“อาหารจากคนกรุงเต้บอร่อยแบบนี้นี่เอง หนูนาก็เพิ่งเคยกินนะคะเนี่ย” เสียงหนูนาชมอยู่ข้าง ๆ นี่เอง ชมไปชิมไปจนป้ากิ้มต้องยกมือตีคนของตน ค่าที่คงทำตัวเป็นตลกบริโภคได้แนบเนียนนัก
สาริศาไม่ได้ว่าอะไร หันไปยิ้มให้ทำนองว่ากินไปเถอะ แล้วโวถึงคนที่สอนตนทำอาหารให้ฟังว่า “ซินได้วิชามาจากป้าเยา ป้าที่บ้านซินน่ะค่ะ ขานั้นทำอะไรก็อร่อย” เว้นช่วงหน่อยหนึ่ง หันไปยิ้มหวานให้คุณยายผกามาศที่นั่งมองอยู่ “แต่หมูทอด สู้ของคุณยายไม่ได้หรอกค่ะ”
“ปากหวาน” เสียงบุรินทร์ดังมาจากทางเข้าห้องครัว ข้าง ๆ มีจงกลยืนเอาหัวซบขอบประตูอยู่ ส่งสายตามองไปทางขวัญสุดาเยิ้มทีเดียว
“เคยชิมหรือไง” เธอไม่ได้พูดเสียงดังเลยนะ แต่เพราะจังหวะนั้นในห้องครัวพร้อมใจกันเงียบพอดี เลยได้ยินกันหมด
“ตายแล้ว!” เป็นเสียงขวัญสุดาที่เอ่ยขึ้น
ป้ากิ้มเลยพลอยตกใจไปด้วย โยนมีดในมือลงกับกะละมังตรงหน้า หันมองเลิ่กลั่ก ถามขวัญสุดาว่า “อะไรคะ มีอะไร
