บทที่7.แผนลวง...
เขาทรุดนั่ง คว้าหนังสือแมกกาซีนในชั้นตรงหน้ามาเปิดอ่าน สวมหูฟังแนบใบหู ทำเป็นไม่สนใจอาการตะบึงตะบอนของคนข้างกาย ทั้งที่คอยแอบชำเลืองมองเสี้ยวหน้าเกลี้ยงเกลาของแพรวนราบ่อยครั้ง หล่อนมีผิวขาวจัด ขาวจนออกจะเผือดซีด คงเพราะอยู่ในที่ร่มเป็นส่วนใหญ่ แต่ผิวของหล่อนกลับเรียบเนียน เขาอยู่ใกล้ยังไม่เห็นรูขุมขน กลิ่นกายของหล่อนก็หอมอ่อนๆ ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมที่ฉุนขึ้นจมูกเหมือนที่สาวๆ ส่วนใหญ่นิยม คงอาจจะเป็นกลิ่นของโลชั่นบำรุงผิวก็ได้...ไม่อย่างนั้นผิวหล่อนจะเนียนละเอียดแบบนี้ได้ยังไง
“คุณๆ”
แพรวนราสะดุ้ง เธอเผลอหลับ จนศีรษะเอียงมาซบอยู่ที่หัวไหล่คนข้างตัว
“อือ...อาราย...” เสียงของหญิงสาวยังติดสะลึมสะลือ
“น้ำมั้ยคุณ” หิรัญอมยิ้ม เวลาแพรวนราหลับ หล่อนดูน่ารักเหลือเชื่อ ช่วงเวลาที่หล่อนนิ่งๆ น่าเอ็นดูเหมือนเด็กน้อย
“ไม่อาววว ง่วงงง”
