Chapter 19 ล้ำเส้น
1615 คำ
“แต่ฉันทนไม่ได้หรอกนะที่จะต้องเจอคนมาบอกว่าชอบนายและจะพยายามเพื่อให้นายชอบกลับน่ะ แบบนั้นฉันไม่เอา อึก!” ฉันปาดน้ำตาและเดินออกมาถามกับนางเอกละครหลังข่าวพร้อมท่าวิ่งสะบัดมือไปมาซ้ายขวาซ้ายขวา
“เทียนหอม!” และแน่นอนว่าธันเดอร์ต้องตามฉันออกมา เฮ้อออ!! โคตรเหนื่อยเลยฉันหวังว่าเธอคนนั้นจะคิดได้นะว่าการกระทำของเธอส่งผลต้องคนอื่นไหน ต่อให้ชอบยังไงแต่ก็ต้องรู้สึกถอยด้วยไม่ใช่เดินหน้าอย่างเดียวไม่อย่างนั้นทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนแบบนี้ แล้วถ้าฉันกับธันเดอร์เป็นคู่รักกันจริง ๆ อีก
ปึก!
“เฮ้อออ!” เขาตามฉันมาและพากันขึ้นรถก่อนจะพากันถอนหายใจออกมาอย่างแรง
“นายว่าเธอจะหยุดไหมถ้าเป็นแบบนี้บ่อย ๆ ฉันต้องประสาทแน่เลยอะ” ฉันถามความคิดเห็นของธันเดอร์
“น่าจะไม่มายุ่งสักพักอะเพราะว่าเธอตกอยู่ในสถานการณ์ไม่ดีเท่าไหร่นัก ผู้คนรอบข้างต่างมองเธอไม่ดีเพราะคิดว่าเธอพยายามแทรกระหว่างเรา” การรับมือกับดารินอยากกว่ารับมือกับผู้หญิงแรง ๆ ที่กรี๊ด ๆ และเอะอะตบซะอีกเพราะแบบนั้นฉันจะสามารถแรงกลับได้ไง แต่ดารินเธอผู้หญิงที่ตรงกันข้ามแบบนั้นเธอพยายามใช้ความเรียบร้อยอ่อนหวาน และความจริงใจของเธอเข้าสู้กับธันเดอร์แต่ว่าต่อให้พยายามแค่ไหนตอนนี้ธันเดอร์ก็ไม่ใช่ผู้ชายโสดอีกแล้ว เพราะงั้นเธอควรถอยไม่อย่างนั้นฉันอาจจะต้องใช้ความรุนแรงที่ใช้แผนนี้เพราะว่าไม่อยากทำร้ายคนบริสุทธิ์หรอกนะ
“เสียพลังงานเยอะมากถ้าเป็นผู้หญิงแรง ๆ นะฉันตบสะบัดแล้ว”
“เพราะแบบนี้ไงฉันเลยสะบัดเธอออกไปไม่ได้สักทีพูดเหมือนจะเข้าใจทุกอย่างแต่แม่ง!เหมือนพูดกับอากาศเข้าใจสองสามวันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ทำเหมือนเดิมอีก” เขาดูเหนื่อยจริง ๆ ผู้หญิงอย่างดารินจัดการยากจริง ๆ นั่นแหละ รุนแรงก็ดูใจร้าย พูดดีก็ได้ใจเข้าใจยากอีก
ปับ! ปับ!
“ฉันจะช่วยนายเอง ^^” ฉันตบไหล่ของเขาและส่งรอยยิ้มหวาน
“เหอะ!!เพราะมีข้อต่อรองดี ๆ ละสิ อย่างเธอน่ะไม่มีทางช่วยฉันจริง ๆ หรอก!”
“ก็รู้นิแต่ว่าฉันถามได้ไหมทำไมต้องพยายามขนาดนี้ นายยอมฉันทุกอย่างเพื่อจัดการดารินออกไปมันต้องมีเหตุผลมากกว่ารำคาญหรือเหนื่อยใจสิ” ฉันจ้องมองตาของเขา
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ” ปึก! เขาผลักหัวของฉันออกพูดแบบนี้แปลว่ามีอะไรจริง ๆ สินะ
“เดี๋ยวฉันสืบเอง” เรื่องไรจะง้อ
“เทียนหอมฉันให้ทำแค่ไหนก็แค่นั้นอย่าล้ำเส้น” กึก! ฉันชะงักกับสิ่งที่เขาพูดออกมา
“ล้ำเส้น?”
“อืม”
“อ่อโอเคเลย...การที่ฉันต้องรู้เรื่องราวของคนที่กำลังจะช่วยเนี่ยมันล้ำเส้นมากงั้นดิ!!ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครมาจากไหนก็ยังไม่รู้ ธาตุแท้เป็นยังก็ไม่ทราบเพราะงั้นฉันควรรู้สิเธอมีปัญหาอะไรกับนายอะ!!เกิดอะไรขึ้นจะได้จัดการถูก!!แต่นายกลับบอกว่าฉันล้ำเส้น?!”
“ฉันให้ทำแค่ไหนก็แค่นั้นปะวะจะหาเรื่องเพื่ออะไร?!”
“ฉันไม่ได้เป็นลูกน้องของนายนะ!!ที่ต้องทำตามคำสั่งฉันอยากรู้ว่าทำไมนายถึงยอมขนาดนั้นเพื่อเอาเธอออกไป!!ทำไมนายจัดการเองไม่ได้?! ทำไมนายต้องให้ฉันจัดการเธอ?! มันต้องมีเหตุผลมากกว่านั้นดิวะ!!!แต่นายไม่ยอมบอกฉันก็ไม่แคร์หรอกเพราะว่าฉันสามารถจัดการเองได้!!! แต่นายกลับว่าฉัน? มันถูกแล้วเหรอ?”
“เฮ้อ! เทียนหอม”
“ฉันกำลังช่วยใครอยู่เขากำลังเป็นอะไรและทำไมต้องหนีเธอคนนั้น ฉันไม่มีสิทธิรู้เลยใช่ป่ะฉันไม่มีสิทธิรู้เรื่องของนายเลยใช่ไหม?!” ฉันตะโกนใส่หน้าของเขาพยายามกลั้นน้ำตาที่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องร้องไห้
“...”
“เรื่องมันเป็นมายังไงฉันควรได้รู้นะเพราะว่าฉันคือคนที่กำลังเป็นเครื่องมือให้นายจัดการดาริน”
“เครื่องมืออะไรของเธอ? ไปกันใหญ่แล้วเพราะว่ามันไม่มีอะไรไงฉันแค่อยากดารินเลิกตามและตัดใจจากฉันเท่านั้นเองมันไม่มีอะไรมากกว่านั้นเลย” เขาบอกอย่างนั้นแต่ฉัน...
“ไม่เชื่อ”
“เทียนหอม!!” เขาตวาดฉัน
“อย่ามาตวาดใส่นะฉันไม่ชอบ!!” ฉันตะโกนใส่เขาบ้าง
“และคิดว่าฉันชอบเหรอวะ?! โดนเธอนั่งด่าอยู่เนี่ย!!ฉันก็ไม่ชอบให้ใครมาเสียงดังใส่เหมือนกันเพราะงั้นถ้าไม่ชอบให้ใครทำอะไรใส่ก็ไม่ควรทำนิสัยอย่างนั้นปะวะ?!”
“เออ! ฉันมันก็นิสัยเสียแบบนี้แหละชอบคนดีก็ไปคบยัยดารินนั่นดิ!!”
“จะประชดทำไมวะก็บอกว่าไม่ได้ชอบ ๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะพยายามเอาเธอออกไปจากชีวิตฉันทำไมวะ?!!!”
“ก็แล้วจะไปรู้ไหมละไม่บอกอะ!!!”
“แม่งเอ๊ย!!” ปึก! เขาทุบพวงมาลัยและออกรถทันทีแถมขับรถเร็วด้วยนะอยากตายหรือไง?!
บรื้นนนนนนนน!!!!
“พ่อตายหรือไงขับเร็วขนาดนั้นอะ?!” ฉันถามเขาไม่ได้กลัวหรอกนะว่าเขาจะขับรถเร็วเพื่อประชดฉันหรือว่าทำให้ฉันกลัวแต่ที่ด่าเพราะว่าฉันไม่อยากตายพร้อมเขา!! ไม่อยากเกิดพร้อมกันไม่อยากเกิดมาแล้วรู้จักกัน!!!
“เลิกด่าได้ไหมวะ?!”
“ก็ขับช้า ๆ สิ!! ถ้าอยากตายก็ตายไปคนเดียวไม่ใช่พาคนอื่นเขาเดือนร้อนไปด้วยและถ้ายิ่งไปช้าคนอื่นด้วยพวกเขาก็ต้องเดือนร้อน ถ้ามีคนตายขึ้นมาและเขาเป็นหัวหน้าครอบครัวใครสักคนครอบครัวเขาก็ต้องลำบาก! นายอยากเป็นคนที่ทำลายชีวิตครอบครัวคนอื่นหรือไง?!!”
“แม่ง! ทำไมเธอเป็นคนแบบนี้วะ...” เขาบ่นอะไรบางอย่างและยอมขับรถช้าลง
ร้านธันเดอร์บาร์
เอี๊ยด!
“ลงมาก่อน” เขาเจอรถหน้าร้านอาหารซึ่งจากชื่อก็น่าจะเป็นร้านของเขานั่นแหละ
“ฉันจะกลับคอนโด”
“เดี๋ยวทำงานแปบนึงกลับพร้อมกันลงมาจะกินข้าวไหมที่ห้องไม่มีอะไรกิน” ปึก! เขาบอกแบบนั้นฉันก็ต้องลงพร้อมปิดประตูเสียงดังและเดินนำเหมือนว่าตัวเองเป็นเจ้าของที่นี่
พรึ่บ!
“ร้านยังไม่เปิดครับ” แต่การ์ดตรงประตูร้านไม่ยอมให้ฉันเข้าไป
“จะเข้า!!” ฉันเดินชนมือของการ์ดพวกนั้นเข้ามาทันที ฉันมากับเจ้าของร้านนะเขาคงไม่ปล่อยให้ฉันโดนกระทืบหรอก
“คุณครับ!!!”
“ไม่เป็นไร! เธอมากับกู” เสียงธันเดอร์พูดกับลูกน้องของเขาฉันก็เดินสำรวจร้านเขาไปทั่วนั่นแหละ
“เป็นเด็กหรือไงอยู่ไม่สุข”
“เพราะวันนี้วันนี้พุธไง” ฉันตอบอย่างกวนตีนและเดินขึ้นไปที่ชั้นสองของร้าน
“ไอ้ช้าง!!” เสียงของเขาเรียกใครบางคน
“ครับ!!เฮีย!!” และผู้ชายคนหนึ่งก็วิ่งมาหามองฉันสลับกับธันเดอร์
“จะกินอะไรสั่งไอ้ช้างมัน” ธันเดอร์หันมาถามฉัน
“....” ฉันเงียบ
“เทียนหอมอย่าดื้อตอนนี้” เขากดเสียงต่ำใส่ฉัน เหอะ!! เพราะว่าอยู่ต่อหน้าของลูกน้องเลยทำเป็นเก่งหรือไง?
“เอาทุกอย่างในร้านนี้” ฉันสั่งออกไป
“เอาที่อยากกินและกินหมด”
“อยากกินทุกอย่างอะถ้าไม่เลี้ยงเดี๋ยวจ่ายเอง” ฉันกอดอกและมองส่วนคนที่ชื่อช้างก็มองเลิ่กลัก
“มึงเอาอะไรมาก็ได้ 2-3 อย่าง”
“โถ่! ไม่แน่นี้หว้า!” ฉันแกล้งพูดลอย ๆ
“เอามาก็กินไม่หมดทิ้งอีกเสียดายของ รู้จักคุณค่าหน่อยเทียนหอม” ทำมาเป็นบอกคนอื่นเชอะ! ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะกินหมดอยู่แล้วเพราะว่าจะแบ่งเก็บไว้และเอาไปให้เด็กที่บ้านเด็กกำพร้า
“อืม”
“เอาของไปที่ห้องทำงานกู” หมับ! เขาบอกกับช้างและจูงมือของฉันเดินไปที่ห้องทำงานของเขา
“เดินเองได้” ฉันบอกกับเขาแต่เขาไม่ฟังและพาเดินมาจนถึงห้องทำงานของเขา
ห้องทำงานธันเดอร์
ฉันมานั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ที่ห้องทำงานของธันเดอร์หลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้วไหนว่าทำงานหน่อยเดี๋ยวไงนี่มันนานแล้วนะ
“จ้องทำไม?” เขาพูดขึ้นเมื่อฉันมองเขามากเกินไป
“ทำงานนานมากทำไมไม่พาฉันไปส่งก่อน” ฉันถามเขา
“กลับไปก็เบื่อเปล่า ๆ”
“อยู่ที่นี่ก็เบื่อเหมือนกันนั่นแหละ เฮ้อออ~” ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่น อ่อ คิดออกแล้วว่าจะทำอะไรดี
“ก็หาอะไรทำไปก่อน”
“ฉันคิดออกแล้วว่าจะทำอะไร ^^” ฉันส่งยิ้มให้เขา
“?”
“ก็ในเมื่อนายด่าฉันเรื่องล้ำเส้นแล้วและเรื่องอะไรที่ฉันต้องยอมให้ด่าฟรีด้วยละไหน ๆ ก็ล้ำเส้นแล้วนิขออีกหน่อยแล้วกัน^^”
(ว่าไงเทียนหอม?) ปลายสายรับแล้ว
“สืบเรื่องของธันเดอร์กับดารินให้หน่อยสิเอาตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอกันเลยนะ”
“เทียนหอม!!!!”
- ผู้เขียน
