ผ่านมาสองสามวันอาการป่วยไข้ของเนี่ยเฟยก็เริ่มดีขึ้น นางอยู่แต่ในห้องนอนมาสองสามวันแล้วจึงค่อยๆ ลุกเดินออกมาข้างนอกหาอากาศบริสุทธิ์บ้าง
ร่างเล็กหยิบผ้ามาคลุมตัวเองเอาไว้ก่อนที่จะเดินออกมาแล้วตรงไปที่สะพานข้ามแม่น้ำเล็กๆ ที่ไหลผ่านหมู่บ้านไป
''ว้าว ที่นี่มันสวยจริงๆ'' หาได้ยากที่จะเห็นความอุดมสมบูรณ์ที่เต็มไปด้วยภูเขาล้อมรอบมีแม่น้ำเล็กๆ ไหลผ่านดอกไม้สีสันสวยงามเต็มสองข้างทาง ต่างจากที่โลกเดิมของนาง
''ถ้าหากว่าข้าตายไปจะได้เห็นภาพพวกนี้อีกครั้งหรือเปล่านะ...'' เนี่ยเฟยบ่นออกมาพึมพำอยู่คนเดียวแต่ไม่ทันคิดว่ามีคนเดินตามหลังนางออกมาด้วย
''เจ้าเหตุใดจึงไม่อยู่ในห้อง ถ้าป่วยขึ้นมาอีกจะทำอย่างไร'' เสียงของคนตัวสูงมองมาที่นางด้วยใบหน้าเป็นห่วง
''ท่าน...ข้าก็แค่อยากมาสูดอากาศเพียงเท่านั้นเจ้าค่ะข้าอยู่ในห้องมาสองสามวันแล้ว...'' เนี่ยเฟยเอ่ยพร้อมกับหันหน้าไปอีกทางเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาดุคมของคน
