Chapter 8 ย้าย
1550 คำ
(เทียนหอม)
ฉันออกค้อน...
ส่วนเขาออกกระดาษ 0.0
“คะค้อนทุบกระดาษย่ะ!!” ฉันรีบบอกอย่างเจ้าเล่ห์
“อย่ามาเจ้าเล่ห์ยัยจิ้งจอก”
“งั้นเอาใหม่” ฉันบอกและทำท่าจะเป่าอีกรอบ
“ไม่เอา! ตาเดียวพอฉันไม่มีเวลามาเล่นด้วย” มันก็ต้องมีรอบซ้อมมือก่อนไหมละแหม!
“อีกรอบไม่ได้เหรอนะ ๆ นะคะธันเดอร์ พี่ฟ้าขา *0*” ส่งสายตาออดอ้อนเผื่อว่าเขาจะใจดียอมเป่าอีกรอบ
“ไม่เป่าเว้ย!!”
บรื้นนนน!!
ปึก!! เขาปฏิเสธและเหยียบเร่งอย่างเร็วทำให้ฉันหงายหลังไปทันที หนอย!!ไอ้สารเลวไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ!
“กรี๊ดดดดด!ไอ้ธัน!!!ระยำเอ๊ยยย!” บรื้นนนนน!!! เขายิ่งเหยียบคันเร่งเมื่อฉันด่าเขาได้คิดว่าฉันกลัวหรือไงและหลังจากขณะที่เขากำลังขับรถฉันก็จัดการด่าเขาตลอดทางแม่งซะเลย
“ไอ้ธันเดอร์!!นายคิดว่าแน่นักเหรอแค่รถเร็วฉันไม่กลัวหรอกเว้ย!!แน่จริงก็เอาให้มันเร็วกว่านี่สิ! ตายแม่งพร้อมกันนี่แหละ $%^$&%&^*&^*”
มหาวิทยาลัย T คณะนาฏศิลป์
เอี๊ยดดดด!!!
“เว้ย!!เธอแม่งเป็นผู้หญิงคนแรกเลยที่ฉันอยากต่อยปากพูดมากเหลือเกิน! เก่งเหลือเกินเนอะ!! ไปลงไปซะและไปเก็บของย้ายไปห้องฉัน!!!” เขากลับมาส่งฉันที่คณะแถมยังไล่ฉันลงจากรถอีกคิดว่าฉันอยากอยู่นักหรือไงวะ ปัดโธ่!!!
“รู้แล้ว!!นายก็เอาที่อยู่มาดิไม่บอกจะไปถูกไหมวะ?”
“เหอะ! ธาตุแท้เธอแม่งทรามอะ!”
“ฉันเลือกปฏิบัติและนายคือคนที่ฉันเลือกว่าจะปฏิบัติตัวทราม ๆ ใส่! แล้วนายก็ทรามเหมือนกันสมควรแล้วย่ะ!!!แบร่!!” หมับ! ฉันแลบลิ้นใส่เขา ๆ ก็เอามือมาจับลิ้นฉัน
“ว้าย!!ยี้สกปรกเค็มอะ >_วันต่อมา....
คอนโด TD
“วางตรงนั้นเลยค่ะพี่นั่นแหละ ๆ”
“พี่ค่ะ!!อันนั้นวางเบา ๆ หน่อย อย่า!!แรงเดี๋ยวแตกค่ะขอบคุณค่ะ” วันนี้เป็นวันที่ฉันต้องย้ายมาคอนโดของธันเดอร์และของฉันมันเยอะมาก!!!เพราะงั้นเลยต้องจ้างพนักงานขนของและฉันก็ต้องคอยกำกับไม่ให้เขายกเขาฉันรุนแรงเพราะว่ามันมีราคาแพงหรือไม่ก็ไม่สามารถหาซื้อได้แล้ว
“เสียงห่าอะไรวะ?!” ธันเดอร์เดินออกมาจากห้องหนึ่งน่าจะเป็นห้องนอนของเขานั่นเอง เขาเดินออกมาด้วยสภาพกางเกงนอนตัวเดียวไม่ใส่เสื้อและเหมือนว่าจะพึ่งตื่นซะด้วย
“ฉันเอง”
“มาทำไมวะ?” เขาทำหน้าไอ้ประสาทหลอนเอ๊ย!
“ฉันต้องย้ายมาอยู่กับนายลืมไปแล้วเหรอไอ้แก่เอ๊ย!” ฉันอธิบายสิ่งที่เขาถามออกมาอย่างโง่ ๆ เป็นคนชวนเองแท้ ๆ
“อ่อ ลืมแต่ว่าถ้าฉันแก่เธอก็แก่อายุเท่ากันเหอะ! แล้วจะทำอะไรก็เบา ๆ หน่อยคนจะนอนเว้ย!”
“บ่ายสองละจะนอนอะไรนักหนาฮะ!!เก็บไว้นอนตอนตายเถอะ!”
“ฉันจะตายพร้อมเธอ”
“รักฉันขนาดนั้นเลย?” ฉันกอดอกถามเขา
“เกลียด” ปัง! พูดแล้วก็ปิดประตูกลับเข้าห้องไป คิดว่าฉันชอบเขาหรือไงฉันก็เกลียดเขาเหมือนกันแหละเว้ย!!
“ฉันชอบนายมั้ง!!แหวะ!”
“เอ่อ...” เสียงของพนักงานขนของทำให้ฉันหันกลับไปสนใจ
“ค่าแงเท่าไหร่คะ?” ฉันถามและหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาเพื่อเอาค่าแรงให้พี่ ๆ เขา
“คนละ 500 ครับ”
“นี่ค่ะสองคนหนึ่งพัน แล้วก็ทิปพิเศษคนละสองร้อยห้าสิบขอบคุณมากนะคะ^^” ฉันจ่ายค่าแรงไปพันห้าก่อนจะส่งตัวของพี่ ๆ พนักงานออกไป ถึงแม้ว่าฉันจะนิสัยไม่ดีกับธันเดอร์แต่กลับคนอื่นฉันแสนดีเสมอแหละเพราะได้รับการสั่งสอนมาอย่างดีไงละ
“เฮ้ออ! ต้องจัดของอีกสินะ” ฉันมองข้าวของที่กองเอาไว้ก่อน และเดินเข้าไปในห้องที่น่าจะเป็นห้องของฉันก็นอนได้แหละดีนะที่ไม่ได้เป็นห้องเก็บของแต่เป็นห้องนอนจริง จะว่าไปมันก็เหมือนกันเพราะห้องฉันมีแค่ห้องนอนเดียวไม่ได้สองห้องนอนเหมือนเขา
“เปิดเพลงสักหน่อยดีกว่า..” การกระทำไวกว่าความคิดฉันจัดการเปิดเพลงเพื่อจัดห้องไปด้วยเพื่อสร้างบรรยากาศและเพลงที่ฉันเปิดคือ...
เพลงรำวงมารตาฐานไทย
~ งามแสงเดือนมาเยือนส่องหล้า เราเล่นกันเพื่อนสนุก ขอให้เล่นฟ้อนรำ งามใบหน้ามามาอยู่วงรำ เปลื้องทุกไม่วายระกำ เพื่อสามัคคีเอย ~
เปิดเพลงไปก็รำไปด้วยฉันไม่ได้เรียนนาฏศิลป์เพราะว่าทางบ้านเป็นราชวงษ์เก่าแก่หรืออะไรหรอกนะ ฉันเรียนเพราะว่าฉันชอบจริง ๆ และฉันก็อยากสืบสานประเพณีไทยด้วย ฉันชอบศิลปะมากไม่ว่าจะเป็นแขนงไหนการรำ การร้อง หรือว่าดนตรีไทยฉันก็เล่นเป็น การวาดรูปหรือแกะสลัดฉันก็สามารถทำได้เรียกได้ว่าหญิงไทยใจงามหาได้ไม่ยากคนนั้นคือฉันเอง
~ ยามกลางคืนเดือนหงาย เย็นอะไรก็ไม่เย็นจิต เย็นร่มธงไทย ปกไทยทั่วหล้า เย็นพระพายโบกพลิ้วปลิวมา
เท่าเย็นผูกมิตรไม่เบื่อระอา เย็นยิ่งน้ำฟ้ามาประพรมเอย ~
เพลงนี้ชื่อคืนเดือนหงายโดยเพลงรำวงมาตรฐานมี 10 เพลง 10 ท่ารำด้วยกัน
“ดวงจันทร์ขวัญฟ้า จันทร์ประจำราตรี...” ฉันร้องและรำตามเพลงที่เปิด
“เหี้ยยย!!ผีเข้าเหรอวะ?!” กึก!! เสียงของธันเดอร์ทำให้ฉันหยุดการรำและค้างท่าเอาไว้พร้อมกับหันช้า ๆ ไปมองหน้าของเขาอย่างโกรธแค้น
“เจ้า...ขวางการรำของข้า!!” ในเมื่อคิดว่าฉันผีเข้าก็จัดให้เลย
“ยะยัยเทียนไขฉันไม่เล่นนะเว้ย!!” เขาเป็นคนกลัวผีเหรอ??
“ลบลู่เหรอ?!! เจ้าตายแน่!!!” หมับ!!!ปึกก!!
“กรี๊ดดดด!!!ไอ้ธันเดอร์!” ฉันกำลังเข้าไปบีบคอแต่เขากลับถีบฉัน!! กระเด็นกลิ้งไปบนเตียงนอนเลย T0T
“คิดจะแกล้งฉันเหรอฮะฉันแค่แกล้งเล่นนิดหน่อยเอง ฉันไม่ได้กลัวผีหรอกเว้ย!!!” เขาบอกแต่หน้าตาเมื่อกี้ดูกลัวจริงนะคิดว่าฉันจะเชื่อหรือไง?
“อ่อเหรอจ้ะ!”
“แล้วเป็นบ้าอะไรเปิดเพลงรำฉันหลอนนะเว้ย!”
“แล้วไหนว่าไม่กลัว?” ฉันนั่งบนเตียงและถามเขา
“ไม่ได้กลัวแต่อยู่ ๆ ก็ได้ยินเพลงไทยเปิดใครจะไม่หลอนบ้างละวะเดินเข้ามาเธอก็รำอยู่อีก” เขาอธิบาย
“ไม่กลัวก็ไม่กลัวฉันแค่เหงาและเปิดเพลงฟังเท่านั้นเองแหละ”
“แล้วไม่ฟังเพลงอื่นวะ?”
“ก็ฉันชอบฟังเพลงรำวง เพลงพื้นเพลงหรือเพลงอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับความเป็นไทย” ฉันฟังในสิ่งที่ฉันชอบฉันผิดตรงไหนอะ?
“เฮ้ออ!อย่างเธอไม่ชอบรำวะ”
“แล้วฉันเหมาะกับอะไร?” ฉันเอียงคอถามเขา
“อืม...อืม...พวกการแสดงเพราะเห็นชอบตีสองหน้า”
“แต่ตอนนี้ขอตีหน้านายก่อนเถอะ!!” พรึ่บ!! ฉันลุกยืนบนเตียงและตี ๆ ใส่ตัวของเขา หนอย!!กล้ามาว่าฉันเหรอไอ้เลวเอ๊ยย!!!
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!
“โอ๊ยยย!!ยัยเทียนไข!”
“ฉันไม่ได้ชื่อเทียนไขย่ะ!!ไอ้ธันวาคม!!!” หมับ! เขาจับมือทั้งสองข้างของฉันเอาไว้เพื่อหยุดการโจมตีของฉัน
“ฉันก็ไม่ได้ชื่อธันวาคมเหมือนกันแหละ!” พรึ่บ!!! เขาผลักให้ฉันล้มลงและขึ้นคร่อมตัวฉันทันที
“อ๊ะ!! พิศวาสฉันขึ้นมาหรือไง?” ฉันถามเขาที่ตอนนี้หน้าของเราอยู่ใกล้กันมากเลย
“มองใกล้ ๆ แล้ว...” เขาขยับเข้ามาอีก
“ทะทำไม -////-”
“สิวเยอะเหมือนกันนะเนี่ย”
“ไม่มีย่ะ!!!” พลั๊ว!! ยกเข่ากระแทกที่เป้าของธันเดอร์
“อ๊ากกกกก!!!ยัย!!ยัยเทียนดับ!!” เขานอนกลิ้งบนเตียงและร้องอย่างเจ็บปวดแต่แค่นี้มันไม่พอหรอกต้องโดนมากกว่านี้
ตุบ!!!ฉันถีบเขาร่วงเตียงไป
“โอ๊ยยย!!เจ็บนะเว้ย!!”
“ถ้าทำแล้วไม่เจ็บฉันจะถีบทำไม?!” ฉันลุกไปเก็บของต่อปล่อยให้เขานอนกุมไข่อยู่อย่างนั้น
- ผู้เขียน
