ไม่อาจฝืนใจไม่ให้รัก(อีกครั้ง)

ตอนที่14

ตึ่ง!

เสียงโทรศัพท์มือดังขึ้น

ผู้ช่วยสมศักดิ์ (คุณกรองทองอยากพบเธอ)

ข้อความจากคุณสมศักดิ์ผู้ช่วยของท่านประธานเก่าดังเข้ามาในมือถือ ฉันชนิตเปิดอ่านข้อความแล้วก็คว่ำโทรศัพท์ไว้เหมือนเดิม สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นเครียดนิดหน่อย

"มีอะไรหรือเปล่าครับ?"

"เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะ เราไปกันวันพรุ่งนี้ได้มั้ยคะ พอดีวันนี้นิตมีนัดกับเมย์แล้ว"

ฉันชนิตโกหกแดนดินว่าจะไปหาอัญญา เพราะถูกคุณสมศักดิ์สั่งห้ามเอาไว้ว่าไม่ให้บอกแดนดิน

"ได้สิครับ เอาเป็นว่าเราไปเครื่องกันพรุ่งนี้เช้าก็ได้ ผมจะได้ให้เลขาจองตั๋วให้เรา โอเคมั้ย?"

"ค่ะ"

ฉันชนิตดูเหม่อๆไปเหมือนมีอะไรอยู่ในใจจนแดนดินผิดสังเกตุ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ หลังจากกินข้าวเสร็จทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไปทำธุระของตัวเอง

ฉันชนิตก็ออกไปตามที่คุณกรองทองนัดเอาไว้ทันที

ร้านอาหารอิตาเลียนแห่งหนึ่ง

ฉันชนิตก้าวลงจากแท็กซี่ แล้วมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าร้านอาหารหรูหรา โชคดีที่เธอแต่งตัวมาอย่างดีเพราะรู้ว่าร้านแห่งนี้เป็นร้านหรูพอสมควร หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆเป็นการให้กำลังใจตัวเองก่อนที่จะตัดสินใจเดินเข้าไปอย่างประหม่าเล็กน้อย

หญิงสาวเดินเข้ามาข้างในเธอกวาดสายตาไปรอบๆ เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าคุณกรองทองมีหน้าตาเป็นอย่างไร

"คุณฉันชนิตใช่มั้ยครับ?"

"ค่ะ"

"คุณท่านรออยู่แล้วครับ"

ฉันชนิตพยักหน้ายิ้มเล็กน้อย ท่าทางของเธอเหมือนคนที่ถูกอบรมมารยาทมาอย่างดีในการปฏิบัติตัวในทุกๆโอกาส ก็เธอจบเกี่ยวกับการบริหารคนมานี่นา เรื่องมารยาทในการเข้าสังคมในโอกาสต่างๆเธอเรียนรู้มาหมดแล้ว

บริกรเดินนำหญิงสาวมาที่โต๊ะและผายมือบอกให้เธอรู้ว่ามาถึงแล้ว หญิงสูงวัยดูภูมิฐานผิวพรรณดูดีแต่งตัวด้วยอาภรณ์ราคาแพง ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นใคร

"สวัสดีค่ะคุณกรองทอง"

ฉันชนิตยกมือไหว้อย่างนอบน้อม เธอไม่รู้ว่าคุณกรองทองนัดเธอมาด้วยเรื่องอะไร แต่ ก็พอจะเดาออกว่าเป็นเรื่องของแดนดิน

"นั่งลงสิ"

ใบหน้าเรียบเฉยดูคล้ายเย็นชา ทำให้ฉันชนิตรู้สึกหนาวๆร้อนๆอยู่เหมือนกัน

"ค่ะ"

"ไม่แปลกใจเหรอที่ฉันนัดเธอมาวันนี้ ฉันชนิต"

หญิงสูงวัยถามขึ้นมา สายตาของท่านจับจ้องมองตรงมาที่เธออย่างชัดเจน แม้จะรู้สึกประหม่าแต่ฉันชนิตก็พยายามทำตัวให้เป็นธรรมชาติมากที่สุด

"ก็แปลกใจนิดหน่อยค่ะ แต่นิตก็พอจะเดาออกว่าต้องเกี่ยวกับเรื่องของคุณแดน"

ฉันชนิตตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลและยิ้มให้ท่านอย่างจริงใจ ในการมาครั้งนี้เธอไม่ได้มีไม้เด็ดอะไรนอกจากความจริงใจเท่านั้น

"ตรงไปตรงมาดี ฉันชอบ"

คุณกรองทองยิ้มมุมปาก

"เธอกับตาแดนไปถึงไหนกันแล้ว ได้ข่าวว่ากำลังคบหากันไม่ใช่เหรอ?"

มาถึงตอนนี้ฉันชนิตก็ถึงบางอ้อหมดแล้ว เรื่องของเธอกับแดนดินคุณกรองทองคงจะมีข้อมูลอยู่พอสมควร

"ท่านจะมาบอกให้นิตเลิกคบกับคุณแดนเหรอคะ?"

ฉันชนิตถามขึ้นมาตรงๆ ทำเอาหญิงชราชะงักอย่างคาดไม่ถึง ก่อนจะหัวเราะเสียงดังออกมา

"เธอก็คิดว่าฉันเป็นคนใจร้ายขนาดนั้นสินะ เจ้าแดนก็คนหนึ่งที่คิดว่าฉันมันเป็นยายแก่ใจร้าย"

อาหารถูกยกมาเสริฟ ฉันชนิตเลยหยุดสนทนาเพราะอยากรอให้บริกรเดินออกไปก่อน เมื่ออาหารทุกอย่างมาเสริฟครบแล้ว

"ทานสิ ฉันสั่งมาต้อนรับเธอโดยเฉพาะ"

"ตกลงไม่ได้เรียกนิตมาห้ามยุ่งเกี่ยวกับคุณแดนอย่างนั้นหรอกเหรอคะ?"

ฉันชนิตเลิกคิ้วถามอีกครั้งอย่างสงสัยกับท่าทางที่ดูเปลี่ยนไปเป็นโอนอ่อนขึ้นของคุณนายกรองทอง จนเธอคลายความตึงลงและรู้สึกเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น

"ฉันว่าเธอคงจะดูละครมากไปนะฉันชนิต วันนี้ฉันแค่เชิญเธอมาทานข้าวเป็นเพื่อนฉันเท่านั้น ฉันไม่ใช่ยายแก่ใจร้ายสักกะหน่อย เป็นเพียงแค่ยายแก่ขี้เหงาคนหนึ่งเท่านั้นเอง"

มาถึงตอนนี้หน้าตาของคุณกรองทองเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม น้ำเสียงนั้นก็อ่อนโยนขึ้น เพราะว่ารู้สึกแอบถูกใจว่าที่หลานสะใภ้คนนี้อยู่มากโขเลยทีเดียว

"เอ่อ ค่ะ"

"ทานเถอะ วันนี้แค่มาทานอาหารเป็นเพื่อนฉันเท่านั้นพอ แต่ถ้าคราวหลังเธอพาหลานฉันมาด้วยก็จะดีมากๆ"

แววตาของคุณกรองทองมีแววเศร้านิดหน่อยเมื่อเอ่ยถึงผู้เป็นหลานชายจนฉันชนิตอยากรู้ถึงสาเหตุของเรื่องนี้มากขึ้น

"คุณท่านไม่ควรทานอาหารที่มีแคลอรี่เยอะแบบนี้มากนะคะ มันไม่ดีต่อสุขภาพ"

ฉันชนิตมองอาหารบนโต๊ะที่ประกอบไปด้วยแป้งและไขมันทั้งนั้น เธอแทบจะไม่อยากกินมันเลย เพราะช่วงนี้รู้สึกว่าน้ำหนักตัวจะขึ้น เพราะแดนดินชวนทำแต่เค้ก

"เหรอ ฉันก็นึกว่าสาวๆอย่างเธอจะชอบอาหารพวกนี้เสียอีก"

"ไม่ชอบค่ะ นิตชอบทำกับข้าวกินเองมากกว่า"

ฉันชนิตยิ้มให้คุณกรองทอง แล้วเฉียดตักอาหารในจานขึ้นมาทานเป็นชิ้นเล็กๆตามมารยาท

"เรียกฉันว่าคุณย่าเหมือนเจ้าแดนเถอะ ฉันชอบเธอนะ ดูตรงไปตรงมาดี"

"นิตคิดว่า นิตไม่ควรใส่หน้ากากเข้าหาผู้ใหญ่ค่ะ เพราะมันจะไม่เป็นตัวของตัวเอง ถ้าหากคุณ..เอ่อ คุณย่าไม่ชอบนิต นิตก็จะไม่ติดต่อกับคุณแดนอีกค่ะ"

"ฉันบอกแล้วไง ฉันไม่ใช่ยายแก่ใจร้าย มองฉันในแง่ดีบ้างเถอะ เธอควรจะเลิกดูละครน้ำเน่าบ้างนะ ชีวิตจริงไม่ใช่อย่างในละครหรอกนะ ถึงแม้บางทีมันจะยิ่งกว่าในละครก็เถอะ"

มาถึงตอนนี้น้ำเสียงของคุณกรองทองอ่อนลง พูดไปราวกับว่ากำลังนึกถึงเรื่องราวที่เก็บซ่อนอยู่ภายในใจ

"เอ่อ เรายังไม่ได้ตกลงคบกันเลยค่ะ"

"ห่ะ นี่ยังไม่ได้คบกันอีกเหรอ?"

"ค่ะ"

"ผับผ่าสิ! เจ้าแดนมันมัวทำอะไรอยู่"

"เอ่อ คุณย่าคะ หนูอยากให้เราค่อยเป็นค่อยไปค่ะ อย่าว่าคุณแดนเลยนะคะ"

"ฉันจะว่าอะไรได้ล่ะ ทุกวันนี้ก็เป็นยายแก่ใจร้ายที่หลานไม่รักจะแย่อยู่แล้ว"

"คุณย่า...."

ฉันชนิตรู้สึกสงสารท่านจับใจแต่เธอก็ไม่อาจจะก้าวล้ำซักไซ้ถามท่านในเรื่องนี้ได้ เพราะว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างแดนดินกับคุณกรองทองแม้ว่าภายในใจของเธออยากจะให้ทั้งคู่นั้นมีความสัมพันธ์ที่ดีกว่านี้ก็ตาม

"อย่ามาทำหน้าตาสมเพชฉันแบบนั้นเลย"

"เปล่าค่ะ นิตแค่ แค่ไม่ทราบเรื่องราวเพราะคุณแดนไม่เคยบอกเล่าอะไรนิตเลย จึงทำได้แค่รู้สึกเห็นใจ ไม่ได้รู้สึกสมเพชเลยค่ะ "

"ไม่แม้แต่จะเอ่ยถึงฉันขนาดนั้นเลยอย่างนั้นเหรอ?"

ผู้สูงอายุรวบวางช้อนส้อมแนบลงไปบนจานอาหาร พร้อมกับยกแก้วน้ำขึ้นดื่มบ่งบอกให้รู้ว่าไม่รับประทานต่อแล้ว