ข้ามเวลามาหารัก

ศัตรูมาเจอกัน

" ท่านพี่ ท่านพี่ช่วยน้องด้วย ท่านพี่" เสียงขององค์หญิง ก้งเยว่ ลูกสาวท่านแม่ทัพ

เจียวจิ่น วิ่งเข้ามาเธอรู้ว่าองค์ชายมาอยู่ที่จวนของซูเม่ย หญิงสาวที่พูดไม่ได้และที่สำคัญผู้หญิงที่โดนเธอแกล้งมาตั้งแต่เด็กจนโต เฟยหลงที่กำลังพูดกับซูเม่ยอยู่พอได้ยินเสียงเมียอีกคนของเขา เขาก็เดินออกมาด้วยท่าทางที่สุดแสนจะรำคาญ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมื่อนกันทั้งๆที่เมื่อก่อนนางเป็นเมียคนโปรดของเขาแท้ๆ

" มีอะไรก้งเยว่ เจ้ามีอะไรถึงได้มาตามข้าถึงที่นี้" เฟยหลงถามร่างบางออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่งอย่างที่ไม่เคยเป็นแบบนี้กับเธอมาก่อน นาบีได้ยินเสียงใสของผู้หญิงมารียกสามีของเธอ เธอก็ทำท่าจะเดินออกมาดู แต่แม่นมที่เลี้ยงเจ้าของร่างมาแต่เกิดก็เดินเข้ามายอกและเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงที่เข้ามาตามสามี นายียิ้มออกมาด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ทุกคนที่ยืนมองรอยยิ้มนั้นต่างก็พากันทำท่าขนลุกตามกันเป็นแถว

" ท่านพี่ ไม่เห็นไปหาน้องบ้างเลยละคะหรือว่าท่านพี่ไม่รักน้องแล้ว" ก้งเยว่ กอดชายหนุ่มพร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงออดอ้อน นาบีที่เดินออกมาเห็นแบบนั้นเธอก็ยิ้มกริ่มออกมาอย่างคนนึกอะไรสนุกขึ้นมาได้และที่สำคัญเธอก็อยากออกไปเห็นโลกภายนอก ไหนๆก็อุตส่าได้มาแล้วเธอก็เลยอยากเห็น เพราะถ้าเธอกลับไปยังโลกปัจจุบันทุกอย่างที่นี้ก็ไม่มีความหมายกับเธออีกต่อไป

" อะแฮ้ม " นาบีเดินเข้ามาทำท่ากระแอมกระไอ เหมือนอยากให้หมาที่กำลังติดสัตว์หันมาสนใจและก็ได้ผล

" นี้น้องหญิงพูดได้แล้วเหรอ " ก้งเยว่ ถามร่างบางออกมาด้วยสีหน้าตกใจและกลัวอย่างยากจะอธิบาย ด้วยสัญชาตญาณของนักฆ่าและนักสืบ5สมัยซ้อน มองยัยนกกงหัวจุกคนนี้ก็รู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ไมธรรมดา

" พูดได้แล้วเจ้าค่ะ ท่านพี่ท่านพี่อยากให้น้องเล่าอะไรให้ฟังไหมละค่ะ ว่าทำไมน้องถึงพูดได้ " ซูเม่ยตั้งใจพูดกระแทกผู้หญิงตรงหน้าเพื่อให้นางได้รู้ว่ามึงเตรียมตัวเลย นับแต่วินาทีนี้กูจะจัดการมึง ก้งเยว่ได้ยินแบบนั้นเธอก็รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาเพราะสายตาของผู้หญิงที่เธอแกล้งในตอนนั้นไม่เหมือนตอนนี้แล้ว

" น้องหญิงกลับไปก่อนเถอะนะ พี่ขอคุยธุระกับซูเม่ยสักครู่ แล้วพี่เสร็จง่นพี่จะไปหาน้องหญิง" เฟยหลงบอกหญิงสาวที่เคยเป็นคนโปรดของเขาให้กลับไปก่อนทั้งๆที่ผ่านมาไม่เคยเป็นมาก่อน แค่เธอมาหลอกล้อเขาแป๊บเดียวชายหนุ่มก็วิ่งตามแล้ว เพราะเธอแซบแต่ว่าตอนนี้รู้สึกว่าเธออาจไม่ใช่แล้ว

" ท่านพี่ก็กลับไปด้วยนะเจ้าคะ น้องอยากพักผ่อนรู้สึกเมื่อย้นื้อเมื่อยตัวไปหมดเลย เจ้าค่ะ" มึงเอาซี้....อีสำเพ็งมึงรู้จักเจ้าแม่รางวัลตุ๊กตาทองของทุกสถาบันไหม 5555 นาบีพูดออกมาพร้อมกับทำหน้ามุ่ยสายตาของเธอก็ดูออดอ้อน นาบีพูดเหมือนอยาก

แสดงให้อีสำเพ็งบุเร็งหน่องได้รู้ว่า ซูเม่ยแม่ทุกสถาบันมาแล้ว ก้งเยว่ได้ยินแบบนั้นเธอก็มองค้อนซูเม่ยด้วยสายตาที่เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเธอ เฟยหลงพอได้ยินว่าร่างบางรู้สึกเหนื่อยเขาก็หันไปมองเหมือนทำท่าเป็นห่วง นาบีพอเห็นสายตาแบบนั้นของชายหนุ่มเธอก็กระพลิบตาให้เขาค้างหนึ่ง พร้อมทั้งทำหน้าตาที่โคตรจะเซ็กซี่ องค์ชายเฟยหลงเห็นสายตาสยบมารของเมียสาวเขาก็ต้องชะงักอย่างงุนงงเพราะตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน

เวลาต่อมา

" เห้ย.......fuck my life กว่าจะหลอกให้กลับได้เล่นเอาแทบตาย บ้าจริงพูดกับคนจีนนี้เข้าใจยากเวอร์วัง อีนาบีเอ้ย.....คนอื่นหลงยุคไปเป็นแม่การเกตุกัน มึงหลงมาไกลไม่ต้องนั่งเครื่องเลยนะมึง อีห่าเอ้ย..... อีคุณนายซูเม่ยนี้ก็กะไร เอากูมาไกลซะโอ้โห้.....ค่าจงค่าจ้างก็ไม่มีจ่ายหรอก ให้ตายสิ" นาบีบ่นอุบเป็นภาษาออกมาเพระเธอรู้ว่าไม่มีใครหน้าจะเขาใจ เพราะยุคก่อนยังไม่มีเครื่องบินชะนีไทยยังไม่บ่าอนานิคมเหมือนเดี๋ยวนี้ รองเดี๋ยวนี้สิ หึหึหึ ชะนีไทยดังไกลทั่วแผ่นดิน ทั่วจักรวานรวมทั้งไรท์ด้วย 555555 พูดแล้วจะหาว่าคุย

" องค์ซูเม่ยเจ้าค่ะ องค์เป็อันไดหรือเพค่ะ ตั้งแต่พูดได้องค์หญิงก็พูดอะไรแปลกๆนะเจ้าคะ" แม่นม เดินเข้ามาพูดด้วยน้ำเสียงที่สุดแสนจะเป็นห่วง เจ้านายสุดที่รัก ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับเธอ

" ฟางเหนียง เจ้าไม่ต้องเป็นห่วข้าไปหรอก ข้าไม่ได้เป็นอันใดข้าก็คือข้า ที่ข้าพูดคนเดียวเพราะข้าคิดอะไรคนเดียว " ด้วยสัญชาตญาณ บอกเธอว่าผู้หญิงพวกนี้เป็นห่วงเธอที่สุดและดูเหมือนจะรักเธอมากด้วย นาบีที่อยู่ในร่างของซูเม่ยเห็นแบบนั้นก็อดสงสารไม่ได้ เธอเลยพูดออกไปแบบนั้นเพื่อให้พวกนางสบายใจ

" ฟางเหนียงเจ้าเป็นคนเลี้ยงข้ามา เจ้าเหมือนแม่คนหนึ่งของข้า ข้ารักท่านท่านไม่ต้องเป็นห่วงข้าไปหรอกข้าจะไม่ทำให้แม่ของข้าทุกข์ใจเด็ดขาด" นาบีพูดออกมาจากใจของเธอแทนเจ้าของร่างที่ดูแค่หน้าก็รู้ว่าแม่นมคนนี้จะรักและห่วงเจ้านายคนนี้มาก นาบีเลยขอเป็นตัวแทนเจ้าของร่างบางเพื่อ

สือสารกับคนที่อยู่ข้างเธอไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข ฟางเหนียงได้ยินแบบนั้นน้ำใสๆก็ไหลลงมาอาบแก้มด้วยความตื่นตันและดีใจ เธอไม่คิดว่าคุณหนูที่เธอเลี้ยงมาเองกับมือพอพูดได้ก็พูดกินใจเธอเหลือเกิน ซูเม่ยเห็นแบบนั้นก็เดินเข้าไปกอดหญิงแก่ไว้แน่นเพื่อปลอบประโรมหัวใจเธอ ทุกคนที่ดห็นเจ้านายแบบนั้นต่างก็ร้องไห้ออกมาตามกันเป็นแถวด้วยความปราบปรึมอย่างหาที่สุดมิได้