ยาพิษห่อนั้นถูกส่งมาให้หลิ่งหลินถึงเรือนส่วนตัว
หลิ่งหลินรับไว้ ได้ยินสาวใช้รายงานเสียงราบเรียบว่า “นี่คือยาบำรุงเจ้าค่ะ”
หลิ่งหลินปรายตามองสาวใช้ตรงหน้านิ่งๆ
“ให้บำรุงข้าหรือ?”
สาวใช้ขบขัน “จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร คุณหนูใหญ่อย่าสำคัญตัวเองผิดเจ้าค่ะ ยานี่ผู้มาเยือนจากแดนไกลนำมาให้นายท่าน มีค่าควรเมืองปานนั้น”
“หืม...” หลิ่งหลินหรี่ตาลง
หากจำไม่ผิด อีกฝ่ายเป็นสาวใช้รุ่นใหญ่ประจำเรือนของสวีจงสือ เป็นคนสนิทของมือขวาสวีจงสือ นิสัยถือดี ชอบเบ่งอำนาจใส่เรือนอื่น ทั้งยังไม่เคารพสวีหลิงเยี่ยน เพราะถือว่าตนเป็นคนของนายใหญ่ ทุกครายามที่สวีจงสือใช้บ่าวชายคนสนิทให้แจ้งข่าวแก่สตรีหลังเรือน มักจะต้องเจอสาวใช้คนนี้ สวีหลิงเยี่ยนกริ่งเกรงยิ่ง
แต่หลิ่งหลินเพียงมองนิ่ง ไม่รู้สึกรู้สา ลอบพิจารณาบางสิ่งอย่างเงียบงัน แววตาเย็นชาปานนั้น
สาวใช้ไม่สังเกตความเปลี่ยนแปลงนี้ เพียงเชิดหน้า กล่าววาจาฉะฉาน “
