หากใจอยากจะรัก

บทที่ 1 ใจรักและอ้อมกอด [1/2]

ห้าปีต่อมา

ภายในบ้านหลังหนึ่งซึ่งมีขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ มีร่างบางของหญิงสาวกำลังนั่งกุมขมับพลางทำหน้าเคร่งเครียดอยู่ที่โซฟากลางบ้าน สายตามองดูโทรศัพท์มือถือและอ่านข้อความในห้องแชตซ้ำไปซ้ำมาพร้อมความรู้สึกหนักอึ้งอยู่ภายในอก

“วันนี้พี่สาวของรักทำอะไรกินน้า~” เสียงหวานใสเอ่ยทักถามพี่สาวขึ้นทันทีที่เดินเข้ามาในบ้าน กลิ่นหอมฉุยของอาหารทำให้น้ำลายสอ เพียงนึกถึงอาหารหน้าตาน่าทานกระเพาะอาหารก็หลั่งน้ำย่อยจนเกิดเสียงร้องโครกครากดังระงม เพราะพี่สาวของเธอทำอาหารอร่อยที่สุดในโลก

“รัก...” พี่สาวคนสวยเมื่อได้ยินเสียงก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมามองร่างบางของน้องสาว ก่อนที่จะเอ่ยทักถามด้วยน้ำเสียงแผ่ว ดูไม่สดใสเหมือนดั่งเช่นทุกวัน “กลับมาแล้วเหรอ?”

คิ้วเรียวขมวดมุ่นด้วยความแปลกใจทันทีเมื่อเห็นใบหน้าคิดไม่ตกและน้ำเสียงดูเป็นทุกข์ของพี่สาว รีบสาวเท้าเดินมายอบกายนั่งลงเคียงข้างและเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “พี่อ้อมเป็นอะไร ทำไมนั่งทำหน้าเครียดล่ะ?”

“รักมีเงินเก็บสำหรับจ่ายค่าเทอมเท่าไหร่นะ?”

“ประมาณหนึ่งแสน พี่อ้อมถามทำไมเหรอ?”

“พี่ขอยืมก่อนสิ”

“หะ! พี่อ้อมจะเอาไปทำอะไร?” พอได้ยินดังนั้นก็ร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าพี่สาวจะกล้าออกปากขอยืมเงินกับเธอ

ปกติพวกเธอสองคนพี่น้องจะมีเงินส่วนรวมสำหรับใช้จ่ายในชีวิตประจำวันและเงินเก็บสำรองสำหรับอนาคต ส่วนเงินเก็บส่วนตัวนั้นได้จากน้ำพักน้ำแรงจากการทำงานของแต่ละคน ซึ่งเงินเก็บของใจรักนั้นได้มาจากการที่เธอตะลอนทำงานพาร์ทไทม์เพราะอยากแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายของพี่สาว และเงินนั้นเธอก็ตั้งใจเอาไว้ใช้เป็นค่าเทอมในเทอมแรกของการเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย

“ธุรกิจร้านอาหารของทศแฟนของพี่กำลังขาดทุนหนัก เขาต้องใช้เงินไปฟื้นฟูกิจการ”

อ้อมกอดพูดด้วยสีหน้าเป็นทุกข์ พอใจรักได้เห็นพี่สาวเป็นเช่นนั้นก็รู้สึกใจคอไม่ดีไปด้วย แต่ถ้าหากยอมง่าย ๆ คนที่น่าจะลำบากที่สุดก็คงจะเป็นเธอ

“พี่อ้อม...”

“ขอโทษนะรัก พี่จำเป็นต้องยืมก่อน เงินเก็บของพี่ไม่พอ ทศเขาเดือดร้อนจริง ๆ แล้วพี่ก็ไม่อยากขัดใจเขา”

“แต่นั่นมันเงินค่าเทอมของรักนะ ถ้ารักไม่มีมันรักก็จะไม่ได้เรียน”

“ทศเขาสัญญากับพี่ว่าจะรีบคืนก่อนวันจ่ายค่าเทอม แต่ถ้าไม่ทัน...พี่จะรีบหามาคืนแทน”

“ทำไมเราต้องลำบากเพราะ...”

“เพราะเขาคือคนที่พี่รัก พี่รักเขาเหมือนที่พี่รักรัก”

ยังไม่ทันที่ใจรักจะได้พูดจบประโยค พี่สาวของเธอก็พูดสวนขึ้นมา ทำให้เธอต้องเงียบและนิ่งฟังด้วยความรู้สึกไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ แต่กระนั้นก็ไม่กล้าแสดงอาการหรือความรู้สึกเหล่านั้นออกไป

“รักคือน้องสาวของพี่ ส่วนเขาก็คือคนรักของพี่ อนาคตพี่กับเขาอาจจะได้แต่งงานกัน มีอะไรก็ควรช่วยเหลือเกื้อกูลกันไว้”

พอได้ยินพี่สาวสุดที่รักอย่างอ้อมกอดพูดออกมาแบบนั้นใจรักก็พูดอะไรไม่ออก เธอไม่ได้อยากเป็นคนใจแคบ แต่ค่าเทอมนั้นมันสำคัญมากสำหรับเธอ เนื่องจากมหาวิทยาลัยคือความฝันของเธอ คือสิ่งที่เธอใฝ่ฝันไว้ตั้งแต่พ่อกับแม่เสียชีวิตไป เธออยากเรียนสูง ๆ เพื่อจบมาทำงานดี ๆ เก็บเงินให้ได้เยอะ ๆ และพาพี่สาวไปเที่ยวต่างประเทศ และอีกอย่างเธอก็ไม่อยากเห็นพี่สาวต้องลำบากลำบนทำงานเพื่อหาเงินมาคืนหากผู้ชายคนนั้นเบี้ยวเงิน

“เขายืมทั้งหมดเท่าไหร่เหรอ?”

“ประมาณหนึ่งล้านบาท พี่ต้องยืมเงินเก็บในอนาคตของเราส่วนหนึ่งไปให้ทศด้วยนะ เขาสัญญาว่าจะรีบหามาคืน”

“......” ใจรักพูดไม่ออก ได้แต่เม้มปากแน่นเก็บซ่อนอาการไม่พอใจเอาไว้

“นะรักนะ พี่รบกวนหน่อยนะ”

ใจรักลอบพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนที่จะล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนตัวเก่าและตัวเก่งของเธอ

“ก็ได้ เดี๋ยวรักโอนให้”

สาวน้อยโอนเงินจำนวนหนึ่งแสนบาทถ้วนให้พี่สาวสุดที่รัก เห็นยอดเงินที่เหลือติดบัญชีเพียงแค่หมื่นนิด ๆ ก็พ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ อีกครั้งด้วยความไม่สบายใจ แต่พอเหลือบตาไปมองใบหน้าที่ดูสดใสขึ้นของพี่สาวก็ทำให้เธอใจชื้นด้วยความดีใจ

“ขอบใจมากนะรัก ไปกินข้าวกันดีกว่า พี่ทำกับข้าวรอไว้เยอะเลย”

“ไปกันค่ะ รักหิวแล้ว”

สองพี่น้องเดินจับจูงมือกันไปทางทานอาหารเย็นด้วยกันที่โต๊ะอาหารอย่างมีความสุข แม้จะคละคลุ้งไปด้วยความไม่สบายใจจากสถานการณ์ก่อนหน้านี้ แต่ความรักระหว่างพี่น้องก็ไม่สามารถทำให้มื้ออาหารนี้กร่อยลงได้