ในขณะเดียวกันปรินทร์ได้จ้างนักสืบช่วยอีกทางหนึ่ง ในส่วนของเพื่อนพราวฟ้าที่มีไม่กี่คนก็ไม่ได้ทราบข่าวพราวฟ้า ติดต่อล่าสุดเมื่อเดือนที่แล้ว
มันเหมือนความหวังดับสนิท แต่ปรินทร์ไม่เคยย่อท้อถ้อหรือหยุดตามหา เขาสัญญากับตัวเองว่า ไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน หรือตลอดทั้งชีวิต เขาก็จะไม่หยุดตามหาพราวฟ้า ตราบใดไม่สิ้นลมหายใจ ตราบนั้นความหวังยังมี แม้น้อยนิดก็ตาม
ทุกวันปรินทร์อยู่กับความเศร้าและความหวัง มีน้ำตาและเหล้าเป็นเพื่อนแท้ ยามกลับมาบ้านเขามักเห็นภาพพราวฟ้าเดินไปเดินมาในบ้าน หันมายิ้มให้เขา เดินมารับตนหน้าประตูบ้าน ส่งยิ้มให้แล้วถามว่า วันนี้ทำงานเหนื่อยไหม งานยุ่งหรือเปล่า เมื่อเข้ามาในห้องนอน ปรินทร์จะเห็นภาพพราวฟ้าจัดเตรียมเสื้อผ้าแขวนไว้หน้าตู้ นั่งอยู่บนเตียงแล้วส่งยิ้มให้ตน เป็นความทรมานใจอย่างหนึ่งก็ว่าได้
ไม่มีสักวันที่เขาจะไม่คิดถึงพราวฟ้า เป็นความคิดถึงจับขั้วหัวใจ คิดถึงจนร้องไห้ โ
