CHAPTER 18
หัวใจของฉันเต้นแรงขึ้นๆ ยิ่งได้ฟังวาจาของเทนอีกมันก็แทบจะร่วงลงสู่พื้นสภาพร่างกายของฉันมันไม่มีแรงแล้ว เหตุการณ์เมื่อกี้มันบอกได้ดีเลยว่าเวลาเทนโมโหมันจะเป็นแบบไหน ทุกอย่างในห้องมันยิ่งกว่าพายุพัดกระหน่ำอีก
ตึก!
“พูด...”
“ผมไม่อยากฟัง!”
ทันทีที่ฉันกำลังจะพูดขึ้นเมื่อเห็นทางตันสำหรับการเอาชนะผู้ชายอย่างเทนในครั้งนี้ก็ถูกคนตัวใหญ่พูดขึ้นขัดพร้อมเอาตัวมาประชิดตัวฉันที่ด้านหลังชิดกับโต๊ะไม้นั้นเรียบร้อยแล้ว
“…”
“พี่มิลล์จะโทรให้ไอ้เหี้ยตัวไหนมาโทรดิวะ?”
โอ้ย! แล้วฉันจะบอกยังไงว่าประชดเท่านั้นเพราะท่าทีของเทนยังอารมณ์ไม่ดีอยู่เลยการหาเรื่องเข้าใส่ตัวเองมันเป็นแบบนี้
“…”
“โทร!”
“โทรศัพท์ มะ ไม่มีแล้ว”
ฉันตอบเทนอย่างกล้าๆ กลัวเพราะว่าใบหน้าของเขานั้นอยู่ห่างจากใบหน้าฉันแค่เพียงคืบเดียวเท่านั้นเองไม่มีอะไรที่น่ากลัวกว่านี้แล้วอีกอย่างตอนนี้เนื้อตัวของฉันก็สั่นเทาราวกับลูกนก
