CHAPTER 13
รู้ไหมว่าเมื่อคืนฉันเจอศึกหนักขนาดไหน มันหนักมากจึงเกือบที่จะลากสังขาลของตัวเองมาเรียนในเวลาบ่ายสี่โมงแทบไม่ไหวเลยด้วยซ้ำแต่ฉันก็ต้องทำเพราะวิชานี้มันสำคัญมากนะสิ การตื่นนอนในช่วงบ่ายสามโมงแทบที่จะแต่งตัวไม่ทันด้วยซ้ำไปแล้วตอนนี้ก็มาถึงมหาลัยจนได้ด้วยการขับรถเร็วระดับเหาะเลยก็ว่าได้
“เห้อ..”
ฉันถอนหายใจยาวๆ อยู่ในห้องเรียนเพื่อรออาจารย์ที่มาเข้าสอนกับเพื่อนรักนั่นก็คือยัยนาซีที่นั่งโต๊ะข้างๆ แปลกนะวันนี้นางดูเงียบมากจนผิดปกติ
“แกเป็นอะไรนาซี?”
คนที่นั่งค่อยๆ เบี่ยงใบหน้าสวยอันมีเสน่ห์หันมาทางฉันเล็กน้อยพอประมาณถึงฉันจะพอรู้มาบ้างว่ายัยนาซีชอบเก็บตัวเงียบมากแต่มันก็ไม่ใช่กับฉันนี่หน่า การคบกันมากนานมันสามารถทำให้ฉันรู้นิสัยของมันดียิ่งกว่าอะไรเสียอีก
“เมื่อคืนแกอยู่ไหนมิลล์?”
“เอ้ายัยนี่ถามแปลกก็อยู่คอนโดสิยะ” ถึงจะงงเล็กน้อยที่ถูกถามด้วยประโยคนี้แต่ฉันก็ยอมที่จะตอบมันแบบ
