“ใช่...นีนี่...ผมมันคนใจร้าย...แต่รู้เอาไว้...ผมร้ายได้มากกว่าที่คุณคิด!”
โดยไม่ทันได้ตั้งสติชายกระโปรงลายสีหวานก็ถูกเลิกขึ้นสูง มือแกร่งข้างหนึ่งจ้วงลึกเข้าไปก่อนกระชากแพนตี้ลูกไม้ลงมากองที่ปลายเท้าเรียวเล็ก หญิงสาวพยายามเบียดต้นขาเข้าหากันแต่ก็ไม่ทันมือแกร่งที่ล้วงเข้าไปถึงกลีบผกา
“คาร์ล!...อย่านะคะ”
“คุณห้ามผมไม่ได้หรอกนีนี่...บอกแล้วยังไงว่าอย่ายั่วให้ผมโกรธ คนเราเวลาโกรธน่ะทำเรื่องร้าย ๆ ได้ทั้งนั้น”
“ปล่อยนะ!”
เสียงตะโกนของหญิงสาวดูเหมือนจะเบายิ่งกว่าลมหายใจของเขาเสียอีก คาร์ลอสไม่ฟังเสียงและไม่รู้สึกเจ็บเมื่อรชนิชลจิกปลายเล็บลงบนหัวไหล่ของเขาอย่างแรง ชายหนุ่มฝังจมูกลงที่ซอกคอของร่างน้อยที่นั่งอยู่บนเก้าอี้และพยายามสะบัดหน้าไปมา ทว่าถึงยังไงก็ไม่พ้นริมฝีปากร้ายที่บดเบียดและฉกปลายลิ้นดูดเสียงกรีดร้องแหลม ๆ นั่นไว้เสียสิ้น
“อื๊อ...อื๊อ”
เขาปล่อยให้เธอร้องครางในลำคอขณะตวัดแขนทรงพ
