แทบเท้าเหนือนภา | 5
1897 คำ
“ไอ้เพลิง ถ้ามึงไม่อยากโดนกูตีก็ไปหาเงินมาให้กู” คนเป็นพ่อพูดขึ้นทันทีเพราะตอนนี้เขาต้องการเงินไปซื้อเหล้าซื้อสุรา อีกทั้งกับข้าวที่ไอ้พระเพลิงลูกชายตัวดีซื้อมามันไม่ได้น่ากินสักนิดจะให้กินก็กินไม่ลงหรอก
“วันนี้เพลิงไม่มีแล้วพ่อ ป้าเจ้าของร้านเขาไล่เพลิงออก” พระเพลิงตอบกลับไปตามตรง จากปกติทำงานจะต้องได้เงินสามร้อยบาทแต่วันนี้พระเพลิงไม่ได้แม้แต่บาทเดียว
“โดนไล่ออกก็ไปหาที่ใหม่สิวะไอ้โง่ มึงนี่มัน !” คนเป็นพ่อพูดขึ้นด้วยความโมโหก่อนจะใช้เท้าเตะพระเพลิงที่นั่งอยู่ไม่ห่าง
อั่ก !
“ฮึก...เพลิงเจ็บครับพ่อ เพลิงเจ็บ” น้ำตาของเด็กหนุ่มไหลออกมาทันทีกับการกระทำของคนเป็นพ่อ ความเจ็บที่ได้รับทำพระเพลิงกั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
“เจ็บก็เอาเงินมา มึงจำได้ไหมเมื่อวานกูบอกว่าอะไร ถ้ามึงไม่อยากหัวแตกก็เอาเงินมาให้กูไอ้เพลิง” คนเป็นพ่อพูดขึ้นพร้อมยกขวดสุราไว้ในมือเตรียมขึ้นจะฟาดพระเพลิง
“ฮึก...วันนี้เพลิงไม่มีจริงๆพ่อ พ่อรอพรุ่งนี้ได้ไหม พรุ่งนี้นะพ่อแล้วเพลิงจะหาเงินมาให้”
กลัวก็กลัวว่าตัวเองจะโดนฟาดแต่จะทำยังไงในตอนนี้พระเพลิงไม่มีจริงๆ เงินในบัญชีก็ไม่กล้าเอาออกมาใช้เพราะมันคือเงินที่ไว้จ่ายค่าเช่าบ้าน ส่วนเงินที่ได้จากการกู้ กยศ.ก็ยังไม่เข้า งานล้างจานก็ไม่ได้ทำแล้ว
ให้ตายเถอะ ! ชีวิตไอ้เพลิงมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกไหม
“ถ้าพรุ่งนี้กูไม่ได้เงินนะไอ้เพลิง กูรับรองว่าเลือดหัวมึงออกแน่” คนเป็นพ่อพูดทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นี้ก็เดินออกจากบ้านไป ส่วนพระเพลิงก็ได้แต่ก้มหน้ากินข้าวทั้งน้ำตา กินให้พอมีแรงเพื่อที่จะใช้ชีวิตต่อในวันพรุ่งนี้
“ไม่เป็นไรเพลิง แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก” พระเพลิงพูดกับตัวเองก่อนจะจัดการเก็บของทุกอย่างและเหลือกับข้าวให้พ่อ ถึงตอนนี้พ่อจะบอกว่าไม่กินแต่เมื่อกลับมาในตอนเช้าก็กินกับข้าวที่อยู่ในตู้อยู่ดี
หลังจากจัดการกับตัวเองเสร็จ พระเพลิงก็ล้มตัวลงนอนเพื่อรอเริ่มต้นการใช้ชีวิตใหม่ในวันพรุ่งนี้ ทุกๆคืนก่อนนอนพระเพลิงมักจะคิดเสมอว่าสักวันมันคงจะดีขึ้น ดีขึ้นกว่าวันนี้และดีขึ้นกว่าเมื่อวาน
วันต่อมา
“วันนี้ฉันเข้าสาย หากพระเพลิงมาแล้วให้เข้าไปในห้องทำงานได้เลย” เหนือนภาบอกกับเลขาของตัวเองทันทีเพราะวันนี้เธอจะเข้าบริษัทสาย เนื่องจากว่าตอนนี้เธออยู่ห้างและเธอต้องการมาซื้อ IPad เครื่องใหม่ให้กับพระเพลิง
ของแบบนี้เหนือนภาไม่คิดอะไรเยอะเพราะหากพนักงานมีอุปกรณ์การทำงานที่ดีมันก็จะส่งผลให้งานของเธอออกมาดีอีกด้วย
“ลูกค้าสนใจเป็นตัวไหนคะ”
“Pad Pro 12.9 นิ้ว 1 TB สีเทาสเปซเกรย์ค่ะ” เหนือนภาบอกกับพนักงานและแน่นอนว่าเหนือนภาไม่ได้ซื้อเพียงแค่ IPad แต่เหนือนภายังซื้อ MacBook ให้กับพระเพลิงอีกด้วย เรียกว่าครบชุดพร้อมการทำงานเลยทีเดียว
โชคดีที่สาขานี้มีของทำให้เหนือนภาไม่เสียเวลาในการซื้อไปมากกว่านี้ เมื่อจัดการเลือกสีดูเครื่องและชำระเงินเสร็จ เหนือนภาก็ตรงกลับมาที่บริษัทเพราะในใจของเธออยากเอา IPad เครื่องนี้ให้เจ้าลูกหมาอย่างพระเพลิงจะแย่อยู่แล้ว
“ถึงไหนแล้วพระเพลิง” เหนือนภาที่เดินเข้ามาในห้องทำงานของตัวเองก็ถามขึ้น
“เพลิงออกแบบอยู่ครับแต่ดูไปดูมาก็เหมือนมันยังขัดๆอยู่ ดูไม่สวยและไม่ทันสมัยเท่าไหร่” พระเพลิงตอบกลับไปตามตรงก่อนจะหันหน้าจอ IPad ให้เหนือนภาดู
แน่นอนว่าเหนือนภารู้ดีว่าพระเพลิงมีสกิลการคิดและการพัฒนาแต่สกิลการออกแบบคงต้องคิดใหม่เพราะหากพระเพลิงไม่ถนัดจริงๆเหนือนภาก็จะส่งตรงให้กับฝ่ายออกแบบ
จริงๆก็สามารถป้อนงานให้ฝ่ายออกแบบได้เลยแต่เพราะเห็นว่าเด็กฝึกงานไฟแรงอย่างพระเพลิงเป็นคนคิดไอเดียได้ เหนือนภาก็อยากให้ทำทั้งหมดด้วยตัวเอง
“ตามที่นายร่างไว้ก็โอเคนะพระเพลิง เอาเป็นว่าฉันจะส่งให้ฝ่ายออกแบบพัฒนาต่อ” เหนือนภาพูดขึ้นทันที
“ได้ครับ เอ่อ...คุณนภาครับเพลิงมีเรื่องจะคุยกับคุณนภา” พระเพลิงพูดขึ้นเพราะเมื่อเข้ามาถึงและเห็นว่าโต๊ะทำงานของตัวเองอยู่ในห้องทำงานของคุณเหนือนภา มันก็ทำเอาพระเพลิงรู้สึกแปลกๆ
“มีอะไรจะคุยกับฉันว่ามาสิ” เหนือนภานั่งลงบนโซฟากลางห้องและถามขึ้น ในมือถือแก้วกาแฟชายตามองพระเพลิงที่ตอนนี้กำลังอั้มอึ้งไม่พูดออกมาสักที
“มีอะไรพูดมาเลยไม่ต้องกลัว จำที่ฉันบอกได้ไหมว่าอยู่กับฉันนายสามารถเป็นตัวเองได้เต็มที่” เหนือนภาที่เห็นพระเพลิงไม่ยอมพูดออกมาก็พูดขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้ใบหน้าหล่อจิ้มลิ้มเอาแต่ก้มหน้ากำมือตัวเองแน่น
“ทำไมโต๊ะทำงานของเพลิงถึงอยู่ในห้องทำงานของคุณนภาล่ะครับ”
นั่นสิ ! เหนือนภาก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าทำไม เธอรู้เพียงแค่ว่าหากมีเจ้าลูกหมาตัวนี้นั่งทำงานอยู่ใกล้ๆเธอ มันคงจะดีไม่น้อยและมันจะดีมากหากเธอละสายตาจากเอกสารหันมาเจอกับเจ้าลูกหมาตัวนี้
“ฉันสะดวกแบบนี้หรือยังไงนายมีปัญหาหรอพระเพลิง”
“เพลิงแค่คิดว่ามันไม่เหมาะครับ คุณเลขายังนั่งทำงานหน้าห้องแต่เพลิงเป็นแค่เด็กฝึกงานทำไมถึงได้นั่งทำงานในห้องกับคุณนภา”
“ไม่ต้องคิดอะไรเยอะ อยู่เฉยๆเป็นเด็กดีทำตามที่ฉันบอกก็พอ เข้าใจไหมพระเพลิง”
“เข้าใจครับ”
แน่นอนในเมื่อคุณเหนือนภาพูดแบบนี้ พระเพลิงก็ไม่รู้จะขัดอะไร เจ้าของบริษัทต้องการอะไรพระเพลิงก็ไม่ควรขัดเพราะไม่อย่างนั้นตัวของพระเพลิงอาจจะมีปัญหา
“เดินมาหาฉันหน่อยสิพระเพลิง” เมื่อได้ยินคำพูดของคุณเหนือนภา พระเพลิงก็ไม่รอช้าเดินตรงมาหาเธอ
“นั่งลงตรงนี้ข้างๆฉัน” เหนือนภาตบเบาะโซฟาข้างๆพระเพลิงเองก็นั่งลงตามที่คุณเหนือนภาต้องการแต่ไม่ได้ใกล้ชิดแต่อย่างใดเพราะพระเพลิงเว้นระยะห่างพอสมควร
“มีอะไรกับเพลิงหรือเปล่าครับ”
“ฉันให้” ใบหน้าหล่อจิ้มลิ้มเบิกตากว้างกับสิ่งของที่คุณเหนือนภามอบให้เพราะแค่ถุงของมันพระเพลิงก็รับรู้ถึงราคา
“เพลิงรับไว้ไม่ได้ครับคุณนภา” พระเพลิงตอบกลับไปตามตรงเพราะเขารับไว้ไม่ได้จริงๆ ถึงจะไม่รู้ว่าด้านในคืออะไรแต่แค่ถุงมันก็คือของมีราคา
“รู้หรอว่าข้างในเป็นอะไร นายถึงได้ปฏิเสธ” เหนือนภางงไม่น้อยเพราะพระเพลิงยังไม่รู้เลยว่าข้างในคืออะไร
“แค่ถุงเพลิงก็รู้แล้วครับว่าเป็นของมีราคา”
“ฉันตั้งใจซื้อมาให้นายเพราะฉะนั้นรับไว้นะพระเพลิง”
ครั้งนี้เหนือนภาไม่รอให้พระเพลิงปฏิเสธอีกแล้ว เขารีบเอาถุงวางไว้ที่ตักของพระเพลิงโดยที่พระเพลิงยังไม่ทันได้พูดอะไรออกมา
“เปิดดูสิ”
“แต่คุณนภาครับ”
“เป็นเด็กดีไม่ควรขัดฉันนะพระเพลิง” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของคุณเหนือนภาทำเอาพระเพลิงไม่กล้าพูดอะไรต่อ
มือหนาได้แต่ยกขึ้นแกะถุงที่คุณเหนือนภาให้มาก่อนจะเห็นสิ่งของที่อยู่ด้านใน
“IPad กับ MacBook”
“ตอบแทนที่นายคิดไอเดียนี้ได้” เหนือนภาตอบกลับไปตามตรงเพราะเท่าที่สังเกตก็พอจะรู้ว่าพระเพลิงขี้เกรงใจ หากรู้ว่าซื้อให้เพราะอยากให้คงไม่ดี ใช้เป็นคำว่าตอบแทนสำหรับไอเดียคงจะดีกว่า
“ไม่เป็นไรเลยครับคุณนภา เพลิงทำเพราะต้องทำอยู่แล้ว”
“นายคิดไอเดียดีๆให้กับบริษัทแต่บริษัทไม่มีนโยบายให้เงินเดือนเด็กฝึกงาน เอาเป็นว่าของสองอย่างนี้คือของตอบแทนไอเดียของนาย” เหนือนภาพูดขึ้นอีกครั้งเพราะหากไม่พูดแบบนี้พระเพลิงก็เอาแต่จะปฏิเสธ
“มันมากไปครับคุณนภา” เพราะของสองอย่างนี้พระเพลิงรู้ราคาดี ส่วนตัวแล้วพระเพลิงก็ศึกษาไว้ว่าอนาคตอยากจะมีอยากจะซื้อแต่เพราะราคาที่ไกลเกินเอื้อมทำให้พระเพลิงไม่สามารถมีได้
“เป็นเด็กดีไม่ควรปฏิเสธผู้ใหญ่นะพระเพลิง”
“เพลิงรับไว้ไม่ได้จริงๆครับคุณนภา มันมากไปสำหรับเพลิงจริงๆครับ” พระเพลิงได้แต่ปฏิเสธเพราะมันมากไป
จริงๆการที่คุณเหนือนภาซื้อของให้แบบนี้มันดีก็จริงแต่เพราะความเกรงใจทำให้พระเพลิงรับไว้ไม่ได้
“ฉันต้องทำยังไงนายถึงจะรับของพวกนี้ไว้ ที่ฉันให้เพราะต้องการตอบแทนสำหรับไอเดียดีๆอีกทั้งหากนายได้ใช้ของดีๆมันก็คุ้มไหมกับผลงานที่ดีๆที่นายจะคิดให้กับบริษัทของฉัน” ตอนนี้เหนือนภากำลังหาเหตุผลร้อยแปดอย่างมาบอกกับเจ้าลูกหมาตัวนี้
พึ่งจะรู้เหมือนกันว่าเจ้าลูกหมาตัวนี้ก็ดื้อเอาการ เห็นแบบนี้เหนือนภาก็อยากจับมาอบรมเอาให้หายดื้อ เอาให้ทำตามและเชื่อฟังเธออย่างเดียว
“เพลิงรับไว้ไม่ได้จริงๆครับคุณนภา”
“หรือเอาเป็นเงินสดดีไหม”
“ไม่ครับคุณนภา ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของหรือเงินเพลิงก็รับไว้ไม่ได้” พระเพลิงยังคงยืนยันคำเดิมเพราะตัวของเขารับของพวกนี้ไว้ไม่ได้จริงๆ
“รู้ไหมตอนนี้ฉันชักจะหงุดหงิดแล้วนะ ฉันให้นายก็ควรจะรับไว้ไม่ควรปฏิเสธฉันแบบนี้”
“เพลิงรู้ครับว่าคุณนภาตั้งใจให้แต่เพราะมันเป็นของมีราคา เพลิงจึงเกรงใจ” พระเพลิงหายใจเข้าลึกๆและตอบกลับมาอย่างใจเย็นเพราะรู้ดีว่าตอนนี้คุณเหนือนภาเจ้านายของตัวเองคงจะหงุดหงิดที่ตัวเองเอาแต่ปฏิเสธ
“นายรับของพวกนี้เอาไว้และตอบแทนฉันโดยการทำงานดีๆโอเคไหมพระเพลิง”
“เพลิงว่า...”
“เป็นเด็กดีกับฉันหน่อยพระเพลิง เด็กดีอย่างนายควรได้รับอะไรดีๆรู้ไหม”
❤️
ตัวแม่ ตัวมัม ตัวมารดา นางฟ้ามาโปรด
- ผู้เขียน
