พูดจบก็เดินกลับขึ้นไปบนห้องทันที ไม่สนใจปรายตามองอดีตคนรักอีก
ทิวาทิพย์กรีดร้องด้วยความเจ็บใจ ผิดหวังที่ปรินทร์ไม่สนใจตน แต่เป็นการกรีดร้องที่ไม่มีเสียง เพราะเกรงว่าคนอื่นจะได้ยิน และรู้ว่าตนแพ้พราวฟ้า...อย่างราบคาบ
ปรินทร์เดินขึ้นบันไดทั้งน้ำตา เขาร้องไห้ด้วยความคิดถึงพราวฟ้า ขวดเหล้าในมือถูกยกขึ้น ปากขวดอยู่ตรงร่องปาก เขาดื่มเหล้าไปเดินขึ้นบันไดไป ขวดเหล้าพร่องไปในเวลาอันรวดเร็ว จนกระทั่งมันหมดขวด เขาจึงปามันลงบนพื้นจนมันแตก ก่อนที่เขาจะนอนแผ่หราอยู่หน้าห้องนอนตัวเอง
อรุณเดินออกมาจากห้องเมื่อได้ยินเสียงเหมือนของตกแตก พอเดินออกมาจากห้องเพียงก้าวเดียวก็เห็นร่างบุตรชายนอนเกลือกกลิ้งอยู่หน้าห้องนอน นางจึงก้าวเดินไปหาบุตรชาย
“โดม” อรุณกลั้นน้ำตาเต็มที่ที่เห็นสภาพลูกชาย นับตั้งแต่พราวฟ้าออกไปจากบ้านหลังนี้ ปรินทร์เมาทุกวัน เมามากเมาน้อยต่างกันไป “โดมลุกลูก
