รชนิชลไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนและมันทำให้คาร์ลอสงุ่นง่านชั่วขณะ ความรู้สึกบางอย่างทิ่มทะลุขึ้นมาจากเบื้องลึกที่ไหวยวบ มันทำให้อารมณ์ดิบเถื่อนของเขาดิ่งลงต่ำแต่ก็เพียงชั่วขณะก่อนที่ความเดือดดาลจะกลับเข้ามาแทนที่อีกครั้ง
“นีนี่...เราต้องพูดกันให้รู้เรื่องก่อน!”
เขาพูดด้วยเสียงดุดันแล้วดึงไหล่บางของร่างเล็กที่นอนคู้ตัวเหมือนกุ้งหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา รชนิชลหมดเรี่ยวแรงจะขัดขืน ร่างกลมกลึงหันกลับมาตามแรงดึงของมือหนาที่ทำเหมือนเธอเป็นตุ๊กตาปราศจากความรู้สึก คาร์ลอสชะงักไปชั่วเสี้ยววินาทีเมื่อใบหน้าหวานที่มีเหงื่อหยดเล็กเกาะพราวบนหน้าผากหันกลับมายังเขา เรือนผมยาวสยายแผ่ไปบนที่นอนที่เรี่ยอยู่บนแก้มซีดเผือด
ความเหนื่อยล้าฉายอยู่ในแววตาสีน้ำตาลคู่นั้น รชนิชลทำได้อย่างเดียวคือยกแขนทั้งสองขึ้นปกปิดทรวงอกขาวสล้างที่กระเพื่อมขึ้นลงเหมือนเธอหอบเหนื่อยจากการเดินทางไกล หญิงสาวเม้มปากเข้าหากันแน่นจนกลี
