9 ช่วยหนูด้วย....
1420 คำ
[ Talk ขุนเขา]
ตอนนี้ผมกับแม่ใหญ่กำลังนั่งรอเด็กนั่นอยู่หน้าห้องตรวจ ไม่รู้ทำไมเธอเข้าไปนานขนาดนั้น ผมอยากจจะกลับคอนโดไปหาเส้นด้ายใจจะขาดแล้ว ผมแทบไม่อยากจะทิ้งด้ายไว้คนเดียวนานๆเลย
ผมรู้ว่าเรื่องที่ผมถูกแม่ใหญ่บังคับให้รับผิดชอบเด็กนั่น ถ้าเส้นด้ายเธอรู้เธอคงจะไม่รู้สึกอะไร เพราะผมไม่ใช่ไอ้ป่า ผมไม่ใช่คนที่เธอรัก แต่ผมแม่งโครตรักด้ายเลย ไม่รู้ว่าคืนนั้นผมพลาดได้ไง เกลียดตัวเองชิบหาย
“พรุ่งนี้เดี๋ยวแม่กับพ่อจะกลับออสเตรเลีย แล้วจะรีบกลับมาไทย มาเตรียมงานแต่งให้แก”
“ผมไม่อยากแต่ง แค่รับผิดชอบแล้วไม่ต้องแต่งไม่ได้หรอครับ”
“อะ โอ้ยยย!!....”
พอผมพูดจบ แม่ใหญ่ก็บิดแขนผมอย่างแรง จนผมแหกปากร้องลั่นหน้าห้องตรวจ ผมผิดขนาดนั้นเลยหรอวะ ก็ผมไม่อยากแต่ง ให้รับผิดชอบ ให้ส่งเสียดูแลพอได้ แต่ถ้าถึงขั้นแต่ง แล้วด้ายล่ะ ผมอยากแต่งงานกับเส้นด้ายแค่คนเดียว
ทั้งที่ผมมีอะไรกับเส้นด้ายออกจะบ่อย และที่สำคัญผมไม่เคยป้องกัน ทำไมเส้นด้ายไม่ท้อง แต่กลับยัยเด็กวีนัส พลาดไปเอาแค่ครั้งเดียว ตอนเมาด้วย ดันท้องเฉย
“ถึงแกจะไม่ตั้งใจ ถึงจะพลาดยังไงแกต้องรับผมชอบขุนเขา”
“ชีวิตแกเคยเจอหน้าแม่หรือเปล่า แกก็น่าจะรู้ดีกว่าการที่เกิดมาในครอบครัวที่ไม่ได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตามันเป็นยังไง”
“ผมก็มีแม่ให้ใหญ่นี่ไง” ผมพูดพลางยิ้มหวานให้แม่ใหญ่
“มันเหมือนกันที่ไหน แกชอบเถียงแบบนี้แม่จะเร่งงานแต่งให้เร็วดีมั้ย”
“ผลตรวจยังไม่ออกเลยนะครับ !!” ผมรีบพูดท้วง มันแปลกมากที่แม่ใหญ่จะต้องการให้ผมเเต่งงานกับเด็กนั่นเร็วๆ ปกติแม่ใหญ่จะไม่ค่อถูกชะตากับผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตผมกับไอ่ป่าสักเท่าไหร่ ยกเว้นเส้นด้าย
“เคลียร์กับหนูด้ายสะนะ ฉันไม่อยากให้มามีปัญหาวันแต่ง”
“.....”
“ถึงยังไงแกก็หนีความจริงไม่พ้น ว่าแกกำลังจะมีภรรยาและกำลังจะเป็นพ่อคน”
“.....” ผมเงียบไม่ตอบอะไร ทำได้แค่ถอนหายใจออกมาจนนับครั้งไม่ถ้วน
[ Talk วีนัส ]
“งะ งั้นก็ไม่ต้องตรวจก็ได้นะคะ พะ พอแค่นี้ดีกว่า”
ฉันก้มหน้าตอบพี่หมอ หลังจากคำตอบของฉัน ฉันก็ได้ยินเสียงของพี่หมอถอนหายใจออกมาเบาๆ
“จะไม่ตรวจได้ยังไง” พี่หมอถามเสียงเรียบ
“เราเป็นอะไร ทำไมเอาแต่ก้มหน้าก้มตา มีอะไร กลัวพี่งั้นหรอ จะเปลี่ยนหมอมั้ยล่ะ ถ้าไม่อยากมองหน้าพี่ขนาดนั้น
“มะ ไม่นะคะ ไม่เปลี่ยน” ฉันรีบเงยหน้าขึ้น แล้วส่ายหน้ารัวๆ
“อื้ม งั้นพี่ตรวจเลือดเราเลยก็แล้วกัน จะได้เสร็จเร็วๆ พ่อของลูกเราคงกำลังรออยู่”
พี่หมอยืนขึ้นเต็มตัว สายตาก้มมองฉันก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น ฉันค่อยๆเม้มปากเข้าหากันแน่น มือของฉันค่อยๆบีบรัดเข้าหากัน ตอนนี้มันรู้สึกหนักอึ้งไปทั้วหัว ถ้าตรวจเลือดยังไงฉันก็ไม่รอดแน่ๆ ฉันต้องบอกความจริง และขอให้พี่หมอช่วย แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะยอมช่วยมั้ย ถ้าไม่ช่วยฉันก็ต้องติดคุกนั่นแหละ
“มะ ไม่ต้องต้องแล้วค่ะ”
พี่หมอที่กำลังหันหลังให้ เหมือนหาอะไรอยู่สักอย่าง หันหน้ากลับมามองหน้าฉันอย่างแปลกใจ
“ทำไม แม่แฟนเราให้ตรวจนะ”
“นะ หนูไม่ได้ท้องค่ะ...” ฉันกลั้นใจพูดออกไป ก่อนจะก้มหนลงต่ำหลบสายตาของพี่หมอ
“หมายคามว่าไง ถ้าไม่ได้ท้อง แล้วผลตรวจ....”
“หนะ หนูขอฉี่คนอื่นมาตรวจค่ะ”
พอฉันพูดจบพี่หมอจากที่กำลังยือยู่ก็รีบนั่งลงทันที พี่หมอมองหน้าฉัน แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย
“เรื่องมันเป็นยังไง ไหนลองบอกพี่มาหน่อยวีนัส!!”
“ถ้าหนูพูดไป พี่หมอสัญญากับหนูได้มั้ยว่าจะไม่บอกใคร”
“....”
“สัญญาได้มั้ยว่าจะช่วยหนู หนูหมดหนทางแล้วจริงๆ”
“อื้ม พูดมาสิ พี่รอฟังอยู่ ?”
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเล่าทุกอย่างให้พี่หมอภาคฟัง ฉันพยายามข่มเสียงที่สั่นเครือของตัวเองเอาไว้ พยายามข่มต้ำตาของตัวเองเอาไว้ แต่มันทำไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ พอคิดว่าแม่กำลังนอนรอให้ฉันเอาเงินไปรักษาอยู่ น้ำตาฉันมันก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“ค่ารักษาเท่าไหร่ พี่จะออกให้” หลังจากฉันเล่าเรื่องทั้งหมดออกไปจนจบ พี่หมอก็รีบถามขึ้นทันที
“มันไม่ทันแล้วค่ะ ฮึก...”
“หนูตัดสินใจไปแล้ว ฮึก...”
“แล้วพี่ต้องช่วยเราโกหกงั้นหรอ ทั้งที่เราก็รู้ว่าพี่ชอบเราขนาดไหนวีนัส” พี่หมอตอบกลับอย่างหัวเสีย
“นะคะ หนูขอร้อง ช่วยหนูได้มั้ยแม่หนูกำลังแย่ หนูโกหกเขาไปแล้ว ถ้าย้อนเวลาหลับไปได้หนูคงไม่ทำ ฮึก...’’ฉันก้มหน้าร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างหนัก
“ยังไงสักวันเขาก็ต้องรู้ว่าเราไม่ได้ท้อง !!!”
“.....”
“ทำไมจะทำอะไรไม่คิดจะปรึกษาพี่เลยวะ มากรุงเทพก็ไม่อกพี่สักคำ”
“....”
พี่หมอกำหมัดแน่นพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ
“เอาเถอะ พี่จะช่วย แต่เราต้องสัญญาว่าถ้าเราได้เงินไปรักษาแม่แล้วเราจะขอแยกอยู่กับไอ้นั่น พี่จะเป็นคนไปขอดูแลเราจากมันเอง !!”
“พะ พี่หมอ....” คำพูดของพี่หมอ มันยิ่งทำให้ฉันหนักใจยิ่งกว่าเดิมอีกตอนนี้ นอกจากแม่ที่กำลังแย่ ก็ฉันนี่แหละ
ฉันเลือกอะไรไม่ได้เลย นอกจากต้องยอมรับข้อเสนอของพี่หมอ มันก็ดีที่ฉันต้องหลุดพ้นจากคนเย็นชาอย่างพี่ขุนเขา แต่ฉันไม่ได้รักพี่หมอ ฉันเห็นพี่หมอเป็นแค่พี่ชายคนหนึ่งก็แค่นั้น
หลังจากฉันยอมทำตามข้อตกลงของพี่หมอ พี่หมอก็ออกไปตรวจครรภ์ให้ฉัน ในใบนั้นระบุไว้ชัดเจนว่าฉันกำลังตั้งครรภ์อยู่จริงๆ ก่อนฉันจะออกจากห้องตรวจพี่หมอภาคได้ขอเบอร์ของฉันไป ฉันก็ให้ไป เพราะยังไงครั้งนี้พี่หมอภาคก็มีพระคุณกับฉันมาก
พอคุณแม่ของพี่ขุนเขากับพี่ขุนเขาได้อ่านใบผลตรวจของฉัน ทั้งสองก็เงียบไม่พูดอะไร และพาฉันกลับบ้านบ้านของพี่เจ้าป่า
@ภายในบ้าน
“เธอรีบแต่งหรือเปล่า หรือจะรอคลอด ?” คุณแม่ของพี่ขุนเขาหันมาถามฉัน
“รีบค่ะ” ฉันตอบไปแบบไม่ต้องคิดอะไรเลย ฉันต้องการจะใช้เงิน และต้องการจะไปจากที่นี่เร็วๆ
“งั้นหลังจากฉันกลับมาจากออสเตรเลีย ฉันจะไปคุยเรื่องค่าสินสอดกับครอบครัวเธอ”
“เอ่อ คือ ทางบ้านหนูร้อนเงินมากตอนนี้.....”
“อื้ม จะเอาเท่าไหร่ก่อน กว่ามาสิ ฉันให้เธอได้แค่ครึ่งเดียว”
ฉันคลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ ได้ครึ่งเดียวก็ยังดี อย่างน้อยๆจ่ายหมอไปครึ่งหนึ่งก่อนหมอคงจะยอมผ่าตัดให้
“ที่เหลือหลังคลอดฉันจะจ่าย”
เฮือก!! ละ หลังคลอด งะ งั้นหรอถึงจะจ่ายครบ มันเป็นค่าสินสอดไม่ใชหรอ
“เธอบอกตาขุนไปแล้วกันนะว่าจะเอาไปล่วงหน้าก่อนเท่าไหร่ ฉันรีบไปธุระ” พูดจบคุณแม่ของพี่ขุนเขาก็เดินออกไป
ตอนนี้ภายในบ้านเหลือแค่ฉันกับพี่ขุนเขาอยู่กันแค่สองคน
“ดูเธอจะหิวเงินมากเลยนะ ออกตัวสะแรงเชียว กลัวไม่ได้เงินขนาดนั้นเลยรึไง” พี่ขุนเขาหันมาจ้องหน้าฉันตาเขม่ง พร้อมกับคำพูดที่แสนจะดูถูก
มันก็ไม่ผิด เขาไม่ได้ผิดที่จะพูดอะไรแบบนี้ เพราะฉันทำให้เขาว่าได้เอง
- ผู้เขียน
