“แสดงว่าคุณก็ไม่ปฏิเสธใช่มั้ยคะ ถ้าเงินห้าสิบล้านดอลล่าห์จะแลกกันได้กับอิสรภาพของพี่วี...ไม่แน่หรอกนะคะ ฉันอาจจะใช้วิธีการหาเงินอย่างที่คุณช่วยแนะนำมาก็ได้”
พูดจบร่างเล็กก็ลุกจากเก้าอี้และหันหลังให้แต่ยังไม่ทันจะก้าวขาออกไปก็ถูกกระชากไหล่จนเซกลับเข้าไปชนอกกว้าง
“คาร์ล...นี่คุณจะทำอะไร!”
หญิงสาวร้องเสียงดังขณะที่ใบหน้าคร้ามเข้มก้มลงต่ำพร้อมมือหนาหนักที่บีบไหล่เธอไว้แน่นเหมือนคีมเหล็ก นัยน์ตาสีอำพันดุดันราวกับถูกสุมไฟ คาร์ลอสขบกรามแน่นและเค้นเสียงหน่วงผ่านลำคอที่กดเกร็งจนเห็นเส้นเอ็นปูดโปน
“อย่าอวดดีอวดเก่งให้มากนักเลยนีนี่ !...คุณคงลืมไปแล้วว่าตอนนี้คุณอยู่ในฐานะที่จะไปเสนอตัวให้ใครที่ไหนไม่ได้นอกจากต้องเป็นนางบำเรอให้ผมคนเดียวเท่านั้น”
“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ฉันจะออกไปตามหาพี่วีตามคำสั่งของคุณ”
“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น...มานี่!”
“คาร์ล!”
รชนิชลร้องเสียงหลงเมื่อถูกคนตัวใหญ่กอดรัดและบีบบังค
