CHAPTER 21
ฉันพึ่งกลับจากเลิกเรียนมาในตอนหกโมงเย็นอย่างเหนื่อยล้ากว่าทุกวันเพราะวันนี้มันมีสอบไงถึงได้รู้สึกว่าได้ใช้สมองไปกับการสอบเยอะมากกว่าปกติ
“เฮ่อ....ข้อสอบอะไรยากมาก”
ร่างบางทิ้งกระเป๋าไว้บนโต๊ะกลางโซฟาส่วนตัวของเธอเองก็ถูกทิ้งเอาไว้บนโซฟาตัวใหญ่ที่เข้าชุดเดียวกันกับโต๊ะอย่างหมดแรงมีเพียงลมหายใจเท่านั้นที่ยังบอกว่าเธอไม่ตาย
“จะอะไรขนาดนั้น?”
เสียงของเทนปลุกให้ฉันรีบเบี่ยงหน้าไปมองเขาแล้วเห็นว่าตอนนี้เขาอยู่ในเสื้อผ้าที่แสนสบายคือกางเกงขาสั้นสีขาวกับเสื้อยืดสีดำสนิทที่สะท้องแสงสีผิวเด่นออกมาอย่างชัดเจน
“ฉันไม่ได้สมองดีระดับนายนะ”
“…”
“ที่จะทำตัวสบายๆ ตอนสอบเสร็จอ่ะ”
เสียงยอกย้อนของพี่มิลล์ยังดังเข้ามาเรื่อยๆ จนผมต้องยื่นน้ำดื่มเย็นๆ ไปตรงหน้าเธอแล้วเธอก็รีบคว้ามาดื่มจนหมดแก้ว
“หิวปานนั้น?”
“ก็มันรถติดมากนิกว่าฉันจะมาถึงที่นี่ได้”
“อืม..แล้ว..”
“เทนทำอะไรไว้หรือเปล่าหิว
