“ฉันมีสิทธิรับรู้เรื่องนี้ของนายย่ะ!!เพราะว่ามันไม่ได้เกี่ยวแค่นายแต่ตอนนี้มันเกี่ยวกับฉันด้วย ถ้าไม่อยากให้ฉันรู้ก็ไปเอาคนอื่นมาช่วยละกัน!!” ฉันเริ่มกลับมาโมโหอีกครั้งทำไมวะฉันรู้ไม่ได้เลยหรือไง?
“เทียนหอมอย่ายุ่งไม่เข้าเรื่อง”
“การที่นายให้ฉันเข้าไปจัดการดารินนั่น นายนั่นแหละที่ลากฉันเข้าไปยุ่ง ฉันไม่ได้อยากทำตั้งแรกถ้าไม่มีเรื่องที่พ่อนายกำลังจับตาเราอยู่คิดเหรอว่าฉันจะทำ ฉันไม่อยากทำอะไรทั้งนั้นไม่อยากเป็นไม้กันหมาให้ใครฉันกำลังช่วยนายแต่ฉันไม่มีสิทธิรู้เรื่อง!!”
“เออ!!อยากรู้นักใช่ไหม?!” สุดท้ายเขาก็หมดความอดทน
“ใช่^^”
“งั้นก็ตามใจเธอเลยวะ!!คนห่าอะไรดื้อด้านฉิบหายเลย!” ปึก! เขาบ่นไปเรื่อยและเตะถังขยะไปกระเด็นเลย
“จะกลับเมื่อไหร่อะ?”
“อีก 20 นาทีรอก่อนฉันกำลังเร่งสุด ๆ มือจะหงิกละเนี่ย!” เขาชูมือให้มันก็ปกตินะไม่เห็นจะหงิกงออะไรเลยทำเป็นเว่อร์!
“งั้นฉันขอไปเดินเล่นได้ป่ะ?” ฉันไ
