"เธอว่าอะไรนะ" นับดาวหันไปถาม อุ๋มที่ยืนกอดอกเชิดหน้ามองเธอ
"คุณพอสเขากอดฉัน....เขาหอมแก้มฉัน"
"...." ทำไมลุงพอสไม่บอกเรื่องกับฉัน
"ถ้าฉันเจอลุงพอสเร็วกว่านี้ล่ะก็"
"...."
"เธอคงเป็นแค่ทางผ่าน" อุ๋มเหยียดยิ้ม นับดาวนับถึงสามในใจเธอแกล้งไม่สนใจแล้วทำอาหารต่อแต่อุ๋มกับปัดข้าวของลงพื้น
"ทำบ้าอะไรของเธอ" นับดาวตวาด
"มันหน้าที่ของฉัน...แกกลับมาทำไม....ทุกอย่างในบ้านหลังมันคือหน้าที่ของฉันรวมทั้งคุณพอสที่ฉันจะต้องดูแลด้วย" อุ๋มผลักอกนับดาว
"เธอหูหนวกเหรอลุงพอสก็บอกชัดเจนแล้วว่าให้เธอทำอะไรและที่สำคัญ...อีกไม่กี่วันเธอจะต้องไปทำงานที่อื่น"
"ฉันไม่ไป...ฉันจะอยู่ที่นี้เพื่อแย่งผู้ชายของเธอ" อุ๋มบอกหน้าด้านๆนับดาวกำหมัดแน่น
"แต่เธอต้องไป!" กึก นับดาวหันไปมองที่บันได อุ๋มรีบปรับสีหน้าเธอยื่นเท้าไปเขี่ยเศษจานที่แตกแล้วเหยียบจนมันเลือดออก ก่อนจะแกล้งล้มลงต่อหน้าเขา
"โอ๊ยนับดาวทำไมเธอต้
