KUNPOL TALK
ผมเดินสะลืมสะลือเหมือนคนเมาขี้ตาลุกจากที่นอน ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวได้ตามปกติ แต่ก็ยังมีอาการเวียนหัวเล็กน้อย ล่าสุดต้องพึ่งเจลลดไข้แปะหน้าผาก เพราะอยากให้หายไวๆ ไม่งั้นงานค้างบานแน่นอน
เดินออกมาจากห้องนอนผมก็แยกยิ้มให้ภาคชวินทร์ ก่อนจะก้มหน้าสไลด์จอโทรศัพท์มือถือดูไลน์กลุ่ม
“เหี้ย” ผมร้องเหี้ยแบบชัดถ้อยชัดคำ เบิกตาโตจนแทบจะทะลักเบ้า หลังเห็นการแจ้งเตือนยอดเงินเข้าบัญชีเป็นจำนวนเงินสองแสนบาท
ศูนย์ห้าตัวไม่ผิดเพี้ยน ตัวเลขหกหลักที่เป็นเงินเข้าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี่เอง
“คุณภาค”
“หืม”
“นี่มันอะไรหรอครับ”
ไข้แทบจะกระเจิงหายไปพร้อมกับสติสตางค์ ผมเดินจ้ำอ้าวตรงเข้าไปหาคนตัวสูงแล้วหันมือถือให้ดู
“สะ.. สองแสนนี่มันอะไรกันครับ โอนผิดหรอ”
“หายไข้แล้วก็โวยวายเลยหรือไง”
“สองแสนนี่คือ..”
“ค่าทำขวัญที่ทำนายป่วย”
ผมอ้าปากหวอมองคนตรงหน้าตาไม่กะพริบ เจ้าตัวยกยิ้มมุมปาก ขณะที่ถ
