“แกเป็นยังไงบ้าง” ขาเรียวสวยก้าวเข้ามาในห้องเรียนยังไม่ทันที่หญิงสาวจะนั่งลงบนเก้าอี้ เสียงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงจากตั้งโอ๋ก็ดังขึ้น
“เอ็นข้อมืออักเสบ”
“อุบัติเหตุหรือตั้งใจวะ” เป็นมีนาที่เอ่ยแทรกขึ้นมา ใบหน้ารูปไข่ย่นคิ้วด้วยความสงสัยบางอย่าง ก่อนที่มีนาจะตัดสินใจแสดงความคิดของตัวเองออกมา
“ไม่หรอกมั้ง”
“เจ้า แกอย่ามองโลกในแง่ดีเกินไป”
“มีเหตุผลอะไรที่ดารินจะทำแบบนั้นกับฉัน” จันทร์เจ้าเธอไม่เคยสงสัยหรือเอะใจในตัวของดารินเลยแม้แต่น้อย ดารินเท่าที่เธอรู้จักเป็นคนนิสัยดีและอ่อนโยน ตั้งแต่เธอเป็นสะใภ้บ้านโรมเธอก็มักจะเจอดารินและพูดคุยกันบ่อย ๆ แถมยังคุยกันถูกคออีกต่างหาก
“นี่แหละ คือข้อสงสัยที่คิดไม่ออก”
“อ้าว!!”
“แต่ระวังตัวเอาไว้ก็ดีนะเจ้า ไม่เคยเห็นในละครเหรอ? คนที่เราไม่คิดอาจจะใช่ก็ได้นะแก”
“อีกอย่างดารินก็เป็นเพื่อนกับมิรานะ เผื่อแกลืม”
“ฉันจะระวังตัว” ใบหน้าสวยครุ่นคิดกับตัว
