8 | ภาขวัญ - ตรวจร่างกาย
1761 คำ
8
[ภาขวัญ]
ตรวจร่างกาย
"ภาขวัญ ฉันว่าแกเปลี่ยนชุดทำตัวให้แห้งก่อนนะ ป่วยมาจะลำบาก เรื่องอื่นเดี๋ยวค่อยคุยกัน พี่หมอกมาแล้ว"
"อืม"
ฉันรับคำในคอแล้วลุกขึ้นยืน จริงของใยไหมหากป่วยออดๆแอดๆฉันจะเอาแรงที่ไหนไปสู้กับคนป่าเถื่อนอย่างเขา ฉันจึงลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว และชุดเดรสสีขาวที่แขวนไว้ จากนั้นมองรอบๆห้องอย่างชั่งใจกลัวว่าจะมีกล้องติดอยู่
ซึ่ง... มีจริงๆ
มันติดอยู่ที่ชั้นส่องไปที่เตียง ฉันจึงใช้ผ้าขนหนูปิดไว้ ก่อนจะเปลี่ยนชุดใหม่เสร็จสรรพถึงดึงผ้าออกมาเช็ดผม แล้วเดินไปนั่งบนเตียง หนีตอนนี้ไม่ได้... งั้นรอเรือเทียบท่าค่อยคิดแล้วกัน
ว่าแต่ที่ไทยเป็นไงบ้างนะ...
ไลออนดรากอนคงวุ่นวายแน่ๆ
คิดถึงพี่ภาคิณ พี่พายุ ฉันน่าจะเชื่อฟังพี่ชายมากกว่านี้... ทั้งหมดมันผิดที่ฉันเอง
ฉันล้มตัวนอนยกแขนก่ายหน้าผาก เหนื่อยมากเพลียมากแต่หลับไม่ลงเลย และไม่รู้ที่สลบไปจนมาถึงตอนนี้มันผ่านมากี่วันแล้ว
สามชั่วโมงต่อมา...
'แกร๊ก'
ฉันลุกขึ้นนั่งทันทีเมื่อมีคนเปิดประตูเข้ามา พี่หมอก มาพร้อมสายรัดสีดำ และลูกน้องอีกสามคนถืออาวุธครบมือ
"ถึงแล้วครับ ขอแขนด้วย"
ฉันยกแขนทั้งสองข้างไปข้างหน้าก่อนที่จะถูกพี่หมอกดึงสายรัดมัดไว้แน่น ที่ยอมง่ายๆ เพราะฉันก็ต้องการเหยียบพื้นดินเหมือนกัน เผื่อว่าที่นั่นจะหาทางหนีได้ง่ายขึ้น
ฉันถูกพาตัวลงจากเรือขึ้นเรือเล็กเข้าฝั่ง ทะเลที่นี่สวยดีแต่คลื่นแรงไปหน่อย และตอนนี้ฉันไม่เห็นผู้ชายชื่อเอริคคนนั้นเลย พอได้เหยียบทรายก็มีคนในเกาะที่แต่งตัวคล้ายกันถืออาวุธพาฉันขึ้นไปบนบ้านหลังใหญ่
ตัวบ้านเป็นทรงลอฟท์ผสมโมเดิร์นผนังดำด้าน และเป็นลักษณะกล่องๆต่อชั้นขึ้นไป เราเข้ามาถึงกลางบ้านก่อน ก่อนที่ฉันจะถูกพาตัวไปทางขวาเดินผ่านทางเดินเกือบสองร้อยเมตร มีช่องแสงผ่านแค่นิดเดียวที่สำคัญมีประตูเหล็กทึบอีกทีและมีคนถือปืน AKA ยืนเฝ้า
"เอาของมาส่งคุณเอริค" พวกมันคุยกันเป็นภาษาอังกฤษ
หลังจากนั้นคนคุมประตูก็เปิดประตูให้เราเข้าไป ในนั้นเหมือนมีบ้านอีกหลัง มีครัว ห้องนั่งเล่น และที่สำคัญผนังอีกด้านคือกระจกที่เห็นวิวทะเลร้อยแปดสิบองศา
ว่าแต่ใยไหมไปไหนนะ ฉันไม่เห็นเธอเลย
"นั่งรอที่นี่ เดี๋ยวมีคนมาดูแล"
พี่หมอกว่าจบก็เดินออกไป ฉันนั่งมองรอบๆห้อง และลุกขึ้นไปมองที่กระจก ฝั่งนี้มีแต่ทะเลทั้งนั้น อีกฝั่งหลังบ้านเป็นอะไรนะ เป็นเมืองรึเปล่า เพราะของใช้ในนี้แพงๆทั้งนั้น ถ้าที่นี่เป็นเกาะจะขนมายังไง ขนาดโคมไฟพรมเช็ดเท้ายังแบรนด์ดังๆท็อปๆเลย
"สวัสดีค่ะคุณภาขวัญ"
ฉันหันขวับกลับไปทันที จนเห็นผู้หญิงวัยกลางคนหน้าจีนๆยืนอยู่ที่ประตู
"คุณเป็นใคร"
"ดิฉันเป็นหมอค่ะมาตรวจร่างกายให้คุณ เชิญห้องนี้ค่ะ" ฉันไม่เดินไป เพราะยังไม่ไว้ใจ
"จะตรวจอะไร ส่วนไหน ที่ฉันตกน้ำรึเปล่า?" เธอพยักหน้า
"ใช่ค่ะ ที่คุณตกน้ำ"
ฉันมองซ้ายขวาแล้วตัดสินใจเดินตามหมอเข้าไปในห้อง แต่พอเข้ามาแทบอยากจะเผ่นหนี ในนั้นนอกจากจะมีผู้หญิงสี่ห้าคนใส่ชุดดำถือปืน ยังมีเตียงขาหยั่ง และอุปกรณ์การแพทย์ครบด้วย
"ฉันไม่ตรวจ" ฉันว่าจบก็รีบเดินออกไป แต่ประตูถูกปิดต่อหน้าต่อตา และฉันถูกกระชากแขนกลับไปที่ขาหยั่งอย่างรวดเร็ว
"ปล่อยนะเว้ย!"
เมื่อฉันสะบัดจนแขนหลุดจากมือ ผู้หญิงตัวเท่าควายก็รุมจับแขนฉันใช้กำลังมากขึ้น พวกเธอแรงเยอะมาก สองคนหิ้วปีก อีกสองคนยกขาและวางฉันไว้บนขาหยั่ง
"กรี๊ดดดดดด"
พวกมันมัดแขนมัดขาทั้งสองข้างจนฉันขยับไม่ได้ จากนั้นหมอผู้หญิงก็ใส่ถุงมือนั่งลง อีกคนถกกระโปรงเดรสสีขาวฉันขึ้น อีกคนยืนยื่นอุปกรณ์ช่วยหมอ ฉันทำได้แค่ผงกหัวและสบถคำด่าพวกหล่อนเป็นภาษาอังกฤษเท่านั้น
แค่ตกน้ำทำไมต้องส่องจิ๋มด้วย!
"ไม่เคยมีเพศสัมพันธ์มาก่อนเหรอคะ"
"ใช่ จะตรวจตรงนั้นทำไม ปิดของฉันเดี๋ยวนี้นะ!"
"ไปเรียกคุณเอริคเข้ามา" ฉันเบิกตาโตมองตามหลังคนที่เดินออกไป พยายามจะหุบขาจนตัวบิดหมอก็ไม่เห็นใจฉัน แค่ขยับเก้าอี้ออกราวกับรออะไรสักอย่าง
"ให้ผู้ชายเข้ามาได้ไง ปล่อยฉันออกไปนะเว้ย! ฟัค!"
"ช่วยอยู่นิ่งๆด้วยค่ะ"
"ไม่"
"คุณภาขวัญคะ"
"ม่ายยยยย!"
ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว สภาพตอนนี้ควรให้ผู้ชายเข้ามาที่ไหน ขาสองข้างฉันยังกางอยู่บนขาหยั่ง มันทุเรศที่สุด
"ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้ ถ้าฉันหลุดไปได้ฉันจะตามฆ่าพวกเธอทุกคนรวมถึงหมอด้วย!"
"คุณเอริคมาแล้วค่ะ"
ฉันหันขวับไปที่ประตูใจตกลงที่ตาตุ่ม เพราะหลังจากที่ประตูถูกเปิดหัวหน้าโจรก็เดินเข้ามา โชคดีที่เขาเดินเข้ามาคนเดียวและโชคดี...
ไม่! อย่าไปตรงนั้น!
ตอนแรกนึกว่าหมอจะเรียกมาคุย แต่เขาดันเดินล้วงกระเป๋าไปอยู่ตำแหน่งเดียวกันกับหมอ และมองกลางหว่างขาฉัน!
"เธอบริสุทธิ์ ไม่น่าจะมีโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ส่วนไข่ตก... จริงๆแล้วคุณเอริคไม่จำเป็นต้องรอวันนั้น ไข่ไม่ตกก็สามารถท้องได้ แต่แค่มีโอกาสติดน้อยกว่าเท่านั้น ทางแก้คือทำบ่อยๆค่ะ"
ฉันส่ายหน้ารัว ไม่ มันต้องไม่เป็นแบบนั้น สายตาเขาที่มองมาทำให้ฉันรู้เลยว่าเรื่องระยำตำบอนต้องเกิดในไม่ช้า มันทั้งร้ายกาจและเต็มไปด้วยจุดประสงค์ทราม
จนร่างสูงเดินมาหาฉันแล้วโน้มลงมาใกล้ๆ ฉันดิ้นสุดชีวิต อยากตบหน้าขาวๆนั่น แต่ก็ทำได้แค่คิดและกัดฟันกรอด
"อาบน้ำ แต่งตัว แล้วไปเจอกันบนเตียง"
"ไปตายซะ! ฉันไม่มีวันนอนกับโจรอย่างแกหรอก"
'เพียะ!'
หน้าฉันหันไปตามแรงตบ แต่ไม่ใช่เขาทำ เป็นลูกน้องผู้หญิงที่ยืนอีกฝั่งต่างหาก
"เธอว่าคุณเอริคค่ะ ฉันปล่อยไว้ไม่ได้" เขาปรายตามองด้วยหางตาแล้วดึงปืนที่เหน็บเอวออกมาจ่อหน้าผากเธอทันที
'ปัง!'
ทุกคนในห้องมองร่างผู้หญิงคนนั้นร่วงลงสู่พื้น เลือดสีแดงฉาดติดเต็มผนังไหลลงมาเป็นทางยาว
"จัดการศพ และจัดการผู้หญิงคนนี้"
"ค่ะคุณเอริค"
ทุกคนทำตามคำสั่งเขาอย่างดี ฉันเป็นทายาทมาเฟียเห็นเรื่องฆ่าแกงเป็นเรื่องปกติ แต่ไม่เคยเห็นการตัดสินโทษที่เด็ดขาดเลือดเย็นขนาดนี้มาก่อนเลย ผู้หญิงที่ตบฉันร่วงตุ๊บไปต่อหน้าต่อตา และเขาก็แค่เดินออกไปราวกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
"อย่าขัดขืนเลยนะคะ ไม่อย่างนั้นคุณเอริคจะทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะคุณ"
หมอบอกฉันและมองมาตาละห้อย ฉันได้แต่ถอนหายใจ ถามว่าจะยอมไหม? ไม่มีทาง แต่ตอนนี้แค่อยากอาบน้ำเพราะเหนียวตัว และเลือดผู้หญิงคนนั้นก็กระเซ็นมาโดนตัวฉันด้วย
ฉันถูกพาเดินเข้าไปด้านในลึกเข้าไปอีก ทางเดินวิวดีประหนึ่งรีสอร์ตสิบดาว เป็นกระจกทอดยาวและข้างๆคือวิวทะเล หึ ผู้ก่อการร้ายมันรวยจากการก่นฆ่าคนบริสุทธิ์ และเรียกค่าไถ่สินะ ไม่กระด้างกระเดื่องกับชีวิตตัวเองรึไง
"ชุดของคุณอยู่ในห้องน้ำ มีเวลาอาบน้ำสิบห้านาที"
"ทำไมต้องสิบห้านาที" ฉันหันไปถามลูกน้องผู้หญิงของเขา หน้าตาเป็นยังไงไม่รู้เลยเพราะทุกคนปิดหน้ารวบผมเหลือแค่ตาเท่านั้น
"นานกว่านี้คุณเอริคจะไม่พอใจ"
"ช่างหัวเขาสิ"
"เข้าไปเถอะค่ะ เชิญ"
ฉันถูกดันหลังเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูขังไว้ พอเข้ามาไม่ได้สนใจอ่างจากุชชี่ขนาดใหญ่ ห้องน้ำสวยโอ่อ่านี่เลย มองหาช่องหน้าต่างและทางหนี และที่สำคัญหาของมีคมพวกมีดโกนหนวดเอาไว้ป้องกันตัวเอง
แต่ห้องน้ำนี้เอี่ยมราวกับไม่เคยมีคนใช้มาก่อน สบู่เหลว ยาสระผม โฟมล้างหน้า แปรงสีฟันอย่างละหนึ่งชิ้น และของทุกๆอย่างยังไม่ถูกแกะจากบรรจุภัณฑ์ด้วยซ้ำ
จะหนียังไงดีนะ ถ้าอาบน้ำเสร็จ... ฉันต้องถูกส่งไปเป็นอาหารหมาชื่อเอริคแน่ๆ
เขาว่ากันว่าคนเรามักคิดอะไรออกเวลาอาบน้ำ ฉันจึงตัดสินใจถอดเสื้อผ้าแล้วเดินไปเปิดน้ำยืนใต้ฝักบัว และใช่ค่ะ... ไม่ถึงนาทีไอเดียก็ปิ๊งขึ้นมาเลย ถ้าฝืนใจนอนกับเขาให้ตายใจ และลอบฆ่าเวลาหลับล่ะ?
โอ๊ย! ทำไม่ได้ ทำไม่ลง! ถ้าทำแบบนั้นหนีออกมาเจอลูกน้องเขาอีก ฉันก็ตายตามไปติดๆสิ
ฉันบีบยาสระผมรีบอาบน้ำให้เสร็จ ขยี้หัวแรงๆเผื่อจะนึกอะไรออกบ้าง แต่สักพักมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นจนต้องหยุดชะงัก
'แกร๊ก'
เสียงเปิดประตู
"ใครน่ะ!" ฉันถามแล้วรีบลนลานล้างฟองบนหัวตัวเอง และถึงขั้นฝืนเปิดตามองผ่านน้ำไปที่ประตูด้วยตาพร่ามัว ทรงผมแบบนั้น... ขาว จมูกโด่ง ใส่ชุดคลุมอาบน้ำสีดำ
ใช่!
"ออกไปนะ!" สองมือฉันรีบกอดอกตัวเองและนั่งลงอำพรางช่วงล่าง แต่เขาฟังที่ไหน เดินมาหาฉันแล้วฉุดแขนยืนขึ้นจนเกือบลื่นล้ม
"ว้าย!"
เมื่อฉันอยู่ใต้อาณัติอย่างจำนน มือหนาก็บีบแก้มฉันแล้วหยิบขวดแก้วเล็กๆจากกระเป๋าเสื้อขึ้นมากรอกน้ำบางอย่างใส่ปากอย่างรวดเร็ว
"อื้อออออ!"
"กลืน"
- ผู้เขียน
