ทักษพรได้ยินคำปลอบโยนของคุณภัสราก็น้ำตารื้น
“หนูเลี้ยงลูกคนเดียวคงจะลำบากมาก ต่อไปเราก็จะกลายเป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว พาน้องพืชไปเล่นกับแม่บ่อยๆ นะ แม่จะอยู่ไทยอีกไม่กี่เดือน ถ้ามีเด็กน้อยให้เล่นด้วยก็คงเพลินดี บ้านนั้นอยู่ใกล้น้องทิกเกอร์ด้วย มีทั้งน้องพืชมีทั้งน้องทิกเกอร์ คงสนุกน่าดู”
ทักษพรยกมือไหว้ขอบคุณภัสรา ในใจก็รู้สึกเต็มตื้น ที่ผ่านมาเธอเคยคิดมาตลอดว่าหากธนารู้ว่าเขามีลูกกับเธอ เขาจะรู้สึกอย่างไร? ครอบครัวเขาจะคิดกับเธอแบบไหน? เธอไม่กล้าบอกกับคนอื่นแม้แต่คนใกล้ชิดว่าน้องพืชเป็นลูกของธนาเพราะหากความลับถูกเปิดเผย ทุกคนต้องคิดว่าเธอหวังในมรดกของตระกูลเขา
“ขอบพระคุณท่านมากค่ะ”
“อย่าเรียกแบบนั้นเลย ห่างเหินไปหน่อย เรียกคุณแม่เถอะนะ”
ลิลี่ยิ้มจนปากแทบจะฉีกถึงใบหู นอกจากท่านประธานใหญ่จะเสนอตัวเป็นพ่อแล้ว คุณแม่ของท่านประธานใหญ่ยังเสนอตัวเป็นคุณย่าอีก
“คงไม่เหมาะมั้งคะ ดิฉันเป็นแค่พน
