ฝั่งตะวันตกเฉียงใต้เยื้องจากพระราชวังส่วนหน้า ตำหนักหมิงเฟิ่งตั้งตระหง่านอยู่ตรงนั้น
ตำหนักแห่งนี้ร้างผู้เป็นนายมาเนิ่นนานหลายปี กระทั่งจ้าวหมิงอวี่ย้ายตัวเองกลับเข้ามาพำนัก
ไม่มีใครรู้ว่าจ้าวหมิงอวี่ถูกเรียกตัวกลับเมืองหลวง ถูกองค์จักรพรรดิรับสั่งกักตัว ยิ่งไม่มีใครรู้เรื่องการบาดเจ็บถึงขั้นเกือบเดินมิได้ครึ่งปี แม้จะรักษาร่างกายจนหายปกติดีแต่กลับมิอาจต่อสู้ด้วยกำลังยุทธผสานลมปราณได้อีก
กระนั้นบ่าวไพร่ก็แสนดีใจเป็นล้นพ้นที่ตำหนักนี้ มีเจ้านายสูงศักดิ์ประทับเสียที สถานที่กว้างใหญ่โอ่อ่าหรูหราสมฐานะราชนิกุลซึ่งห้อมล้อมด้วยเรือนหลายหลังคล้ายดาวล้อมเดือนที่เคยเงียบเหงา บัดนี้จึงค่อนข้างคึกคักขึ้นมากทีเดียว
ภายใต้ความสงบดุจเดิมของตำหนักหมิงเฟิ่งนั้น ตั้งแต่องค์ชายสี่เข้ามาปกครอง รอบด้านพลันสว่างไสว
ไม่ว่าองค์ชายสี่ย่างกรายไปทางใด บ่าวไพร่ให้รู้สึกกระปรี้กระเปร่าและตือรือร้นอยาก
