“อรุณสวัสดิ์คร้าบผม” คนยืนล้วงกระเป๋าทำเท่ห์เอ่ยทักคุณหมอคนสวย
ดวงตากลมโตตวัดมองชายหนุ่ม นีรนาราถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย พลางแอบคิดว่าผลบุญที่อุตส่าห์ตื่นมาใส่บาตรเมื่อเช้า คงส่งมาไม่ถึงเธอ ยิ่งมองอดีตคนรักยิ่งรู้สึก..
เซ็งจัด!
“อะไรของพี่”
“กาแฟสักแก้วไหม เดี๋ยวพี่เลี้ยง”
นีรนาราปรายตามองก่อนจะแอบกลอกตามองบนแล้วถอนหายใจออกมาดังๆ เพื่อให้เขารู้ว่าเธอกำลังคิดและรู้สึกเช่นไรอยู่
“ไม่ต้องมาเลี้ยงเบลล์หรอก เบลล์มีตังค์จ่าย”
ป๋าใจดีทำหน้าผิดหวัง แต่เพียงไม่นานดวงตาคมปนหวานที่มีแววอิดโรยเพราะผ่าตัดติดต่อกันนานนับสิบชั่วโมง ก็กลับมาระริกระรี้อีกครั้ง
“เบลล์เลี้ยงกาแฟพี่ พี่เลี้ยงเค้กเบลล์ ดีเปล่า” เขาพยายามเสนอ
นีรนาราหันไปมองเขาด้วยสายตาแสนจะเบื่อหน่าย “ซื้อกินใครกินมัน ง่ายกว่าม่ะ”
“งั้นเอางี้ ให้พี่เลี้ยงทั้งหมดดีกว่า ง่ายดี”
“โอ๊ย! ก็บอกแล้วไงว่าไม่เอา”
แพทย์หญิงคนสวยรีบสาวเท
