คำของเถียนเถียนนั้นต่างจากซูหนี่ว์โดยสิ้นเชิง สาวงามผู้เป็นรักแรก ไม่ยอมรับฟัง ทั้งยังต่อว่ายามเขาต้องดาบ เพราะเสือกตัวเข้าปกป้ององค์ชายรัชทายาท
‘ท่านเห็นแก่ตัว! หากท่านตายไป ข้าจะอยู่กับใคร ซูหนี่ว์จะมิยอมให้ท่านกลับเข้ากองทัพอีก!’
ยามนั้นเขารักนางอย่างมาก ถึงขั้นอยากจะลาออกจากราชการมาอยู่เสียด้วยกัน หากมิได้มารดาเตือนสติ หยางเหวินเย่ก็อาจจะหนีทัพยามแวะเยี่ยมเมืองเทียนโจว
หลังจากซื้อข้าวของราคาแพงให้นางมากมาย และร่วมรักกันอย่างดุเดือด เขาก็ให้สัญญาว่าจะให้ท่านพ่อมาขอนาง ทว่าสุดท้ายศัตรูคู่อาฆาต กลับล่อลวงนางไปเสียก่อน
“ท่านพี่คิดอะไรอยู่หรือเจ้าคะ”
“คิดถึงเรื่องในอดีต”
“หรือว่าเป็นเพราะข้าทักท้วงเรื่องแผล” นางพึมพำขอโทษ ก่อนจะจูบคางครั้งหนึ่ง พอเห็นว่าท่านพี่ทำสีหน้าลำบากใจมากกว่าเดิม ก็จูบรอยแผลเป็นขนาดใหญ่บนอกครั้งหนึ่ง และนั่นทำท่านแม่ทัพหนุ่มถึงกับต้องคำรามออกมาเบา ๆ
เถียนเถียน
