ข้ามเวลามาหารัก

เผลอใจ

เช้าวันใหม่

“ อ๊ะ เจ็บบบบบ “ นาบีที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็ทำสีหน้าเหยเกเพราะความเจ็บปวดที่กลางกาย เพราะไอ้บ้ากามเล่นเอาซะเธอสลบคาที่เลย เธอก็ไม่เบาวาดรวดรายซะเฟยหลงแทบหายใจหายคอไม่ได้เลยเช่นกัน

“ คุณหนู คุณหนูของนมตื่นแล้วเหรอเจ้าค่ะ” เสียงหญิงสูงวัยอายุดูด้วยตาเปล่าคราวแล้วหน้าจะไม่เกิน50 ปีได้ เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับสาวใช้อีก4-5คนถือชามใบใหญ่ๆในนั้นมีน้ำกับผ้าเช็ดหน้าผื่นเล็กเดินเข้ามา

“ พวกเจ้าพยุงตัวคุณหนูของข้าขึ้นมาเดี๋ยวนี้ คุณหนูของข้าจะล้างหน้าล้างตาจะแได้สดชื่น “ เสียงคนที่เรียกตัวเองว่าแม่นม สั่งให้เด็กสาวที่เธอเรียกว่าสาวใช้ให้มาพยุงตัวของนาบีขึ้นนั่ง นาบีที่ตอนนี้อยู่ในชุดสีขาวเรียบร้อยแต่ดูสบายก็นั่งมองทุกคนที่กำลังทำอะไรบางอย่างกับเธอเหมือนเธอเป็นตุ๊กตา

“ เดี๋ยวๆ พวกเจ้าหยุดก่อน “ ซูเม่ย อยู่ๆก็ร้องห้ามสาวๆที่กำลังจัดการกับเธออยู่ด้วยความลำคาญและอยากจะเข้าห้องน้ำและก็อยากจะล้างหน้าแปรงฟันเพราะเมื่อคืนเธอจัดการไอ้บ้ากามเอาซะน้ำแตกเต็มปากเลย

“ แม่นมข้าอยากอาบน้ำ ขอข้าอาบน้ำหน่อยพอดีเมื่อคืน…” นาบียังพูดไม่ทันจบ แม่นมก็ยิ้มออกมาอย่างเขินอายก่อนจะรีบสั่งเด็กสาวให้ไปเตรียมน้ำให้เธออาบ ฝั่งของเฟยหลงที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความงุนงง อย่างไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงที่เขานอนด้วยจะสุดจัดปลัดบอกขนาดนี้ ระหว่างที่เขากำลังฝึกการต่อสู้กับองค์ครักอยู่นั้น ก็พลันนึกไปถึงร่างบางที่กินกล้วยและขึ้นขี่เขาแถมยังครางเสียงหวานออกมา แก่นกายใหญ่ก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะพลาดท่าให่้ทหารที่กำลังฝึกการต่อสู้กับเขาอยู่

พลัวะ

“ ขออภัยพระยาค่ะ องค์รัชทายาท “ ทหารองค์รักที่เผลอเตะรัชทายาทจนล้มลงไปกองกับพื้น เขาถึงกับหน้าเสียลงไปนั่งขลุกเข่าอยู่ที่พื้น ด้วยความกลัวและรู้สึกผิดเพราะเขาไม่คิดว่าองค์ชายจะหลบบาทาเขาไม่ได้ เพราะทุกครั้งที่ต่อสู้กันองค์ชายไม่เคยว่าจะไม่ชนะ

“ เอ้อ ไม่เป็นไรลุกขึ้นเถอะ ข้าต่างหากที่ต้องขอโทษเจ้า พอดีเมื่อคืนข้า…..เอ้อ…ข้า “ เฟยหลง ไม่กล้าพูดออกมาเพราะไม่รู้จะพูดอย่างไรเพราะตั้งตั้งแต่เกิดมาเขาได้ฉายาว่าเป็นนักรักที่หาตัวจับยากมากที่สุด แต่พอมาเจอกับซูเม่ยเมื่อคืน เฟยหลงก็เฟยหลงเถอะ เจอกับซูเม่ยเข้าไปมีคางเหลืองแน่นอน

“ องค์ชายอย่าบอกนะพะยาค่ะ ว่าองค์ชาย…….” อี้เซ่อ องค์ครักษ์คนสนิทถามเจ้านายที่โตมาด้วยกัน ด้วยสีหน้าท่าทางกลั้นขำเพราะองค์ชายรังเกรียจแม่นางซูเม่ยอย่างกับอะไรดีแต่ว่าเมื่อคืนนี้เสียงกรีดร้องของแม่นางกับองค์ชายดังไปทั่ววัง จนทุกคนคิดว่าองค์ชายฆ่าแม่นางซูเม่ยแล้วซะอีก แต่อีกในหนึ่งทุกคนก็ไม่คิดว่าองค์ชายจะหลับนอนกับแม่นางซูเม่ยเพราะเสียที่ได้ยินเป็นเสียงของผู้หญิงแต่แม่นางซูเม่ยเป็นใบ้หูหนวก จะเป็นไปไม่ได้ว่าจะเป็นนาง แต่องค์ครัษ์ที่เขาไปแสดงละครช่วยองค์ชายเมื่อคืนบอกว่านางพูดได้แถมยังต่อสู้เก่งมากอีกด้วย เลยทำให้เสียงแตกออกเป็นสองทาง

“ เจ้ายิ้มอะไรของเจ้าอี้เซ่อ” เฟยหลงถามองค์ครักษ์ที่ยืนขำอยู่ออกมาด้วยสีหน้าเข้มดุ ตามแบบฉบับเจ้านายกับลูกน้อง อี็เซ่อได้ยินเสียงเข้มของคนเป็นเจ้าเหนือหัวแบบนั้นก็หยุดอาการขำพร้อมกับขลุกเข่าทำท่าคารวะเจ้านายอย่างคนรู้สึกผิด เฟยหลงไม่ได้คิดจะถือสาหาความอะไร เขาได้แต่สะบัดชายชุดของเขาแล้วเอาดาบทัดหลังเดินออกมาจากตรงนั้นด้วยสีหน้าที่ดูอิ่มเอ็ม

“อี้เซ่อ เจ้าว่าองค์ชายดูมีความสุขใช่มั้ย “ มู่เฉิน องค์ครักษ์อีกคนถามเพื่อนที่โตมาด้วยกันด้วยสีหน้าเรียบนิ่งปนสงสัย

“ ข้าว่าใช่ หรือว่าอาจจะไม่ใช่ข้าไม่รู้เว้ย เอ็งรองไปถามองค์ชายดูเองซิว่ะ” อี้เซ่อ พูดกับเพื่อนอย่างคนไม่รู้จะตอบยังไงเพราะคนเป็นเจ้านายตั้งแต่ออกมาจากจวนของแม่นางซูเม่ยตอนเช้ามืด องค์ชายก็เอาแต่ยิ้มบ้างหน้าบูดบ้างทำหน้าสงสัยบ้าง เขาเลยไม่รู้จะตอบเพื่อนว่าเจ้านายมีความสุขหรือว่ากำลังทุกข์อยู่กันแน่

จวนแม่นางซูเม่ย

นาบีเธอสั่งให้สาวใช้ออกไปอยู่ด้านนอกเพราะเธออยากอาบน้ำเอง เธออยากนอนแช่น้ำร้อนแบบนี้นานๆ เพราะเธออยากรู้สึกผ่อนคลายและอยากทบทวนเรื่องที่เธอข้ามเวลามาที่นี้ได้อย่างไร

“ ฉันมาทำอะไรที่นี้ “ นาบีที่หลับตาลงเงยหน้าพูดออกมาเหมือนกำลังคิดทบทวนอะไรอยู่แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกซักที เพราะภาพสุดท้ายที่เธอจำได้คือเธอกำลังไล่ล่าไอ้พวกค้ายานรกอยู่ที่แม่นำ้สายหลักฝั่งไทยพม่า

“ เห้ยยยยย ซูเม่ยเธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกันแน่ เธออยากให้ฉันช่วยอะไรเธอกันนะ เธอถึงให้ฉันมาถึงที่นี้ “ นาบีที่หลับตาอยู่พูดกับตัวเองเบาๆแต่พูดภาษาไทยเลยทำให้คนที่เดินเข้ามาใหม่ฟังไม่ออก

จ๊อม

เสียงน้ำอยู่ๆก็เหมือนมีใครลงมาแช่น้ำกับเธอ นาบีนึกว่าสาวใช้มาตามเธอให้ขึ้น เธอก็เอาผ้าผืนเล็กที่เธอเอามาปิดหน้าออก ก่อนจะตกใจเกือบจมบ่อน้ำอุ่น

“ ว้าย…” นาบีร้องออกมาอย่างคนตกใจเมื่ออยู่ๆเฟยหลงก็ลงมาอาบน้ำกับเธอ

“ เจ้าจะร้องทำไมข้ารู้แล้วว่าเจ้าพูดได้ แถมยังพูดไม่เป็นภาษาคนอีกต่างหาก “ เฟยหลง พูดออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่งอย่างไม่ได้คิดอะไร นาบีได้ยินแบบนั้นเธอก็อดหัวเราะออกมาเสียงดังไม่ได้ เพราะผู้ชายคนนี้พูดออกมาหน้าตายว่าเธอไม่พูดภาษาคน

“ 55555 ท่านพี่ท่านพี่นี้ตลกชะมัด” นาบีหัวเราะออกมาเสียงดัง เฟยหลงไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้คนที่เขารังเกรียจเธออย่างกับขี้จะอารมณ์ดีขนาดนี้

“ 555 เจ้านี้เป็นคนแบบไหนกันแน่ข้าด่าเจ้า เจ้ายังหัวเราะอีก 5555 “ เฟยหลงเห็นเธอขำไม่โกรธเขาก็ขำตามนาง ก่อนจะลอยตัวเข้าไปหาเธอด้วยความเสน่ห์หา นาบีพอได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาและกลิ่นสาบของชายชาตรีแบบนั้น หน้าของเธอก็แดงอย่างกับลูกตำลึงหัวใจดวงน้อยก็เต้นระทึกอย่างกับกลอง

คอนเสิร์ตวงบอดี้แสลม

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

“ ท่าน..” นาบีพูดออกมาพร้อมกับหัวใจที่เต้นระทึก เฟยหลง ที่กำลังหลงเธอขึ้นมาจริงๆก็ยิ้มกริ่มออก มาอย่างเจ้าเล่ห์

“ เจ้าเป็นใครกันแน่ เจ้าไม่ใช่ซูเม่ยแม่นางเป็นใคร” อยู่ๆเฟยหลงก็ถามร่างบาง ที่นั่งนิ่งหน้าแดงออกมาแบบนั้น เขาเห็นหน้าของเธอที่ยิ้มหวานหรือแม้แต่หัวเราะเขาเห็นเหมือนมีใครอีกคนซ้อนอยู่ในนั้น

นาบีได้ยินแบบนั้เธอก็ก้มหน้างุด ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากพูดแต่เธฮไม่รู้จะพูดยังไงในเมื่อเรื่องแบบนี้คน

เวลาต่อมา

หลังจากที่องค์ชายมาจับเธอกินในบ่อน้ำอุ่นเสร็จแล้วเขาก็ออกมาจากจวนเธอเพราะว่า เขามีภาระกิจที่กำลังรอเขาอยู่เนื่องจากตอนนี้เขากำลังทำศึกอยู่กับเมืองลั่วอัน (เป็นเมืองในจินตนาการเท่านั้น)

เมืองลั่วอัน เป็นเมืองที่ใหญ่และอุดมสมบูรณ์ที่เขากับเมืองลั่วอันต้องทำศึกกันเนื่องจากทั้งคู่มีคนในดวงใจคนเดียวกันนั้นคือ แม่นางหลงเอ๋อร์ ลูกสาวของจักรพรรดิเหินหนาน เมืองฉางเก๊อ

“ องค์ชายเราจะทำอย่างไรดี ทหารที่เราส่งไปรบที่หัวเมืองเหนือโดนคนขององค์ชายห่าวอี้ ฆ่าตายเกือบหมดแล้วพะยะค่ะ” เสียงนักรบที่ขี่ม้าตรงมายังหน้าจวนของ องหญิงซูเม่ย นาบีได้ยินแบบนั้นเธอก็รู้สึกคันไม้คันมือขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เธอที่กำลังแต่งตัวอยู่ก็รีบวิ่งออกมาเพราะกลัวไม่ทัน

“ องค์หญิงเพค่ะ องค์หญิง “ สาวใช้ที่แต่งตัวให้เธอวิ่งตามซูเม่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนรนตกใจ เพราะว่าเจ้านายที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย อยู่ๆก็วิ่งออกมาดื้อๆซะงั้น

“ ท่านพี่ข้าช่วยได้ “ ซูเม่ยพูดออกมาด้วยรอยยิ้มทหารที่มารายงานและเฟยหลงที่เห็นร่างบางที่วิ่งเข้ามาในชุดที่ไม่เรียบร้อย ต่างก็ตะลึงอ้าปากค้างเฟยหลงมองทหารด้วยสายตาเอาเรื่องจนทหารต้องหลบสายตาขององค์ชายพร้อมกับก้มหน้าลง เฟยหลงหันไปมองเธอพร้อมกับรีบประคองโอบไหล่เธอให้เข้าไปด้านใน ด้วยสีหน้าที่โมโหเป็นอย่างมาก อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วยทั้งไที่เมื่อก่อนเขาก็อยากทำทุกอย่างเพื่อให้เธอได้อับอายขายหน้า แต่ตอนนี้อยู่ไเขาก็รู้สึกหวงเธอขึ้นมาอย่างยากจะอธิบาย

“ ท่านพี่ให้ข้าไปด้วยเถอะนะ “ นาบีพูดออกมาด้วยท่าทางน่ารักและออดอ้อนอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน เฟยหลงที่ไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับเขามาก่อนแม้กระทั้งสนมที่ท่านแม่จัดมาให้เขาไม่รู้กี่คนต่อกี่คน ก็ไม่เคยทำให้เฟยหลงรู้สึกได้ถึงขนาดนี้

“ เจ้าจะไปได้อย่างไร เจ้าเป็นผุ้หญิง “ เฟยหลงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเข้มและดูจะไม่พอใจ นาบีได้ยินแบบนั้นเธอก็ทำหน้ามุ่ยทันที เฟยหลงที่เกิดมาไม่เคยเห็นท่าทางแบบนั้นมาก่อนก็ตะลึงอ้าปากค้างอย่างยากจะอธิบาย