ก๊อก ๆ
นิชาดายืนทำใจอยู่นานกว่าจะกล้ามาเรียกสามีในห้องทำงาน เธอเคาะประตูก่อนจากนั้นแง้มประตูโผล่เพียงใบหน้าเข้ามาในห้อง นิสัยเธอเมื่อก่อนนั้นไม่ดีนักจึงไม่อยากสร้างความกังวลใจให้กับเขา ตำแหน่งประธานบริษัทแม้จะอยู่ในมือปราณแต่ในอนาคตไม่มีใครทราบได้ว่าทางฝั่งปิ่นสุดาจะใช้แผนอะไรในการให้ลูกชายมาแย่งเอาตำแหน่งนี้ไปครอบครอง
“พี่ปราณคะ งานเสร็จหรือยัง” ใบหน้าสวยที่โผล่มาเพียงนิดเดียวส่งผลให้ปราณที่นั่งรอภรรยามาหานานสองนานเอนหลังพิงกับเก้าอี้มองดูว่าคนตัวเล็กคิดอะไรถึงได้ทำท่าเหมือนไม่อยากเข้ามาในห้องนี้
“ทำไมไม่เข้ามา” เสียงเข้มถามเมื่อเห็นภรรยายังคงยืนนิ่งอยู่ คิดแล้วก็รู้สึกปวดหัวเพราะไม่เข้าใจความคิดภรรยาสักเท่าไร
“นาน่าขี้เกียจเดินเข้าไป” ตอบโกหกไปอย่างนั้นจะได้ไม่ต้องลำบากใจกันทั้งคู่ ปราณแคร์เธอมากกลัวเขาเป็นกังวล
ภายนอกดูไม่ใส่ใจไยดีแต่ทุกอย่างที่ปราณเอ่ยก็เพื่อตักเตือนไม่ให้เธอทำเร
