บทที่ 8
984 คำ
"หึ!!" พอหมอโชติเห็นท้องฟ้ากำลังแปรปรวน ก็รู้ได้ในทันที ว่าพวกเขาทั้งสองแตะเนื้อต้องตัวกัน "ความฉิบหายกำลังจะไปเยือนมึงแล้วไอ้อาทิตย์" มุมปากแสยะยิ้มดวงตาอาฆาตแค้น
ที่แค้นก็เพราะว่าคนที่เข้ามาหาหมอโชติมีแต่ยกมือกราบไหว้ ..แต่อาทิตย์เข้ามาหวังทำลายอย่างเดียว
ที่จริงหมอโชติก็ไม่ใช่คนร่ำรวยอะไร แต่ถ้าต้องการที่ดินตรงนี้ ก็แค่ขอกับพวกคุณหญิงคุณนายที่มาหวังพึ่งวิชาอาคมของพ่อหมอ ..ส่วนมากคนพวกนี้จะเจอปัญหาคล้ายกันก็คือสามีนอกใจ
"เธอ..เธอ!" พอถอนจูบออกชายหนุ่มต้องรีบรับร่างของหญิงสาวไว้ เพราะเธอหมดสติไป "เธอเป็นอะไร" ..หรือว่าเราจูบแรงเกินไป?
"เกิดอะไรขึ้นครับคุณอาทิตย์" นักรบเห็นว่าท้องฟ้ามืดครึ้ม ก็เลยมาตามให้ผู้เป็นนายเข้าบ้านกลัวว่าฝนจะตก
"ไม่รู้เหมือนกัน..ก็แค่จูบ"
"จูบ?"
"มึงกำลังคิดอะไรหรือเปล่าเนี่ย มาช่วยกูสิ"
"ครับ" นักรบก็เลยรีบเดินมาอุ้มร่างบาง แล้วพากลับเข้ามาในตัวบ้าน
พอเข้ามาด้านใน วาดเดือนก็ได้สติลืมตาขึ้นมา
"หนูวาดเป็นอะไรไป" แม่ของเขารีบเดินเข้ามาถามดู เพราะคิดว่าต้องเป็นฝีมือของลูกชายแน่
"ฉันไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ..ปล่อย" หญิงสาวบอกคนที่อุ้มให้วางเธอลง
แล้วนักรบก็ค่อยๆ วางลงแบบเบามือที่สุด
"โรคสำออยน่ะสิไม่ว่า..คนบ้าอะไรแค่ถูกจูบก็หมดสติ" มันคือเสียงของอาทิตย์ที่เดินตามหลังเข้ามา ประโยคแรกเขาพูดให้ทุกคนได้ยิน แต่ประโยคหลังพูดแค่กับตัวเอง
หญิงสาวไม่ได้เสียดายจูบแรกของเธอเลย แต่ทำไมแค่จูบเธอถึงหมดสติได้ หรือว่ามันเป็นเพราะ.. วาดเดือนก็เลยคิดถึงคำพูดของพ่อหมอขึ้นมา คงเกี่ยวกับเรื่องดวงชะตาของเขาและเธอแน่เลย
เวลาผ่านไป..ที่โต๊ะอาหาร
"แล้วหนูวาดเดือนล่ะทำไมยังไม่ลงมา" อรชรถามแม่บ้าน เพราะตั้งแต่เธอขอตัวขึ้นไปข้างบนก็ยังไม่เห็นลงมา
"คุณวาดทานไปแล้วค่ะ"
"ทานไปแล้ว? ทานกับใคร"
"ทานกับคุณนักรบในครัวค่ะ" ตอนที่วาดเดือนเดินลงมาจากชั้นบน อรชรกำลังมัวคุยกับลูกชาย ก็เลยไม่เห็นว่าเธอลงมาแล้ว
"ก็ดูเหมาะสมกันดีนะครับแม่"
"อาทิตย์!" พอถูกแม่ตำหนิเขาก็เลยลุกออกจากโต๊ะอาหารไป เพราะตั้งแต่ผู้หญิงคนนี้โผล่เข้ามาแม่ดุเขาบ่อยเหลือเกิน
อาทิตย์นั่งดื่มกับนักรบที่ริมสระน้ำจนดึกดื่น ถึงกลับขึ้นมาบนห้องนอน
พอขึ้นมาก็ทิ้งกายลงนอนที่เตียง โดยไม่สนใจที่จะอาบน้ำ
"ใคร" สัมผัสได้ว่าตอนนี้บนเตียงไม่ได้มีแค่เขาเพียงคนเดียว มือหนาก็เลยยื่นไปกระชากผ้าห่มผืนนั้นออก "หึ..เธออีกแล้วเหรอ" เขายังไม่รู้ว่าเธอย้ายข้าวของเข้ามาอยู่ในห้องนี้
คนร่างหนายันกายลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วเดินไปเปิดดูตู้เสื้อผ้าเพื่อเช็คดู ก็เป็นอย่างที่คิดไว้ เธอเตรียมข้าวของเข้ามาไว้ในห้องของเขา ..คงจะดีใจจนเนื้อเต้นสินะถึงเตรียมพร้อมขนาดนี้
เช้าวันต่อมา..
..เมื่อคืนนี้เขาไม่ได้เข้ามานอนในห้องเหรอ วาดเดือนตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอเขาอยู่ในห้อง
"สมน้ำหน้านะป้า ตกกระป๋องตั้งแต่ยังไม่แต่งงานเลย"
"มึงอย่าพูดมากสิวะ เดี๋ยวเจ้านายก็มาได้ยิน" ป้าแนบหัวหน้าแม่บ้านรีบห้ามปรามเด็กในบ้าน
"ก็ฉันพูดความจริงนี่..เมื่อคืนนี้คุณอาทิตย์ หอบผ้าออกมานอนห้องรับรอง แสดงว่าไม่อยากจะนอนกับ.."
"หยุด!!" ป้าตะคอกพร้อมกับมองซ้ายมองขวากลัวว่าใครจะมาได้ยิน
เท้าเรียวถึงกับหยุดชะงักเธอกำลังจะเข้าไปหาน้ำดื่ม แต่พอได้ยินสิ่งที่แม่บ้านคุยกัน หญิงสาวต้องถอยออกมาก่อน เพื่อให้พวกเขานินทากันได้สะดวก ..ก็ในเมื่อสิ่งที่พวกเขาพูดกันมันเป็นเรื่องจริง ไม่รู้ว่าจะไปโต้เถียงได้ยังไง
พอเดินออกมาที่ห้องโถงวาดเดือนถึงกับชะงัก
"หนูวาด!?" อรชรหันกลับไปมองหน้าลูกชายทันทีที่เห็นสภาพของว่าที่ลูกสะใภ้
ทีแรกนางกำลังจะให้คนขึ้นไปตาม และบอกให้แต่งตัวลงมาเพื่อจะได้จดทะเบียนสมรส .แต่อาทิตย์ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนบอกว่าเธอรู้แล้ว และกำลังแต่งตัว
แต่สภาพของเธอตอนนี้.. โชคดีหน่อยที่แปรงฟันล้างหน้าก่อนที่จะลงมา..ที่วาดเดือนยังทำเฉย เพราะคิดว่าพิธีจะมีตอนเย็น
"แม่ว่าหนูขึ้นไปเปลี่ยนชุดใหม่ก่อนดีกว่าไหม"
"ทำไมต้องเปลี่ยนด้วยครับ..เสียเวลา" อาทิตย์แอบขำกับสภาพเยินของเธอ
"อาทิตย์!" อรชรแอบตำหนิลูกชายเบาๆ เพราะไม่กล้าพูด
หญิงสาวก็เลยก้มลงไปหยิบหนังยางที่พื้นขึ้นมารัดผมแบบลวกๆ แล้วเดินเข้ามานั่งข้างๆ เขา
"หึ.. แม่ฉันไปขุดเธอมาจากไหนเนี่ย" ชายหนุ่มแอบพูดเบาๆ ให้เธอได้ยินเพียงคนเดียว ในขณะที่กำลังจับปากกาขึ้นมาเพื่อที่จะเซ็นต์
[หมอโชติ]
"คงถึงเวลาแล้วสินะ" หมู่เมฆมากมายได้เข้ามารวมตัวกัน แค่นี้หมอโชติก็รู้แล้วว่าชะตาที่รุ่งโรจน์ของอาทิตย์กำลังจะขาด
[ที่ห่างไกล]
"อย่านะ!" แม่ชีที่นั่งจำศีลภาวนาเปิดตาขึ้นมองท้องฟ้าที่กำลังพิโรธ ..ชาตินี้พวกเจ้าทั้งสองไม่ได้เกิดมาคู่กัน จะทำแบบนี้ไม่ได้ ทันใดนั้นแม่ชีก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินออกมาจากกุฏิ
- ผู้เขียน
