“ผมไม่ได้บ้า แต่ผมเป็นห่วงคุณกับลูก” แอรอนสวนขึ้นทันควัน เขาพร้อมจะทำทุกวิถีทางให้เธอกับแดนไทยปลอดภัยจากคนร้าย
“แล้วคนอื่นเขาจะคิดยังไง ที่อยู่ๆ ก็มีแม่หม้ายลูกติดอย่างฉันไปอยู่ในบ้านของคุณ” มัลลิกาแย้งด้วยท่าทางไม่สบายใจอย่างสุดๆ ทั้งที่ใจหนึ่งก็อยากจะตกปากรับคำใจจะขาด
“ผมไม่แคร์ว่าคนอื่นเขาจะคิดยังไง ขอแค่คุณกับลูกปลอดภัยก็พอแล้ว” น้ำเสียงทุ้มยังคงเอ่ยย้ำให้เธอเกิดความมั่นใจด้วยถ้อยคำน่าฟัง
“ขอบคุณในความหวังดีนะคะ แต่ฉันรับมันไว้ไม่ได้จริงๆ เพราะเท่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันก็มากพอแล้ว” มัลลิกาก้มหน้าลงหลบซ่อนความอ่อนแอที่ถูกกลั่นออกมาเป็นหยาดน้ำใสๆ คลอขังอยู่ในดวงตาหวานปนเศร้า แล้วเอ่ยปฏิเสธความหวังดีที่เขาหยิบยื่นให้เบาๆ เพราะมันมากเกินไป หากเธอจะรับได้ก็คงเป็นการคุ้มครองอย่างที่เขาคอยทำมาตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
“แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ คุณจำเป็นต้องรับความหวังดีจากผมนะลิก้า” เมื่อใช้ไม
