》》ADA《《
“ฉันตกลงซื้อห้องนี้ค่ะ”ฉันหันไปบอกพนักงานขายที่พาขึ้นมาดูห้องที่ฉันเลือกไว้ห้องนี้เป็นห้องที่อยู่ตรงมุมพอดีจึงได้ระเบียงกว้างกว่าห้องอื่นแถมตรงระเบียงยังเป็นวิวแม่น้ำอีก
“ค่ะ!!เดี๋ยวเชิญลงไปทำสัญญาด้านล่างนะคะ”พนักงานเดินนำออกจากห้องเพื่อลงไปสำนักงานคอนโดด้านล่าง
หลังจากเซ็นสัญญาซื้อขายเรียบร้อยฉันก็เรียกให้ช่างเข้ามาวัดพื้นที่เพื่อตกแต่งภายในทันทีเพราะอยากเข้าอยู่ให้ทันก่อนที่ฉันจะต้องขึ้นเวร
“เรียบร้อบนะคะ งั้นเอด้าขอตัวก่อน...สวัสดีค่ะ”ฉันยืนคีย์การ์ดให้ช่างก่อนจะขอตัวกลับไปทำงานที่โรงพยาบาล
》》PEET PART《《
“บอสครับห้องที่บอสต้องการมีคนซื้อตัดหน้าไปแล้วครับ”
“อะไรนะ!!แล้วชั้นอื่นๆละ”
“ไม่ว่างเหมือนกันครับบอส...ดอนโดติดแม่น้ำคนเลยพากันแห่ไปซื้อจนแทบไม่เหลือเลยครับบอส”เลขารายงานแบบไม่กล้ามองหน้าผมเท่าไหร่นักเพราะผมสั่งให้ไปซื้อตั้งนานแล้วแต่ไม่รู้มัวทำอะไรอยู่
“แล้วยังเหลือห้องไหนบ้าง”
“อ่อ...ชั้น50ข้างๆห้องที่บอสอยากได้ครับ”
“อ่าา...ให้ตายสิ...เพราะคุณคนเดียวเลยทำให้ผมพลาดห้องนั้นไป...ครั้งนี้ผมหวังว่าผมจะไม่ต้องเปลี่ยนคอนโดนะ ไปจัดการให้เรียบร้อยผมต้องการเข้าอยู่ภายในสัปดาห์หน้า”ผมสั่งงานเลขาก่อนจะลุกจากโต๊ะทำงานเพื่อเข้าประชุมบอร์ด
ความหวังที่จะได้ห้องวิวดีๆในการรักกับสาวๆของผมก็หมดลงเพราะความงี่เง่าของเลขาตัวเองมันหน้าหงุดหงิดชะมัด
“วันนี้ผมมีงานอะไรบ้าง”
“วันนี้บอมมีแค่งานเอกสารค่ะ เพราะท่านประสมยกเลิกนัดทานข้าวตอนเย็นแล้วค่ะ”
“อืม...ดีงั้นเอกสารพวกนี้ผมอ่านหมดแล้วก็ไม่ได้เร่งด่วนอะไรเดี๋ยวผมเซ็นให้พรุ่งนี้ ช่วงบ่ายผมจะออกไปทำธุระข้างนอกแล้วคงไม่กลับมาแล้ว”ผมสั่งงานเลขาแล้วเก็บของเพื่อออกจากห้องทำงานที่แสนหน้าเบื่อนี้ ...
》》ADA PART《《
หลังจากที่ไปจัดการเรื่องคอนโดเสร็จฉันก็รีบกลับมาเข้าเวร แต่ไม่ใช่เวรของฉันนะเป็นเวรของหมอแทนที่ให้ฉันเข้าแทน
“หมอเอด้ามาพอดีเลยค่ะ มีคนโดนยิงอาการสาหัสตอนนี้คนไข้รออยู่ที่ห้องผ่าตัดแล้วค่ะ”พยายาลวิ่งหน้าตั้งเข้ามา ฉันก็ต้องรีบไปเปลี่ยนชุดแล้วทำความสะอาดร่างกายแล้วตามไปที่ห้องผ่าตัด
-4ชั่วโมงผ่านไป-
ฟู่ววว~ การผ่าตัดใหญ่ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
“โชคดีนะคะเนี่ยที่คุณหมอเอด้ามาเข้าเวรก่อนเวลาไม่งั้นคนไข้ต้องแย่แน่ๆ”พยายาลที่เดินตามฉันออกมาพูดขึ้น
“ทำไมละคะ!!ถ้าเอด้าไม่มาก็ยังมีคุณหมอที่เข้าเวรอยู่อีกตั้งหลายคน”
“ใช่ค่ะ!!เรามีคุณหมอสแตนบายที่โรงพยาบาลยี่สิบสี่ชั่วโมงก็จริง แต่ถ้ามีเคสใหญ่ๆแบบนี้ยังไงก็ต้องโทรตามหมอแทนหรือไม่ก็หมอนพเท่านั้นค่ะเพราะหมอที่มีไม่ยอมเสี่ยงผ่าคนไข้ที่โดนยิงมาเป็น10จุดแบบนี้”พยายาลอธิบายยิ่งทำให้ฉันงงเข้าไปใหญ่
“แต่เขาเป็นหมอนะคะ ไม่ว่าคนไข้จะโดนอะไรมาเราก็ต้องรักษาสิ”
“เอาเถอะค่ะเดี๋ยวพอคุณหมอเอด้าอยู่ไปเรื่อยๆก็จะเข้าใจเอง”พยาบาลพูดจบก็เดินออกจากห้องไป
“หมอที่นี่แปลกๆแหะ”ฉันสลัดความคิดออกแล้วเข้าไปอาบน้ำเพื่อล้างเชื้อโรคในห้องผ่าตัดออกแล้วเข้าไปดูคนไข้ในห้องฉุกเฉิน จนกระทั่งได้เวลาออกเวรตอนเที่ยงคืน
ติ๊ด//สายเรียกเข้า อเดล//
“ฮัลโหลว่าไงเดล”
[เจ่อยู่ไหนอะ ออกเวรยัง]
“ออกแล้วกำลังจะกลับบ้าน มีไร”ฉันยกโทรศัพท์ออกห่างจากหูเล็กน้อยเพราะปายสายคุยกันเสียงดังไปหมด
[แค่จะบอกว่าแม่ไม่อยู่บ้านหลายวันนะไปปฏิบัติธรรมกับป้าต่าย แม่บอกว่าโทรหาเจ่แล้วแต่เจ่ไม่รับสายเลยฝากเดลมาบอก]
“เจ่ผ่าตัดอยู่อะเลยไม่ได้รับ แค่นี้ใช่ไหมเจ่วางแล้วนะ”
[ครับๆ]
ฉันกดวางสายจากเดลแล้วเดินมารถเพื่อกลับบ้าน
“จะกลับบ้านดีไหมว่ะ กลับไปแม่ก็ไม่อยู่แถมพรุ่งนี้เช้ายังต้องทนกับรถติดอีก แต่ถ้าไม่กลับจะไปนอนไหนคอนโดก็ยังไม่เสร็จ”ฉันคิดไปติดมาอยู่รถก็มาจอดที่ผับแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาล
“คลายเคลียดหน่อยละกัน”ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะเดินเข้ามาในผับ ที่นี่คงจะฮิตหน้าดูคนเยอะชะมัดฉันเดินไปหาที่นั่งตามมุมเงียบๆเพราะอยากจะดื่มแบบสงบๆจนกระทั่ง
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง !!!!
เสียงปืนดังขึ้นรัวๆหลายนัดทุกคนที่เต้นกันอยู่เป็นกลุ่มๆก็พากันวิ่งหาที่หลบกันชุนละมุน ด้วยสัญชาติญาณแพทย์ฉันรู้ได้ทันทีว่าต้องมีคนเจ็บแน่นอน
ตึก ตึก !!! ฉันวิ่งด้วยรองเท้าส้นสูงไปที่จุดเกิดเหตุแล้วเห็นผู้ชายคนนึงนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้น
“คุณๆ ได้ยินฉันไหม”ฉันวิ่งไปถึงตัวเขาก็รีบเขย่าเรียก ผู้ชายคนนั้นมองหน้าฉันก่อนจะสลบไป...