เสียงนั้นเหมือนหงุดหงิด คาร์ลอสผละจากร่างเล็กที่รีบหยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้นห้องขึ้นมาปกปิดสัดส่วนโค้งเว้าดึงดูดบนเรือนกายขาวผ่องที่กำลังท้าทายสายตาอย่างทุลักทุเลขณะที่เขายืนขึ้นและทำให้มองเห็นทุกสัดส่วนของความเป็นชายชาตรีต่อหน้าหญิงสาว
รชนิชลแสร้งมองไปทางอื่นทั้งที่หัวใจของเธอตอนนี้ราวกับมันร่ำร้องหาเขา มันปรารถนาให้แขนทรงพลังนั้นโอบกอด กล้ามเนื้อกำยำแนบสนิทกับทุกตารางนิ้วบนตัวเธอ แต่สิ่งที่หญิงสาวทำได้กลับเป็นการผลักไสเขาออกห่างด้วยการเบือนหน้าราวกับว่าไม่อยากสบนัยน์ตาสีอำพันเข้มคมปลาบด้วยความรู้สึกลึก ๆ บางอย่างที่ยากจะอธิบาย เสียงระบายลมหายใจหนักดังมาจากร่างสูงใหญ่เปลือยเปล่าที่ยังยืนจ้องมองหญิงสาวราวกับไม่หยี่หระต่อสิ่งใด
“นีนี่...คุณต้องการให้มันเป็นแบบนี้แต่แรกแล้วไม่ใช่หรือ?”
คำถามนั้นทำให้หญิงสาวกล้าหาญที่จะเอียงหน้ากลับมามองเขา เธอไม่ได้คิดไปเองว่าเห็นความเจ็บปวดวาบขึ้นมาจ
