วรภัทรใช้มือบีบแก้มเด็กน้อยเบาๆ ด้วยความเอ็นดู “น้องพืชอยากไปไหนล่ะครับ? เดี๋ยวลุงพาไป แค่เราต้องเก็บเป็นความลับอย่าบอกคุณแม่”
“ครับ ความลับ ผมมีความลับเยอะมาก” เด็กน้อยโยกหัวไปมา วันนี้เขาก็มีความลับเพราะได้ยินคุณครูคุยกันว่าคุณย่ากับคุณพ่อของเขาแอบมาดูเขา แต่พอวิ่งไปดูที่หน้าประตูห้องเรียนกลับเห็นเพียงหลังไวๆ ของผู้ใหญ่สองคนที่กำลังเดินจากไป เด็กชายได้แต่ถอนหายใจแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องเรียน
วรภัทรได้ยินคำว่า ‘ความลับ’ ก็หัวเราะ เขาให้เด็กชายเรียกตัวเองว่าลุงและแอบพาเด็กชายออกไปเที่ยวห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ หลายครั้งโดยไม่ให้เด็กชายบอกกับทักษพร คำว่าความลับเยอะของน้องพืชทำให้เขาคิดว่าเป็นเรื่องที่มีกับเขา
“ถ้าอย่างนั้นก็เก็บดีๆ นะ ถ้าบอกคนอื่นก็จะไม่เป็นความลับอีกแล้ว เราต้องรู้กันสองคน”
“ครับ” เด็กน้อยคิดว่าความลับเรื่องคุณย่ากับคุณพ่อ คุณครูสองคนนั้นก็คงไม่ยอมบอกคนอื่นด้วยเช่นกัน
“หิว
