“คุณแม่ก็พูดเกินไปค่ะ หน้าหนาหน้าทนอะไรกันคะ มันเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้วที่เปิ้ลมาอยู่บ้านหลังนี้ ดีเท่าไหร่แล้วที่พ่อแม่เปิ้ลไม่มาแหกอกเรา ที่โดมไปทำอย่างนั้นกับเปิ้ล”
อรุณแก้ต่างให้ทิวาทิพย์
“ก็อย่างที่ฉันพูดไป คนศีลเสมอกันอยู่ด้วยกันได้ ฉันถึงไม่แปลกใจไงล่ะว่าทำไมเธอเข้าข้างเปิ้ลนักและอยากได้เป็นสะใภ้” บุหงันเสียงเรียบ นั่งกินมื้อเช้าไปด้วย “แต่ที่แปลกใจคือ เธอนึกถึงหัวอกลูกผู้หญิงด้วยกันหรือเปล่า ตัวเองก็ผ่านการถูกนอกใจ ถูกทรยศมาก่อน รู้ดีนี่ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน แต่เธอก็ไม่สนใจความรู้สึกของทราย รวมทั้งความรู้สึกโดมด้วย โดมประกาศต่อหน้าเธอไม่ใช่หรือว่า เมียของโดมคือทรายคนเดียว คนอื่นไม่ใช่ เธอก็ยังตั้งมั่นถือมั่นความคิดตัวเอง เธอเป็นแม่ภาษาอะไรนะ ฉันอยากรู้จริงๆ”
แต่ละคำพูดของบุหงัน เรียกความเงียบงันให้อรุณได้เป็นอย่างดี อรุณสะอึกคำโต หาเหตุผลมาโต้แย้งไม่ได้ เนื่องจากอรุณไม่สนใจควา
