกยามเธอหยอกล้อกับสองสาวและในตอนที่เธอยืนขึ้นมันทำให้เห็นหน้าท้องขาวเนียนแบนราบชัดเจนและเพิ่มความเซ็กซี่ด้วยสะดือน้อยที่ปรากฏอยู่กลางเอวคอดกิ่ว

ชายหนุ่มยิ่งมองร่างกายอันแสนเย้ายวนก็ยิ่งทำให้ลมหายใจสะดุด ลำท่อนที่นอนหลับอยู่ก็กระตุกตื่นตัวขึ้นมาเต็มที่จนพองคับอยู่ภายในกางเกงพร้อมกับความปวดหนึบอยากระบายออกเสียตั้งแต่ตอนนี้

“มองอะไรวะ?” ธันวาถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนมองไปยังที่ที่หนึ่งสักพักแล้ว ถามจบเขาก็มองตามสายตานั้นไปแล้วก็เห็นแป้งหอมภรรยาสาวของเสี่ยภาคินทร์ แก้มใสแฟนสาวหมอชวิณและพลอยลลินณ์ผู้ช่วยสาวของภูริชที่อยู่ในตำแหน่งห่างออกไปไม่ไกลนัก

“มึงว่าถ้าไอ้สองคนนั้นมาเห็นเมียมันใส่ชุดแบบนี้ มึงว่าพวกมันจะควันออกหูกันไหมวะ หึหึ” ธันวาพูดขึ้นอย่างนึกสนุก ในหัวนึกภาพไปถึงคนหวงเมียอย่างเสี่ยภาคินทร์และหมอชวิณที่โกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง เขาก็หัวเราะออกมาเบา ๆ

“อือ..” เสียงตอบเลื่อนลอยดังมาจากภูริช

“แล้วมึงไปมองเมียพวกนั้นทำไมเนี่ย?” รู้ทั้งรู้ว่าสองคนนั้นหวงแฟนอย่างกับอะไรแต่ภูริชก็บังอาจไปกระตุกหนวดเสือ

“กูไม่ได้มองเมียพวกนั้น” ภูริชตอบออกมาอย่างลืมตัวโดยที่สายตายังมองไปยังกลุ่มสามสาว ทำให้ธันวาที่มองหน้าเพื่อนอยู่ถึงกับหลุดยิ้มออกมา เขามีอะไรสนุก ๆ เล่นแล้ว

“กูเพิ่งรู้ว่าคุณพลอยสวยขนาดนี้ ถ้ากูจะจีบ มึงว่ากูจะจีบติดไหมวะ?”

“ไม่ได้!” ภูริชตะคอกตอบเพื่อนเสียงดัง

“ทำไมวะ?” ยิ่งเห็นเพื่อนดิ้น ธันวาก็ยิ่งแหย่ไม่เลิก

“แม่..แม่กูฝากให้กูช่วยดูแลน่ะ เพราะฉะนั้นมึงห้ามจีบเธอ”

…………………………………..

น้องทำอิดพี่ปวดมาหลายครั้งแล้วนะ ไม่นานเกินรอรับรองเลยว่าอิพี่ต้องคิดทบต้นทบดอกแน่นวล5555555