บทที่ 7
560 คำ
เย็นวันเดียวกันกับที่นักข่าวบุกมาที่บ้านของอาทิตย์
"แม่ให้คนเก็บเสื้อผ้าของหนูจากห้องรับรองไปไว้ในห้องของตาอาทิตย์แล้วนะ"
"ค่ะ" ที่หญิงสาวไม่ปฏิเสธ เพราะยังไงเธอก็ต้องได้อยู่ร่วมห้องกับเขาอยู่แล้ว ถ้างั้นจะมีลูกด้วยกันได้ไง
"ไม่สบายหรือเปล่าทำไมดูหน้าซีด"
"คะ..เอ่อ เปล่าค่ะ" แต่ละเรื่องที่เกิดขึ้นกับชีวิต มันดูวุ่นวายไปหมด ..ใครจะคิดว่าชีวิตหนึ่งเธอต้องมาพลีกายให้กับผู้ชายที่ไม่ต้องการตัวเธอ
"ช่วงนี้หนูก็ทำเป็นเงียบๆ ไว้ก่อนนะ ตาอาทิตย์เป็นคนปากร้ายก็จริงแต่ใจดีมาก"
เขาใจดีเฉพาะกับแม่น่ะสิ เพราะเธอเจอฤทธิ์เดชเขามาแล้ว
..นี่มันเรื่องบ้าอะไร ทำไมมันถึงไม่ฆ่าเราให้ตายไปสะ ทำไมมันถึงต้องการชีวิตของคนในครอบครัวเราด้วย ..ถ้าเปลี่ยนมาเป็นชีวิตของเธอเธอจะไม่เสียดายมันเลย
"วาดขอตัวก่อนนะคะ" ก่อนที่น้ำตาจะไหลลงตรงนั้น หญิงสาวรีบปลีกตัวออกมาก่อน
คนตัวเล็กออกมาเดินดูบรรยากาศรอบๆ ตัวบ้าน ..บ้านของเขาหลังใหญ่โตเนื้อที่กว้างขวางมาก ช่างแตกต่างจากบ้านของเธอ เหมือนกับอยู่คนละโลก
"มาเดินดูอะไรอีกล่ะ คงกำลังคิดสินะ ถ้าจดทะเบียนสมรสแล้ว จะเอาอะไรไปได้บ้าง"
"คุณหมายความว่ายังไง" หญิงสาวรีบหันกลับไปที่ต้นเสียง ..เขากลับเข้ามาตั้งแต่เมื่อไร
"ก็ตามที่พูด ทำไมต้องได้แปลอีก"
"ถึงฉันจะจดทะเบียนสมรสกับคุณแล้ว แต่ฉันก็ไม่ต้องการสมบัติของคุณแม้แต่ชิ้นเดียว"
"ให้มันจริงเถอะ"
"คุณเตรียมเอกสารมาให้ฉันเซ็นด้วยเลยแล้วกัน เรื่องนี้คุณเก่งอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ"
เธอเริ่มจะรู้เรื่องของเขามาบ้างแล้ว ว่าเขาเป็นถึงเจ้าพ่อสังหาริมทรัพย์ คนระดับเขาเรื่องเอกสารแค่นี้ทำไมถึงจะจัดการไม่ได้
"เรื่องนั้นฉันต้องจัดการอยู่แล้วไม่ต้องมาสอน ..แต่ที่จริงแค่อยากจะท้อง ไม่จำเป็นต้องลงทุนถึงขนาดนั้นก็ได้" ร่างหนาเดินเข้ามาประชิดตัวทันทีที่พูดจบ
แต่เธอก็ไม่ได้ถอย แม้ว่าจะกลัวอยู่มาก
"เริ่มตอนนี้เลยดีไหม จะได้ไม่ต้องเสียเวลา"
วาดเดือนมองซ้ายแลขวา ถึงแม้ว่าตอนนี้ฟ้าใกล้จะมืดมากแล้ว..แต่นี่มันที่โล่งนะ
"เหอะ.. กลางแจ้งแบบนี้ก็ได้งั้นเหรอ" เขาเห็นว่าเธอไม่ปฏิเสธก็เลยคิดว่า เธอจะยอมเขาตรงนี้
"ก็ในเมื่อคุณต้องการ จะตรงไหนก็ได้ค่ะ" อยากดูถูกดีนักก็ดูถูกไปเลย
"ไร้ยางอาย"
"ตกลงไม่เอาใช่ไหมคะฉันจะได้ไป" จบคำพูดวาดเดือนก็หันหลังให้พร้อมที่จะไป ..ผู้ชายบ้าอะไรปากคอเราะร้าย หญิงสาวยังไม่ทันก้าวออกมาเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ถูกเขาฉุดให้หันกลับไปทิศทางเดิม
นิ้วแกร่งสอดเข้าท้ายทอยของคนตัวเล็กแล้วกดเข้ามาหาริมฝีปากหนา พอริมปากของทั้งสองแนบชิด..ทันใดนั้นท้องฟ้าที่กำลังโพล้เพล้ ก็ได้มีหมู่เมฆลอยบดบังแสงจนมืดสนิท
- ผู้เขียน
