ลายไม้ส่งมือมาสะกิด
“อิ่มแล้ว ไปเดินเล่นกันไหม ข้างบนดาดฟ้าวิวสวยมาก” ลายไม้ถามเธอ
ปวีนุชพยักหน้า
หญิงสาวเดินตามเขาขึ้นไปบนดาดฟ้าของเรือ มองไปรอบ ๆ มันสวยงามจริง ๆ หากถ้าจะมองอีกมุม นี่ก็เป็นโอกาสดีของพาย เธอโชคดีที่ได้มาใช้ชีวิตที่หรูหราดูแพง หากลำพังตัวเธอเองทั้งชีวิตนี้ เธอก็คงไม่ได้มาใช้ชีวิตแบบนี้แน่ ๆ
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ทำแบบนี้ ล่องเรืออยู่บนทะเลอ่าวไทย ได้เห็นโลกกว้าง มองไปทางไหนก็มีแต่น้ำทะเลสีฟ้า สะท้อนกับท้องฟ้าที่สดใส
เธอกางแขนยกหน้าสูดอากาศบริสุทธิ์และกลิ่นอายของทะจีนใต้แห่งนี้ ทั้งท่าทางและสีหน้าเต็มไปด้วยความสุขสดใส ไม่เคร่งเครียดเหมือนนั่งอยู่กับทุกคนในกลุ่มนั้น
‘สวยมาก กลิ่นอายทะเลมันเป็นแบบนี้นี่เอง’
เขาเห็นเธอมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นก็ดีใจ ชายหนุ่มรู้สึกโล่งใจ เพราะท่าทางของปวีนุชที่ดูเกร็ง ๆ ไม่มีความสุขเวลาอยู่กับคนอื่น ๆ เขาสงสารและเห็นใจเธอมาก
“นี่น้องหนู
