ย้อนยุคมาเป็นสตรีใกล้ตาย

บทที่ [1] บทนำ

ในคืนวันหนึ่งที่เนี่ยเฟยเข้านอน เธอได้ฝันถึงยายผู้ที่ล่วงลับซึ่งตั้งแต่ยายของเนี่ยเฟยจากไปเธอไม่เคยฝันถึงยายอีกเลย

''จงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขให้เหมือนกับที่หลานรอคอยมาตลอดจงมีความสุข" บอกหลานรักผู้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจด้วยรอยยิ้ม

''ยายจ๋ามารับหนูแล้วหรือหนูคิดถึงยายเหลือเกินค่ะ" เนี่ยเฟยตอบกลับผู้เป็นยายเสียงสั่น

''เฟยเอ๋อร์ของยายเป็นเด็กดี เจ้าจะได้กลับไปยังที่ที่เจ้านั้นเคยจากมา จงใช้ชีวิตให้อยู่ดีมีสุขยายมาอวยพรเด็กดีของยายเวลาของหลานในโลกนี้ใกล้จะหมดลงแล้ว จงเตรียมตัวให้พร้อมอย่าได้มีห่วงสิ่งใดในโลกนี้อีก ขอหลานเจ้าอย่าได้อาวรณ์สิ่งใดทุกสิ่งทุกอย่างล้วนตั้งอยู่และดับไปจำคำของยายเอาไว้ "

มองดูหลานสาวด้วยความรักและเอ็นดูเป็นที่สุด พูดจบร่างของยายก็ได้สลายหายไปเหลือเพียงแต่ความว่างเปล่า

หลักจากฝันในยามเช้าตอนรุ่งสางวันนี้เนี่ยเฟยตื่นขึ้นมามองไปบริเวณรอบๆ

''เหตุใดถึงมีแต่ข้าวของโบราณแบบนี้กันล่ะ ฉันต้องฝันไปแน่ๆ'' เนี่ยเฟยหลับตาลงแล้วก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เหตุใดถึงยังอยู่ที่เดิมกันอีกล่ะ ร่างบางได้ลองหยิกแขนตัวเองเพื่อที่จะตื่นจากฝัน

''โอ้ย!''

''ทำไม...นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!!!''