เมาแล้วเลอะเทอะปากร้าย
1074 คำ
ขณะที่เกตุวดีเดินโซซัดโซเซเดินมาที่บ้าน ซึ่งบ้านเธอก็ต้องเดินข้ามสะพานเพราะมีลำธารขวางเอาไว้เล็กน้อย และรายล้อมไปด้วยรีสอร์ตเช่นกัน ตั้งอยู่แบบเดี่ยวๆ ไม่ให้ใครรบกวน และติดริมน้ำ บ้านจะต่างกับหลังอื่นก็ตรงที่เป็นปีกไม้สักสวยงาม เล่นกับไฟสีเหลืองส้มได้อย่างหรูหรา มีบันไดระเบียงเดินขึ้นขึ้นไป
“ส่งพี่เท่านี้พอ เธอกลับเถอะ” เกตุวดีหันมาบอก พร้อมกับยิ้มและตาแทบจะลืมไม่ขึ้น มือก็เกาะราวบันไดไม่ไหวอยู่แล้ว
“ผมจะรอจนกว่าพี่เปิดประตูเข้าบ้าน และปิดล็อกให้เรียบร้อยครับ”
“อืม นี่มันถิ่นพี่ แกจะห่วงอะไรเยอะแยะ”
“เอ่อ น่า” สิ้นคำของเขตแดน
เกตุวดีก็เดินจับราวบันไดก่อนจะสไลด์ตัวลงมากองกับพื้น
ตุบ! “นั่นๆๆ โอ๊ย! ป้าเอ๊ย” เขตแดนรีบวิ่งเข้าไปพยุงในทันที
“เรียกป้าอีกคำ ฉันถีบแกตกบ้านแน่” เกตุวดีชี้หน้าและพยายามพยุงตัว กระทั่งเขตแดนประคองช่วย จังหวะนั้นเองเธอหันกลับมาหาเขา
“ไหวน่า” เธอบอกอีกครั้งและยิ้มนิดๆ แต่ไม่ลืมตา
“นี่แทบจะหลับตาเดินอยู่แล้ว” เขตแดนว่า เท่านั้นแหละเกตุวดีก็รีบลืมตาทันที และเห็นหน้าเขตแดนอยู่ใกล้แค่คืบ มือของเขตแดนก็ประคองเอวเอาไว้ ส่วนมือของเธอก็วางแหมะอยู่บนอกกว้างๆ เพิ่งสังเกตุเห็นเขตแดนในระยะใกล้เพียงนี้ และเขาเองก็เพิ่งได้จ้องตาพี่สาวก็คราวนี้ ตาเฉี่ยว จมูกโด่ง ปากกระจับ พร้อมกับทาลิปสติกสีแดงเลือดนกอีก บ้าบอทำเอาเขาหยุดหายใจและลอบกลืนน้ำลายเล็กน้อย
“เอ่อ เจ้าเด็กน้อย ส่งพี่เท่านี้พอ จะเข้าบ้านแล้ว” เกตุวดีพูดแก้เขินแปลกๆ ก่อนจะดันตัวออกจากวงแขนของเขา แล้วเดินค่อยๆ พยุงตัวเดินไปจนถึงประตูบ้านซึ่งเป็นแบบประจกบานขุ่น มองไม่เห็นด้านใน
“เอ่อ เดี๋ยวผมไขกุญแจให้ครับ” เขตแดนขันอาสาอีกครั้ง แล้วคว้ากุญแจบ้านมาไขให้เกตุวดีเสียเอง พร้อมกับดันประตูเปิดเข้าไปให้ด้วย จากนั้นจึงหันมาดันเกตุวดีให้เข้าบ้าน
“ฝันดีนะหมูอ้วน” เกตุวดีเดินเข้าบ้านแล้วหันมาบอกพร้อมกับทำตาปรือ
“อะไรนะ! ผมอ้วน อ้วนตรงไหนวะเนี่ย”
“ก็เมื่อกี้จับโดนพุง หรือโอนอะไร เต็มไม้เต็มมือ” ปากก็พูดไป มือก็ชี้มั่วไปหมด
“รู้จักออกกำลังกายเหมือนพ่อบ้างนะ อย่าให้อ้วน รู้ไหม”
“โอ๊ย! เมาแล้วเลอะเทอะ ไม่ได้อ้วน”
“แต่เมื่อกี้เต็มมือเลยนะ”
“เมื่อกี้จับโดนกล้ามอกจ้ะ รู้จักไหม”
“ไม่ๆ แกอ้วน พี่ว่าแก้อ้วน เลิกดื่มเบียร์ได้แล้วอีอ้วน” ปากว่ามือก็ชี้แต่ตาหลับ
“เออ อ้วนก็อ้วน เข้าบ้านไปได้แล้วไปแม่”
“ห้ามแวะสาวๆ ในรีสอร์ตนะ” เกตุวดีบอกยิ้มๆ ก่อนจะถอยเข้าไปในบ้าน พร้อมกับมือที่จับประตูเอาไว้
“ผมไม่ใช่คนแบบนั้น ถึงผมจะแซ่บเก่ง แต่ไม่เจ้าชู้นะป้า”
“แซ่บเก่ง ฮ่าๆ หมั่นหน้ามั่นโหนกเหมือนพ่อเราเลยนะ”
“ไปนอนได้แล้วไป” เขตแดนออกปากไล่ จังหวะเดียวกันนั้นเกตุวดีก็ถอยหลัง ทว่าด้วยความเมามากจนทรงตัวไม่อยู่ จึงทำให้ขาอ่อนและล้มลงก้นกระแทก
ตุบ! “โอ๊ย!” “โอ๊ยนั่น อื้อหือ” เขตแดนรีบดันประตูเปิดแล้วเข้าไปพยุงอีกรอบ
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่เจ็บ”
“ถามหน่อยจะมีโอกาสถึงเตียงไหมเนี่ย” เขตแดนว่าให้ แล้วพยุงให้ลุกอย่างทุลักทุเล
“ขามันอ่อน” เกตุวดีตอบก่อนจะลืมตาขึ้น มองหน้าเขตแดนในระยะแค่คืบอีกข้าง ซึ่งเป็นจังหวะที่เขาก้มลงมองพอดีและด้วยความที่มี แอลกอฮอร์อยู่ในเส้นเลือดประมาณ 90% ด้วยกันทั้งคู่ แต่เกตุวดีจะเมามากเกินลิมิต ส่วนเขตแดนประคองสติได้มากกว่า
“ล้มอีกรอบ นี่อัมพฤกษ์ถามหาแล้วนะป้า” เขตแดนเอ่ยเบาๆ เพราะใบหน้าอยู่ใกล้กันจนได้กลิ่นเหล้า
“ไอ้อ้วน” สิ้นคำเกตุวดีก็ยกกำปั้นขึ้นจะทุบที่อกของเขา ทว่าเขาคว้าหมับเอาไว้
“ทำไม จะต่อยเหรอ เรียกอ้วนอีกคำสิ” เขากระซิบพลางหรี่ตามองอย่างเอาเรื่อง
“ทำไม ถ้าเรียกแล้วจะทำไม ไอ้อ้วน ไอ้เด็กอ้วน อ้วนเบียร์น่ะเราน่ะ”
“สามครั้งเลยนะป้า”
“ป้าเหรอ ไอ้...” สิ้นคำเกตุวดีก็เหวี่ยงอีกมือทุบ ทว่าเขาก็จับเอาไว้ทั้งสองข้างเลยทีนี้
“เมาแล้วเลอะเทอะปากร้าย” เขตแดนว่า เธอยิ่งเชิดหน้าใส่ นั่นแหละยิ่งเป็นการยั่วเขาโดยไม่รู้ตัว ปากอิ่มก็เผยอเหมือนจะด่า
“แกก็ปากร้าย ไอ้เด็กน้อย หมูอ้วน”
“ผมไม่ชอบให้ใครเรียกผมว่าอ้วน”
“อ้วน อ้วน อ...” เธอเรียกแต่ยังไม่ทันจบคำปากร้ายๆ ก็ถูกปิดสนิทแนบแน่น ทำเอาตกใจดวงตาเบิกโพล่งและอึ้งไปในทันที ขณะที่ปากร้อนกดจูบไม่ได้ลุกล้ำ และแน่นอนจูบแล้วจูบอีก พร้อมกับเลือดลมในร่างกายเปลี่ยนแปลง และร้อนรุ่มวูบวาบไปทั้งตัว และยิ่งเขาจูบก็ยิ่งหยุดไม่ได้อารมณ์กำลังจะเตลิด กระทั่งเขาได้สติถอนจูบออกมาอย่างแสนเสียดาย ทว่าเกตุวดียังคงอึ้งอยู่และจ้องตาไม่ว่าง
“ขะ ขะ เขต” เธอเรียกชื่อเขาแบบอึ้งๆ
“ขอโทษครับ แต่ว่า...” เขาจะบอกว่าเผลอใจสินะ ทว่ายังไม่ทันจะได้พูดต่อเกตุวดีก็ดันเขาออก ทว่าเขายิ่งกอดรัดเอาไว้แน่นกว่าเดิมและฉกจูบอีกรอบเสียเลย
“อื้อ! เขต!” เธอร้องทัดทานออกมาได้เพียงคำเดียว ก่อนที่ปากจะถูกปิดสนิทแน่น คราวนี้รุกเร้าหนักหน่วงมากกว่าเดิม เพราะเพิ่มเติมด้วยฤทธิ์แอลกอฮอร์ กระตุ้นให้ร่างกายร้อนรุ่มตามไปติดๆ เขาก็จูบรุกเร้า เร่าร้อนจนหายใจแทบไม่ทัน และจากอาการทักท้วงผลักใส กลายเป็นโอนอ่อนตามแรงปรารถนาของร่างกาย โดยมีเหล้าชั้นดีนำพา
- ผู้เขียน
