“ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะจัดการเองก็แล้วกัน”
หญิงสาวพูดในเรื่องที่ทั้งสองคนรู้กันดีอยู่แล้ว และคำว่า ‘จัดการเอง’ ของเธอ เลปกรก็ตีความเอาเองว่าเธอคงคิดจะไป ‘ทำแท้ง’ เมื่อเรื่องมันเลยเถิดมาถึงจุดนี้ตัวเขาเองก็ต้องรับสภาพให้ได้และต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไปด้วยเช่นกัน ดวงตาคมอ่อนแสงเล็กน้อยยามสบตากับดวงตากลมที่ฉายแววแน่วแน่จนน่าหวาดหวั่น
“แน่ใจนะ ผมบอกคุณแล้วถ้าจะเอาไว้ผมก็จะเอาไปให้คนที่มีความสามารถเลี้ยงดูเด็กได้เลี้ยงให้ ผมจะคุยกับแฟนผม เธอไม่ใช่คนจิตใจคับแคบ ผมมั่นใจว่าเธอรับเรื่องนี้ได้เพราะยังไงผมก็มีส่วนทำให้เด็กคนนี้เกิดมา เด็กแค่คนเดียวไม่ใช่ปัญหา และผมคิดว่าคนของผมดูแลเด็กได้ดีกว่าคุณ”
วันพรรษาเหยียดริมฝีปากเป็นรอยยิ้มให้เขาเห็น แต่หัวใจเหมือนถูกมีดกรีดเป็นริ้ว เจ็บจนไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูด แม้แต่คำว่า ‘ลูก’ ก็ยังไม่หลุดออกมาจากปากของเขาแม้แต่คำเดียว มิหนำซ้ำหากเธอเก็บลูกไว้เ
