บทที่ 8 รักแล้วจึงต้องรอ 1

1538 คำ

บุรุษรูปร่างสูงใหญ่คล้ายจะตระหนักได้แล้วว่า ควรต้องทำตัวทำเยี่ยงไร ภรรยาโฉมงามจึงจะไม่กลับไปโกรธดังเช่นหลายวันที่ผ่านมา เขาออกคำสั่งให้จางฉวนนั่งอยู่ด้วย เพราะแน่ใจแล้วว่าอย่างไรบ่าวใบ้ก็จะลอบซุ่มอยู่แถวนี้ เพื่อที่จะเอาเรื่องไปแจ้งต่อนายสาว มิสู้ให้อยู่ด้วยกันตั้งแต่ต้น เผื่อว่าอดีตคนรักของเขาจะนึกละอายและระมัดระวังกิริยาขึ้นมาบ้าง ทว่าเซี่ยซูหนี่ว์ไม่ใช่คนละอายอะไรโดยง่าย “ข้าต้องเดินทางไปทำธุระที่ต่างเมืองสักหลายวัน จึงลอบแวะมาร่ำลาท่านพี่” นางแจ้งต่อไปด้วยว่า ถูกสามีจับตามอง มิยอมให้แวะมายังบ้านเหลียนซานตลอดหลายวันที่ผ่านมา “ขอให้เจ้าเดินทางปลอดภัย” “ท่านพี่จะคิดถึงข้าใช่ไหมเจ้าคะ” นางออดอ้อนโดยมิสนใจสายตาของบ่าวใบ้ “ซูหนี่ว์ ข้าแต่งงานแล้ว” หยางเหวินเย่รีบเอ่ยเตือน “แต่ท่านพี่รักข้า มิได้รักนางอัปลักษณ์ผู้นั้น” ซูหนี่ว์กวาดตามองบ่าวใบ้ ตั้งใจจะพูดอะไรสักหลายคำ เพื่อให้มันนำไปฟ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม