คุณชัชขา
2880 คำ
"คุณชัชต้องกลับมารักษาแผลใจที่กรุงเทพฯ ก็ไปทำงานอยู่กับท่านบวรที่ในตลาดนั่นแหละ ทีนี้ก็ได้มาดูแลในส่วนของบัญชีทั้งหมดตามที่เรียนมา"
"คุณชัชก็ได้ใช้สิ่งที่เรียนมาแล้วสินะคะ"
"ใช่จ้ะ ท่านบวรมอบหมายให้คุณชัชดูแลในทุกเรื่อง ๆ ของท่าน แล้วก็เริ่มถ่ายโอนทุก ๆ อย่างให้เป็นชื่อของคุณชัช"
"โอ้โห...ทำไมท่านใจดีจังคะ" เธอทำตาโตกับเรื่องราวที่ได้ยิน
"ตอนนั้นบอกตรง ๆ คุณชัชก็ประหลาดใจมาก ปฏิเสธท่านก็แล้ว แต่ทุกอย่างก็ดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ”
"คุณชัชช่างเป็นคนที่โชคดีอะไรอย่างนี้คะ"
"ลีนคิดแบบนั้นเหรอ"
"ค่ะ"
"แต่ตอนนั้น คุณชัชรู้สึกหนักใจมาก ๆ เพราะท่านบวรเดชมีภรรยาเก่าอีกหนึ่งคน ถึงจะหย่าร้างกันไป แต่ก็อยู่กันมานานเกือบสี่สิบปี กับลูกเลี้ยงที่ติดภรรยามาคือคุณเจตน์ ทั้งภรรยาเก่าของท่านและลูกเลี้ยงไม่พอใจมาก แต่ทำอะไรท่านบวรเดชไม่ได้"
"โห...ตอนนั้นคุณชัชใช้ชีวิตยังไงคะ น่ากลัวจัง"
"อยู่แบบหวาด ๆ เหมือนกัน เดินไปทางไหนเหมือนคนเอาปืนมาจี้ที่คออยู่ตลอดเวลา"
"นั่นสิคะ แล้วเป็นยังไงต่อคะ"
"วันที่ท่านบวรอายุครบเจ็ดสิบเก้าปี ท่านก็ให้เปิดพินัยกรรม โดยที่เรียกคุณชัช พ่อกับแม่ของคุณชัช คุณนายปลื้มจิตรภรรยาเก่าของท่านและคุณเจตน์ลูกเลี้ยง"
ลลนาตั้งใจฟัง
"ทนายความมาพร้อมกับนักข่าวมากมายเกือบทุกสำนัก"
"ค่ะ"
"เรื่องที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น มีแพทย์จากโรงพยาบาลนำผลตรวจดีเอ็นเอมาที่นั่นด้วย"
"ตรวจดีเอ็นเอของใครคะ" ชัชวาลยิ้ม
"ผลตรวจดีเอ็นเอของคุณชัช และท่านบวรเดช"
ลลนามีสีหน้าประหลาดใจมาก
"คุณชัชเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านบวรเดช"
"หา...! แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ของคุณชัชละคะ"
ชัชวาลส่งเสียงหัวเราะออกมาแบบสาแก่ใจ เรื่องที่เกิดกับเขาเหมือนเป็นเรื่องตลกแทบไม่น่าเชื่อทั้งนั้น
"ตลอดชีวิตนี้ยี่สิบเจ็ดปี คุณชัชได้รู้วันนั้นว่าท่านบวรเดชให้คุณแม่อุ้มท้องคุณชัชซึ่งเกิดจากน้ำเชื้อของท่านจากการทำกิฟต์เด็กหลอดแก้ว เมื่อยี่สิบแปดปีก่อน ตอนนั้นเป็นข่าวที่ดังมาก ผ่านมาแล้วเจ็ดปี"
"ตอนนั้นลีนอาจไม่ได้สนใจในเรื่องข่าวนะคะ"
"แต่ท่านบวรเดชก็ยุติธรรมนะ คุณปลื้มจิตรกับคุณเจตน์ได้รับทรัพย์สินของท่านไปเยอะพอสมควร ส่วนใหญ่เป็นที่ดินและธุรกิจนาเกลือที่สมุทรสาคร"
"แล้วสองคนนั้นยอมง่าย ๆ เหรอคะ"
"จริง ๆ ท่านบวรเดชไม่ต้องให้ก็ได้เพราะหย่าขาดกันไปเป็นสิบ ๆ ปี แต่ท่านก็ยกให้ และมอบเงินติดบัญชีไปอีกคนละยี่สิบล้าน" เขายิ้มกว้าง
"คุณชัชเหมือนฝันมากกว่า ไม่คิดไม่ฝันว่า จะเป็นแบบนี้"
"แล้วทำไม คุณชัชไม่เรียกท่านบวรเดชว่าพ่อ"
"มันเรียกจนชินแล้ว และคุณชัชก็มีพ่อองอาจกับแม่ภานีเป็นที่รักอยู่แล้ว ยังไงท่านก็เป็นพ่อแม่ที่แท้จริงตามใบเกิด"
"แล้วคุณชัชไม่กลับไปใช้นามสกุลของท่านหรือคะ"
"ท่านบวรเดชไม่ได้บังคับ เพียงแต่หากคุณชัชมีลูกชายให้ใช้นามสกุลของท่านเท่านั้น"
"เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อที่สุดเลยค่ะ"
"ใช่ คุณชัชได้ดูแลท่านบวรเดชสิบปี คุณชัชเสียใจในวันที่ท่านบวรเดชจากไปมาก"
"ท่านเสียตอนอายุเท่าไหร่คะ"
"แปดสิบเก้าปี"
"คุณชัชหน้าเหมือนท่านบวรเดช หรือคุณแม่คะ"
"คุณชัชเหรอ หน้าเหมือนแม่สิ แต่มีจมูกกับตาที่เหมือนท่านบวรมาก ไว้คุณชัชจะให้ลีนดูรูปท่านนะ แต่ตอนนี้มาคุยเรื่องของเราดีกว่า"
"คะ อุ้ย...." เธอร้องออกเสียงทันทีที่เขาดึงสายบิกินีที่ใส่แล้วถอด ซุกหน้าลงมาคลุกเคล้า อ้าปากอมยอดสีสดที่แข็งเป็นไตเพราะโดนอากาศเย็น ๆ
"คุณชัชคะ นี่หน้าระเบียงนะคะ"
"อื้อ....อ้า....ก็ใช่สิ ได้อารมณ์ดีคุณชัชชอบ"
เธอห่อไหล่ไล่ความเย็น เสียววูบวาบเหมือนมีสายตานับร้อยจ้องอยู่
"อื้อ...คุณชัชขาจะมีคนเห็นไหมคะ"
"ไม่มีหรอก ชาเล่ย์หลังนี้ที่เราอยู่ไกลผู้คน และอยู่ริมหน้าผา ถ้าปีนขึ้นมา เพื่อจะดู ก็ยกให้เป็นขวัญตานะ"
"อะ....อู้ย.... อย่าดูดแรงสิคะคุณชัชขา ซี้ด...." เธอซี้ดปากครางครวญ เขาดูดดุนใช้ลิ้นอย่างชำนาญ สองแขนของลลนาโอบกอดรัดรอบคอของคุณชัช ลูบคลำปะไปตัวแผ่นหลัง สายบิกินีชิ้นล่างหลุดไปเมื่อไหร่ไม่รู้ ตอนนี้นิ้วชี้ของคุณชัชเข้าไปดุกดิกอยู่ข้างในแล้ว
"อึก....คุณชัชขา....นิ้วของคุณชัชมัน....อ้า....อย่าบี้ตรงนั้น"
นิ้วชี้สอดแทรกเข้าไปในกลางกลีบกุหลาบจนสุด นิ้วโป้งคลึงอยู่ตรงเม็ดรัญจวนคลึงเบา ๆ ลลนาเริ่มอยู่ไม่เป็นท่า เคลื่อนไหวส่ายสั่น สองขาเกร็งหนีบร่างกายของคุณชัชความรู้สึกหวามหวั่นไหว เธอสบตากับเขาด้วยความหวาดหวั่น
คุณชัชส่งยิ้มมาพร้อมกับสายตาหื่น ๆ มือที่ว่างงัดเอาเจ้าโลกลำใหญ่พองโตทำยึกยักอยู่ใต้น้ำ คุณชัชชักมือรูดกำของตัวเองขึ้น ๆ ลง ๆ
"นั่งทับลงมาสิจ๊ะคนสวย....อ้ำ" เขาอ้าปากงับยอดอกอวบอิ่มที่เต่งตึงเพราะริมฝีปากร้อนรุ่มของคุณชัช สายน้ำทั้งในอ่างและในกายสาวช่างเป็นใจ เขาช่วยเธอจัดวางท่า พาร่างกายเธอให้กดตัวลงไปคาบท่อนเนื้อลำที่ตั้งตรง
"ช้า ๆ นะครับ....อู้...แน่นจัง คับที่สุด...ชู....." คุณชัชส่งเสียงบอก ลลนาแหงนหน้ามองเพดาน ก่อนจะหลับตาปี๋
ส่วนบนก็ถูกเขาประโคมปลายลิ้นตวัดดูดกินเหมือนเด็ก หยอกเย้าทั้งสองเต้าไม่ให้น้อยหน้ากัน ส่วนล่าง ฝ่ามือหนาก็บังคับร่างนวลที่กำลังหัดทำ
"อื้อ....เจ็บค่ะ....อ้า...คุณชัช...." เธอร้องบอกเขาก้มมาสบตากับชายหนุ่มที่ยกมือขึ้นลูบผม และจุ๊บปลอบประโลมที่ปลายคาง
เขางับปากอวบอิ่มที่เผยอร้องครางบอกว่าเจ็บ ๆ แสบ ๆ
"อื้อ...." คุณชัชครางพอใจ กดร่างเล็กสวมแน่นรับแกนอุ่นให้เป็นเนื้อเดียว เธอพยายามหยัดตัวแต่คุณชัชแรงมากกว่ากดเอวคอดทำให้แกนบุรุษกำยำชำแหละแยกกลีบดอกให้บานเปล่ง กึก...เสียงเสียดสีกับความรู้สึกที่ถูกอัดแนบแน่น
"อ้า....ซี้ด...." ลลนาหลับตาพริ้ม กดตัวเองแช่นิ่ง พยายามปรับตัว
คุณชัชยังซุกหน้าดอมดมหาความอ่อนหวานที่เด้งและยวบตามแรงของใบหน้าเข้ม ๆ ที่กดลงไป
"ชื่นใจที่สุด ลีนจ๋า อย่าบีบรัดของคุณชัชมากนัก คุณชัชเหมือนจะแตกจ้ะ ซี้ด....." เธอปรือตามองเขาใบหน้าพริ้ม
จุ๊บ... เขาจูบปาก
"อื้อ....อ้า...." เธอขยับตัวเพราะหัวใหญ่ทำยึกยักอยู่ภายใน ช่างเสียวซ่าน
"อู้...ลีนจ๋าโยกสิจ๊ะ เคยไปดูเขาแข่งม้าไหม จ๊อกกี้เขาทำยังไง"
"ทำยังไงคะ" เธอเต็มใจหากคุณชัชจะสอน
"อย่างนี้สิจ๊ะ อ้า..." เขาช่วยยกสะโพกเธอขึ้น แล้วเด้งตัวตามก่อนจะบังคับกดตัวเธอเข้ามาแนบแน่นอีกครั้ง
"อะ....คุณชัชคะ ลีนเสียว....อี้....." ~\~
"อู้....โอ้....ลีนจ๋าคุณชัชก็เสียว ลีนหัวไว เก่งจริง ๆ น่ารักที่สุด ชู....." เขาพ่นลมตามปาก
หญิงสาวไม่ต้องให้เขาสอนหลายครั้ง เธอโยกยกตัวขึ้น ๆ ลง ๆ กลีบรักบานเปล่งโอบกลืนแท่นแกร่งที่ตั้งกระเด้งสวนเป็นที ๆ สองคนประสานเสียงอย่างเผ็ดร้อน ท่ามกลางความมืดของชายทะเลเขาหลัก น้ำในอ่างกระเพื่อมไหว เสียงเนื้อขากระทบกันจนน้ำในอ่างเป็นฟอง
เสียงสัมผัสดังแข่งกับเสียงบับเบิลที่แรงชัดกระทบผิวได้อารมณ์ไปอีกแบบ หญิงสาวแหงนหน้าแอ่นหน้าอกให้คุณชัชละเลงฝีปาก ปลายลิ้นตวัดดูดดุนชวนสยิว ลลนาสวนกระแทกอัดตัวเอง ท่านี้เธอรู้สึกสนุกไม่เบา ตอนนี้แทบไม่สนใจแล้วว่ามีใครจะเห็น
"อะ ๆ อะ ๆ คุณชัช ลีน..อะ....ลีน.....อ้า.......ลีน.....อี้........ลีน......อ้าย..... เธอหนีบขากระเด้งตัวเหมือนจะยกหนีแต่มือหนาคว้าไว้ทันทียกสะโพกสอบสวนท่อนลำเข้าใส่ ร่องรักของเธอตอดรัดบีบอัดตัวเองอย่างแรง เธอซบหน้าลงไปหายใจโรยระรินอยู่บนไหล่ของเขา
"อะไรกัน ทำไมทิ้งคุณชัชไว้คนเดียว เสร็จซะแล้ว อู้...." เขาครางกระเส่า ชอบนักเวลาแบบนี้ มันอิ่มเอมอย่างบอกไม่ถูก เขาฟอนเฟ้นคลุกเคล้าหน้าอกอวบอั๋นจนพอใจ
"ขอให้คุณชัชจัดแรง ๆ สักท่านะ" พูดจบยกร่างของเธอขึ้นจากน้ำ หมุนตัวเธอให้เอาฝ่ามือจับขอบอ่างเอาไว้ หญิงสาวเหลียวหน้ามามอง เห็นคุณชัชส่งแกนแกร่งเข้าไปในถ้ำน้อย ๆ ของเธออีกครั้ง
พรวด...กึก....แรงเร็วเหมือนจรวด เธอตั้งรับแทบไม่ทัน ฝ่ามือหนาล็อกจับสะเอวเอาไว้ ยึดเป็นหลักได้ก็กระหน่ำแทงเธอยับ
ช่องรักแทบร้อนเป็นไฟ ลลนาร้องร่ำทำเสียงดังตามแรงส่งที่ชักขยับรุนแรงหนักหน่วง
"คุณชัชขา....อะ....เบา ๆ....อะ....ค่ะ.....อ้ะ.....แรงไปแล้ว...อะ....ค่ะ....อ้าย.....ไม่ไหว....อ้าย....."
เธอรู้สึกเหมือนฉี่จะไหล แต่มันไม่ใช่ ร่างกายสั่นระริก ๆ ช่องทางคับแคบอิ่มเอมปลิ้นตามแรงอัด น้ำในอ่างกระเพื่อมล้นออกมาข้างนอก กระจายเต็มระเบียง เสียงเนื้อหนังที่เปียกกระแทกกันดังลั่นไปหมด ลลนากลั้นเสียงขบเม้มปากสนิทเพราะเขาอัดโยกไม่หยุด เสียงคุณชัชคนเดียวเพื่อนชาเล่ย์ข้าง ๆ ไม่รู้จะได้ยินไปถึงไหน
"ลีน...อ้า.....อย่าเกร็ง...อู้ย.....บีบรัดคุณชัชใหญ่แล้ว ลีนจ๋า....เมียจ๋า....คุณชัชไม่ไหวเหมือนกัน รับน้ำคุณชัชเต็ม ๆ นะจ้ะ อ๊าก...."
#\# ปัก ๆ ปัก ๆ ปัก ๆ ปัก ๆ ปัก แจ๊ะ ๆ แจ๊ะ ๆ แจ๊ะ ๆ แจ๊ะ ๆ แจ๊ะ สวบ.... พรึบ...... กึก.....
ชัชวาลสั่นตัวคลอนกระแทกลำเนื้อเข้าไปสุดทางชนผนังอ่อนนุ่มที่โอบรัดเหมือนจะบีบให้แตกละเอียด เขาฉีดส่งยิงกระสุนออกมาจากรังเพลิงส่งเข้าไปในโพรงมดลูกของหญิงสาวจนแน่น ลลนาร้อนวูบอุ่นวาบในช่องท้อง รับน้ำรักของคุณชัชไปเต็ม ๆ ฝ่ามือหนายังบีบเคล้นหน้าอกที่เจ้าของร่างหายใจเร็วแรง
ทั้งสองนั่งกอดกันกลมอยู่ในอ่างอาบน้ำนั้น หายใจหอบเหนื่อยทั้งคู่ ลลนาชิดหน้าไปหอมแก้มสากของคุณชัชแบบเอาใจ สอดแขนกอดร่างของเขาเอาไว้เช่นกัน
"ลีนจ๋า ลีนน่ารัก และน่าเอาที่สุดเลย คุณชัชช้อบชอบนะ" เขาพรมจูบไปทั่วใบหน้า ลลนาได้แต่คลอเคลียไม่ห่าง ราตรีนี้ยังเพิ่งเริ่มต้น วันนี้บทรักนอกระเบียงก็เล่นเอาสาวเจ้าอารมณ์กระเจิดกระเจิง คุณชัชแรงดีไม่มีตก คงมีใครสักคนได้ซดน้ำข้าวต้มตอนเช้า ๆ
"ลีนตื่นหรือยังจ๊ะ"
"คะ" ลลนาลืมตามองคุณชัชที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว
"ลุกเร็ว เดี๋ยวรถมารับ ลืมแล้วเหรอว่าเราจะไปสิมิลันกัน"
"ค่ะ" เธอกระวีกระวาดลงจากเตียง
คุณชัชยังยิ้มร่า หน้าตาสดใส แต่ลลนาขาแทบลาก เขาเดินเข้ามาตบตูดหญิงสาวแล้วหอมแก้ม
"หมดแรงหรือจ๊ะ"
ปึก...กำปั้นเล็ก ๆ ทุบลงไปที่แผงอก
"ก็เพราะคุณชัชนั่นแหละ ถ้าเป็นแบบนี้ทุกวัน ลีนตายแน่ ๆ” เธอบ่น มองคนตัวใหญ่ตาค้อน
"ไม่ตายหรอก เดี๋ยวก็ชิน"
"ไปเร็ว" คุณชัชโทรไปสั่งที่ห้องอาหารเอาไว้แล้ว
"จัดไข่ลวกชุดใหญ่ไว้ให้เมียผมด้วย" คุณชัชแกล้งยกหูโทรศัพท์ภายในห้องพักพูดเล่น ๆ
"ฟังพูดเข้า" ลลนาหัวเราะออกมาเบา ๆ
'คุณชัชน่ารักจัง' หญิงสาวคิดในใจ
อากาศวันนี้แจ่มใสมาก เกลียวคลื่นเป็นฟองขาว สะท้อนแสงยาวเช้าระยับ
"หากเราโชคดีวันนี้อาจจะได้เห็นฝูงปลาวาฬนะ ไกด์เขาบอก"
"จริงหรือคะ"
"จ้ะ" ลลนารู้สึกตื่นเต้น
บนสปีดโบตมีแต่ฝรั่งเต็มทั้งลำ คุณชัชเดินไปเดินมาชมความงามของธรรมชาติที่มองไปทางไหนก็คือน้ำทะเลสีมรกตเข้ม ๆ ลลนาขอนั่งอยู่กับที่ดีกว่า วันนี้เป็นครั้งแรกที่ได้นั่งเรือท่องเที่ยวแบบนี้ แค่นั่งอยู่กับที่ตัวก็เหมือนจะกระเด็นกระดอนก้นไม่ติดพื้นเบาะ เวลาที่เรือกระทบคลื่นดัง ตั้ม ๆ คุณชัชนั่งลงแล้วกอดเธอเอาไว้แน่น
"กลัวหรือไง หน้าซีดเชียว"
"นิดหน่อยค่ะ"
คุณชัชสนุกกับการมาเที่ยวครั้งนี้ ดูผ่อนคลาย เขายกมือถือมาเก็บภาพ ไกด์เดินมาช่วยถ่ายรูปคู่ให้ เธอยิ้มกว้างพอ ๆ กับคุณชัชที่ยิ้มจนเห็นฟันเรียงสวย
"อีกไม่เกินสิบนาทีก็ถึงแล้วครับ" ไกด์บอก
ลีนหายใจแบบโล่ง ๆ ถึงสักที
คุณชัชหยิบเอาหน้ากากดำน้ำ และฟินขึ้นมาสวมใส่
ลีนมองดูฝรั่งเกือบจะทุกคนที่กำลังทำเช่นเดียวกัน
"เราลงไปดำน้ำกัน"
"ลีนดำน้ำไม่เป็น ว่ายน้ำก็ไม่เป็นด้วย" คุณชัชยิ้มให้อย่างเอ็นดู
"กลัวอะไร เรามีชูชีพนี้ไม่จมหรอก" เรือสปีดโบตค่อย ๆ ผ่อนแรง ได้ยินเสียงไกด์ประกาศเป็นภาษาอังกฤษ แจ้งว่าถึงบริเวณระหว่างเกาะห้ากับเกาะหก จะให้ทุกคนลงไปดำน้ำชมปะการังที่สวยงาม
เธอยังไม่ทันทำอะไร เสียงคนกระโดดน้ำไปตูมตาม คุณชัชยกเท้าของลีนขึ้นมาใส่ฟินให้
"มากับคุณชัชกลัวอะไร มาเร็ว ฝรั่งลงไปหมดแล้ว"
"ว้าว...." ลลนาอุทานขึ้นมาทันที ที่เห็นท้องฟ้าสดใส สีของมันสะท้อนกับสีน้ำแทบจะกลืนเป็นผืนเดียวกัน
นักท่องเที่ยวฝรั่งลงไปแหวกว่าย บางคนไปไกลจากเรือมาก โดยที่ไม่ใส่ชูชีพ น้ำทะเลใสแจ๋วจนเห็นเงาของปะการังสีสดสวยต่างใต้ผืนน้ำ คุณชัชกระโดดตูมลงไป น้ำกระเด็นขึ้นมาใส่หน้าของลลนาเต็ม ๆ
"เค็มปี๋เลย" เธออุทานทันทีที่ลิ้นได้สัมผัส
คุณชัชกวักมือเรียก ว่ายน้ำออกห่างจากตัวเรือ
"ลีนลงมาจ้ะ" เขาส่งเสียง
ไกด์เดินเข้ามาหา ช่วยพาเธอก้าวลงน้ำทางบันได
เกือบจะสิบนาฬิกา แสงแดดสาดส่องสะท้อนจนน้ำทะเลสวย แค่ยื่นขาลงไปในน้ำ มันรู้สึกสดชื่นมาก ๆ เธอทิ้งหลังลงไปเหมือนที่ไกด์บอก ถีบเท้าเตะน้ำกระจายแบบไม่เป็นท่า แต่มันก็พาเธอไปถึงตรงที่คุณชัชอยู่ คุณชัชยังช่วยใส่หน้ากากและสอนเธอให้หายใจ ก่อนจะทำให้ดู
ลลนาก้มลงไปมองผ่านหน้ากากสนอกเกิลลิง
'วู้....ว้าว......สวยสมคำร่ำลือ" ฝูงปลาน้อยใหญ่ที่แหวกว่ายกันไปมาหลากสี ปลาที่เธอเคยเห็นแต่ในทีวีในสารคดีมันกำลังว่ายผ่าน ลลนาตื่นเต้นดีใจสุด เธอเห็นขาคุณชัชอยู่ไว ๆ ดีใจที่ได้มาเที่ยวกับเขา อบอุ่นใจที่คุณชัชวนเวียนอยู่ไม่ห่าง
"เห็นปลานกแก้วไหม"
"เห็นค่ะ ตัวมันใหญ่มาก ปลาพวกนี้เป็นมิตรจัง"
"คงชินกับนักท่องเที่ยวมั้ง แต่ปีหนึ่งเขาจะปิดอุทยานหกเดือน ให้มาเที่ยวกันได้หกเดือน เป็นไงหายกลัวหรือยัง"
"ค่ะ สนุกมากค่ะ ทำไมปลามันเยอะจังคะ ปะการังก็สวยมาก"
"ช่วงบ่ายมีจุดที่สวยกว่านี้อีก"
"จริงหรือคะ"
"จ้ะ มาทางนี้เร็ว คุณชัชพาไป" เขาดึงมือของเธอแล้วพาว่ายไกลออกไปจากพวกฝรั่งเล็กน้อย ก่อนจะหันมารวบลลนาเข้าสู่อ้อมกอด
"จูบคุณชัชหน่อย"
"ปากลีนมันเค็มนะคะ"
"เค็มแค่ไหน" คุณชัชโน้มใบหน้าลงประกบริมฝีปากแนบสนิท สอดปลายลิ้นเข้ามาพัวพัน พอผละออกจากกัน
"เค็มจริง ๆ” ทั้งสองมองหน้ากันแล้วหัวเราะ
เสียงไกด์ประกาศให้ขึ้นเรือ โปรแกรมต่อไปจะพาไปที่เกาะเมียง หรือเกาะสี่ ที่เป็นที่ตั้งของหาดเจ้าหญิง อีกหาดหนึ่งที่ได้ชื่อว่า หาดทรายขาวสะอาดนุ่มเท้าอีกที่ของทะเลอันดามัน
พอมาถึงไกด์แนะนำให้เดินเล่น และแจ้งเวลารับประทานอาหารเที่ยง พร้อมกับแนะนำว่าทานตรงไหน
ลีนขอคุณชัชเดินไปเข้าห้องน้ำ คุณชัชไม่ปล่อยให้เธอเดินไปคนเดียว ยังจัดผ้านุ่งบอกให้คลุมข้างล่างรู้สึกห่วงเวลาที่คนอื่นจ้องมองหญิงสาวแบบชื่นชม ถึงแม้ไม่ได้แทะโลมแต่มันก็ไม่ชอบ ลีนออกมาจากห้องน้ำ เธอไม่ลืมเอาน้ำในนั้นราดตัวด้วยเพราะความเค็มของน้ำทะเลทำให้ผิวตัวสาก
- ผู้เขียน
