บทที่ 4 มิควรหยอกเย้า 1

1444 คำ

ภาพของแม่ทัพหนุ่มวัยสามสิบเอ็ดปีล้มลงในห้องน้ำว่าน่าละอายแล้ว ทว่ากลับต้องละอายหนักกว่าเดิมอีกหลายเท่า เมื่อได้ยินบ่าวตะโกนสอบถามอยู่หน้าห้องอาบน้ำ เสียงข้าวของล้มโครมครามทำให้เสี่ยวเหมยที่ทำงานอยู่ไม่ไกล รีบตรงเข้ามาตรวจสอบเผื่อว่าเจ้านายต้องการความช่วยเหลือ ทางด้านเถียนเถียนถือโอกาสที่สามีร่วงหล่นลงไปกองบนพื้น รีบคว้าเอาเสื้อผ้ามาสวมใส่ทั้ง ๆ ที่เนื้อตัวยังเปียกปอนอยู่ ก่อนจะอนุญาตให้บ่าวเข้ามาประคองช่วยบุรุษรูปร่างสูงใหญ่ที่ล้มลงไปไม่เป็นท่า ปรากฏว่าจางฉวนก็ตามเข้ามาด้วย บ่าวใบ้ส่งภาษามือบอกเสี่ยวเหมยดูแลคุณหนู ก่อนจะสอดแขนดึงตัวคุณชายสกุลหยางให้ลุกขึ้นยืน และพากลับเข้าห้องนอนอย่างไม่เต็มใจนัก หยางเหวินเย่ทิ้งน้ำหนักตัวมากกว่าปกติ บ่าวคนสนิทของคุณหนูเถียนเถียนจึงพอเดาได้ว่าข้อเท้าข้างซ้ายนั่นน่าจะเจ็บหนักยิ่งกว่าเดิม “เจ้าไปเถอะ” หยางเหวินเย่มิกล้าสู้หน้าใครอีก แม้แต่บ่าวใบ้พูดไม่ได

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม