8 ถอนตัวไม่ได้
1295 คำ
@โรงพยาบาล
ในตอนแรกที่ฉันคิดว่าฉันจะหนีเมื่อมาถึงโรงพยาบาล แต่มันกลับไม่ได้เป็นแบบที่ฉันคิดเอาไว้ เพราะนอกจากคุณแม่กับพี่ขุนเขาจะมาด้วยแล้ว ยังมีลูกน้องตามประกบหลังมาด้วย
ในใจของฉันตอนนี้มันกลัวมาก กลัวทุกอย่าง จะบอกความจริงก็กลัว จะไปตรวจก็กลัว ยังไงฉันก็ต้องโดนจับติดคุกแน่ๆ แล้วถ้าฉันติดคุกป้านิ่มจะเอาเงินที่ไหนไปรักษาแม่ แม่ฉันจะเป็นยังไง
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะไม่รีบตัดสินใจอะไรแบบนี้เลย ถอยก็ไม่ไดแล้วด้วย
คลืด~ เสียงประตูห้องตรวจเลื่อนออก พร้อมกับพยาบาลที่เดินออกมายืนหน้าห้อง พยาบาลก้มลงอ่านเอกสารอะไรสักอย่าง
“เชิญนางสาว วีนัส เข้ามาที่ห้องตรวจค่ะ “
เฮือก!! ทะ ทำไมมันถึงคิวฉันเร็วขนาดนี้เนี่ย มานั่งยังหายใจหายคอไม่ทั่วท้องเลย
“เธอไม่ได้ชื่อวีนัสรึไง !!” พี่ขุนเขาที่กำลังนั่งกอดอกอยู่หันหน้ามามองฉันตาเขม่ง
“ค่ะ ค่ะ“ ฉันสะดุ้งตัวเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้างึกงึกตอบ
“ถ้าใช่ชื่อเธอ แล้วเธอจะนั่งอยู่ทำซากอะไร” น้ำเสียงที่แสนจะหงุดหงิดพูดบอกฉันอย่างคนที่ไม่ชอบใจ
ฉันค่อยๆเม้มปากเข้าหากันแน่น และลุกขึ้นเดินตามคุณพยาบาลเข้าไปในห้องตรวจด้วยใจที่เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ หวังว่าออกมาฉันจะไม่เจอตำรวจยืนดักรออยู่หน้าห้องตรวจหรอกนะ
@ภายในห้องตรวจ...
คือห้องนี้มันก็ไม่เชิงว่าจะเป็นห้องตรวจหรอก เปิดประตูเข้ามาแล้วมันจะเป็นโต๊ะทำงานของพยาบาล แล้วก็มีห้องตรวจของหมออยู่อีกที
“เดี๋ยวฉี่ใส่กระปุกนี่ แล้วเอามาให้พยาบาลนะคะ” พยาบาลยืนกระปุกเล็กให้ฉัน
“ค่ะ ค่ะ” ฉันรับกระปุกมาแล้วพยักหน้าตอบพี่พยายาม
“เดินตรงไปเลยนะคะ แล้วเลี้ยวซ้ายก็เจอห้องน้ำเลยค่ะ”
“อะ อ้อค่ะ”
“ดูเหมือนจะงงให้พยาบาลพาไปมั้ยคะ ?” พี่พยาบาลถามย้ำฉันอีกครั้ง เหมือนกลัวว่าฉันจะหลงทาง หรือฟังที่พี่เขาบอกไม่เข้าใจ
“มะ ไม่ ไม่เป็นไรค่ะ” ฉันก้มหน้าตอบก่อนจะรีบเดินไปให้พ้นจากพี่พยาบาล
เดินมาตามที่พี่พยาบาลบอก เลี้ยวซ้ายไปก็จะเจอกับห้องน้ำ ฉันเดิเข้าไปด้านในห้องน้ำ ก่อนจะไปยืนหน้ากระจกบานใหญ่ พร้อมกับเอากระปุกเล็กๆที่ใช้เก็บฉี่วางเอาไว้
ฉันล้วงมือลงไปในกระเป๋าสะพายในเล็กก้มหน้าค้นหาโทรศัพท์ก่อนจะหยิบออกมา แล้วโทรศัพท์ไปหาป้านิ่ม
ป้านิ่ม “วีนัสอยู่ไหนลูก เห็นกรีนบอกว่าไปทำธุระ มีอะไรธุระอะไร”
ฉัน “มะ ไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะคะป้านิ่ม หนูกำลังจะมีเงินไปรักษาแม่แล้ว”
ป้านิ่ม “เงินจากไหน จะเอาเงินมากมายขนาดนั้นมาจากไหน เดี๋ยวหนูจะเรียบกลับนะคะ”
ฉัน “แม่เป็นไงบ้างป้านิ่ม รู้สึกตัวบ้างมั้ย”
ฉันได้ยินเสียงป้านิ่มถอนหายใจออกมายาวๆผ่านปลายสายโทรศัพท์ แค่นี้มันก็แทนคำตอบได้แล้ว
ฉัน “บอกแม่ด้วยนะคะ กระซิบข้างหูแม่แทนหนูให้หน่อย ว่าหนูรักแม่ หนูกำลังจะหาเงินไปรักษาแม่ได้แล้ว.....”
ติ๊ด! จบคำพูดของฉัน ฉันก็กดตัดสายทิ้งทันที เพราะกลัวจะร้องไห้ให้ป้านิ่มได้ยิน ฉันไม่อยากให้ป้านิ่มเป็นห่วงฉันมากกว่านี้แล้ว แค่นี้ฉันก็รู้สึกผิดทุกอย่างแล้ว....
ฉันก้มหน้าลงพร้อมกับร้องไห้สะอื้นออกมาเบาๆ พอได้คุยกับป้านิ่ม มันยิ่งทำให้ฉันรู้ว่าฉันถอยไม่ได้จริงๆ ถ้าถอยตอนนี้มันหมายถึงชีวิตแม่ของฉัน.....
ในขณะที่ฉันกำลังร้องไห้อยู่ จู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องน้ำ เขาคงจะมาตรวจครรภ์เหมือนฉัน ฉันรีบเช็ดน้ำตาบนแก้มออก ก่อนจะยิ้มให้พี่เขาไป เขาก็ยิ้มตอบฉันเหมือนกัน
อ่า!! ฉันคิดอะไรอออกแล้ว
“เอ่อ พี่คะ!!” ฉันเอามือขว้าไปจับแขนพี่เขาก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ
“คะ ?” พี่ผู้หญิงขมวดคิ้วมองหน้าอย่างสงสัย
“คือว่า....หนูฉี่ไม่ออก ทำทุกทางแล้ว คือ หนู. ขะ ขอ ฉี่พี่จะได้มั้ยคะ” ฉันพูดจบก็ยิ้มแห้งให้พี่คนสวย พี่เขาดูจะงงมากกับสิ่งที่ฉันพึ่งพูดออกไปเมื่อกี้
“ใช้ฉี่ร่วมกันได้งั้นหรอคะ จะเอาฉี่พี่แล้วหมอจะรู้มั้ย ?” พี่คนสวยเอ่ยถามฉันพร้อมกับทำหน้าสงสัย
อื้อ นั่นสิ หมอจะรู้มั้ยนะ แต่ฉันว่าคงไม่มั่ง
“คงไม่รู้หรอกมั้งคะ....”
“อื้อ งั้นเอากระปุกฉี่เรามาสิ ^_^”
“พี่ใจดีจังขอบคุณนะคะ ^_^”
หลังจากที่พี่คนสวยเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้ว ฉันก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ฉันไม่โดนตำรวจจับแล้ววว ฉันรอดแล้ว
หลังจากพี่คนสวยเอาฉี่มาให้ฉัน ฉันก็กล่าวขอบคุณเขาอีกครั้ง จากนั้นเราก็แยกกัน แต่ฉันจำหน้าพี่คนสวยคนที่มีพระคุณเอาไว้ ไม่ลืมแน่นอน
“เดี๋ยวไปนั่งรอคุณหมออยู่ในห้องเลยนะคะ เดี๋ยวคุณหมอเข้าไปตรวจเลือด” หลังจากที่พี่พยาบาลรับกระปุกฉี่ไปจากฉันแล้ว ก็บอกให้ฉันไปรอในห้องตรวจ ซึ่งฉันไม่เข้าใจว่าจะตรวจเลือดทำไมกัน
“เอ่อ พี่พยาบาลคะ หนูขอถามอะไรได้มั้ยคะ”
“ได้ค่ะ ^_^”
“ทำไมต้องตรวจเลือดด้วยคะ ?”
“อ้อ พอดีคุณผู้ชายกับคุณหญิงที่นั่งรออยู่ด้านนอก บอกให้ตรวจอย่างละเอียดเลยค่ะ จ่ายเงินเพิ่มแล้วด้วย ^_^”
“อะ อ้อค่ะ” ฉันพยักหน้าตอบ ก่อจะเดินเข้าไปในห้องตรวจอย่างคนที่ไร้วิญญาณ
ฉันคิดว่าตรวจแค่ฉี่ก็จบ คิดว่ารอดแล้ว แล้วแบบนี้ฉันจะทำยังไง ถ้าตรวจเลือดฉันไม่รอดแน่ๆ จะยืมเลือดใครก็ไม่ได้ด้วย
แกร่ก คลืด~ นั่งรอยู่ในห้องตรวจไม่นานเสียงประตูก็เปิดเข้ามา พร้อมกับเสียงฝีเท้าของใครบางคนซึ่งก็คงไม่พ้นจะเป็นคุณหมอที่จะมาตรวจ
ตอนนี้ฉันเอาแต่ก้มหน้า ฉันคิดแล้วแหละ ว่าฉันควรจะบอกไปตามความจริง ติดคุกก็คงไม่นานมั้ง ออกจากคุกฉันก็จะขายไต เอาเงินไปรักษาแม่
“เป็นอะไรตัวเล็ก เอาแต่ก้มหน้าก้มตา” เสียงคุณหมอถามฉัน เสียงฟังดูยังหนุ่มอยู่เลยนะ แถมน้ำเสียงแบบนี้ ฉันรู้สึกคุ้นหูจัง
ฉันเงยหน้าขึ้นมองหน้าหมอด้วยความอยากรู้....
“พะ พี่หมอภาค!!” ฉันอุทานออกมาอย่างตกใจ ไม่คิดว่าจะเจอพี่หมอที่นี่
คือเราสองคนรู้จักกัน พี่หมอภาคเป็นลูกชายของอาหมอดนัยที่เคยรักษาแม่ของฉัน และที่สำคัญไปกว่านั้นพี่หมอเคยจีบฉันเมื่อปีที่แล้ว พอฉันปฏิเสธไป. พี่หมอก็หายไปเลย นี่ฉันเพิ่งจะเจอพี่หมอในรอบเกือบจะสองปี แต่มาเจอกันตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามันผิดเวลาไปหน่อยนะ
“เราท้องงั้นหรอ ?” คิ้วหนาค่อยๆขมวดเข้าหากันเป็นปม
“.....”
“ในใบผลตรวจมันบอกว่าเราท้อง”
“เฮ้อ....พี่เสียใจชะมัด ที่ต้องมาตรวจให้เรา”
“งะ งั้นก็ไม่ต้องตรวจก็ได้นะคะ พะ พอแค่นี้ดีกว่า”
- ผู้เขียน
